ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္း

(က) ရေသ့ျဖစ္ျခင္း

သုေမဓါရေသ့ဘ၀ မေရာက္မီ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ မိဘႏွစ္ပါး လြန္စြာပစၥည္းဥစၥာခ်မ္းသာေပမဲ့ ၎မိဘႏွစ္ပါး ေသဆံုးသည့္အခါ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ဘာမွ်ယူမသြားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ လူေတြမွာေသဆံုးလို ့ ဘာမွ်ပါမသြားႏုိင္တာရွိလွ်င္ ေသဆံုးျပီးပါေအာင္ ယူသြားႏုိင္တာ ရွိကိုရွိရမယ္လို ့ေတြးမိျပီး ပစၥည္းဥစၥာ အားလံုး စြန္ ့လႊတ္ လွဴဒါန္းျပီး ရေသ့ဘ၀ေျပာင္း တရားက်င့္ခဲ့သည္။

(ခ) ဆႏၵာဓိပတိ

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သုေမဓာသည္ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ႏွင့္ ေတြ ့ျပီး နိဗၺာန္သို ့ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေပမဲ ့ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ ကဲ့သို ့သတၱ၀ါမ်ားအား လမ္းညႊန္(ကယ္တင္) လိုေသာ ဆႏၵာဓိပတိေၾကာင့္သာလွ်င္ ဘုရားဆုပန္ေလသည္။

(ဂ) ဗ်ာဒိတ္ယူျခင္း

ယခုမ်က္ေမွာက္ေနဆဲ ကမၻာမတိုင္မီ အေရွ ့ေလးသေခ်ၤ ကမၻာတစ္သိန္းအစ ဒီပကၤရာဘုရားရွင္၏ ေျခေတာ္ရင္း၌ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀မွစျပီး ဘုရားဆုပန္ ဗ်ာဒိတ္ ယူခဲ့သည္။
(တစ္ကမၻာသည္ မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ၾကာလွျပီး သေခ်ၤတစ္ခုသည္ တစ္၏ေနာက္မွ သုညေပါင္း တစ္ရာ့ေလးဆယ္ရွိသည္။)

(ဃ) ပါရမီ (ဆယ္ပါး - ျပားသံုးဆယ္)

၁။ ဒါန = ေပးလွဴျခင္း
၂။ သီလ = ကိုယ္ႏွုတ္ေစာင့္ထိန္းျခင္း
၃။ ေနကၡမၼ = ကိေလသာေတာမွ ထြက္ျခင္း
၄။ ပညာ = အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆင္ျခင္ ထိုးထြင္းသိျခင္း
၅။ ၀ီရိယ = အားစိုက္ႀကိဳးစား လံု ့လရွိျခင္း
၆။ ခ ႏၱီ = သည္းခံျခင္း
၇။ သစၥာ = ေျဖာင့္မတ္/ မွန္ကန္ျခင္း
၈။ အဓိဌာန္ = အဓိဌာန္တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ျပတ္သားေသာ ဆႏၵ
၉။ ေမတၱာ = စင္ၾကယ္ေသာခ်စ္ျခင္း
၁၀။ ဥေပကၡာ = လ်စ္လ်ဳရွုျခင္း/ အသင့္အားျဖင့္ရွုျခင္း

- မူလပါရမီ (၁၀) ပါး
(ပိုင္ဆိုင္စည္းစိမ္အားလံုးႏွင့္ ဇနီး၊ သားသမီးပါမက်န္ ျဖည့္ျခင္း)
- ဥပပါရမီ (၁၀) ပါး
(စည္းစိမ္ + ဇနီး၊ သားသမီးအျပင္ မိမိခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း ပါ၀င္ ျဖည့္ျခင္း)
- ပရမတၳပါရမီ (၁၀) ပါး
(အသက္ကိုပါမက်န္ ျဖည့္ျခင္း)

(င) ပါရမီျဖည့္ပံု

(၁) ၾကာျမင့္လွစြာေသာအခ်ိန္
(၂) မရပ္မနား
(၃) ခ်န္မထားဘဲ
(၄) ရုိရုိေသေသ
(၅) ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျဖည့္

(စ) တိတိက်က်ေသေသခ်ာခ်ာ ပြင့္ေတာ္မူျခင္း

(၁) ပါရမီျဖည့္တာ တိက်ေသခ်ာ
(၂) ေမြးဖြား ႏွစ္၊ လ၊ ရက္ (မဟာသကၠရာဇ္ - ၆၈၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန ့)
(၃) မိဘႏွစ္ပါး (သုေဒၶါဒနမင္းႀကီး ႏွင့္ မယ္ေတာ္မာယာေဒ၀ီ)
(၄) ေမြးဖြားေနရာ (အိႏၵိယ ႏွင့္ နီေပါနယ္စပ္အနီး၊ နီေပါႏုိင္ငံပိုင္ လုမၺနီ ဥယ်ာဥ္)
(၅) လူသားအစစ္ျဖစ္ျခင္း
(၆) ေမြးေမြးျခင္း ဘုရားမျဖစ္၊ က်င့္ျပီးမွျဖစ္ (က်င့္စဥ္အားလံုး တိက်ေသခ်ာျပထားသည္)
(၇)ဘုရားျဖစ္ေသာရက္ တိက်ေသခ်ာ (မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ဗုဒၶဟူးေန ့)

ဗုဒၶႏွင့္ဆိုင္ေသာေန ့မ်ား

ကဆုန္လျပည့္ (၅) ေန ့

(၁) ဗ်ာဒိတ္ယူသည့္ေန ့ = ေလး သေခ်ၤကမၻာတစ္သိန္း အစ ကဆုန္လျပည့္ေန ့
(၂) ဘုရားေမြးသည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၆၈၊ ကဆုန္လျပည့္ (ေသာၾကာေန ့)
(၃) ဘုရားျဖစ္သည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶဟူးေန ့)
(၄) ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းေဟာသည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၄၊ ကဆုန္လျပည့္
(၅) ပရိနိဗၺာန္စံသည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၄၈၊ ကဆုန္လျပည့္ (အဂၤ ါေန ့)

( ကဆုန္လျပည့္၊ ကဆုန္ေညာင္ေရသြန္းပြဲ က်င္းပရျခင္း အထိမ္းအမွတ္သည္ ဘုရား၏ ပရိေဘာဂေစတီကို စုေပါင္းပူေဇာ္ျပီး ေညာင္ပင္အသက္ရွည္ စိမ္းလမ္းစိုေျပ သကဲ့သို ့ သာသနာေတာ္သန္ ့ရွင္း၊ တည္တံ့၊ ပြားမ်ားႏုိင္ရန္။)

၀ါဆိုလျပည့္ (၅) ေန ့

(၁) ပဋိသေႏၶတည္သည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၆၇၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (ၾကာသပေတးေန ့)
(၂) ေတာထြက္သည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၉၇၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (တနလၤာေန ့)
(၃) ဓမၼစၾကာတရားဦးေဟာေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (စေနေန ့)
(၄) ေသာတာပန္လူသားစေပၚသည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (စေနေန ့)
(၅) သံဃာရတနာစေပၚသည့္ေန ့ = မဟာသကၠရာဇ္ - ၁၀၃၊ ၀ါဆိုလျပည့္ (စေနေန ့)

( သာသနာ၀င္မ်ားသည္ ၀ါဆိုလျပည့္ေန ့၏ အဓိပၸာယ္ကို ေလးေလးနက္နက္နားလည္ သင့္ေပသည္။)

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန ့

(၁) ဘုရားရွင္သည္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအား ၀ါတြင္းသံုးလလံုး အဘိဓမၼာတရား ေဟာၾကားျခင္း
(၂) မိဘအားေက်းဇူးဆပ္ျပီး လူ ့ျပည္ဆင္းစဥ္ လူသားမ်ား ဆီမီးျဖင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္းကို အစြဲျပဳျပီး မီးျဖင့္ကန္ေတာ့ၾကသည္။

ျမတ္ဗုဒၶ အလိုေတာ္က်မွာ -

- အဘိဓမၼာတရားေတာ္ ျပန္ ့ပြားနားလည္ေအာင္လုပ္ရန္
- မိဘႏွင့္ေက်းဇူးရွင္မ်ားကို ေက်းဇူးဆပ္ ကန္ေတာ့ရန္

(လြန္ကဲေသာ မီးထြန္းၾကျခင္း၊ ဥပမာ - အိမ္သာမက်န္ ႏွင့္ ေဗ်ာက္အိုး ႏွင့္ မီးရွဴးမီးပန္းမ်ား ေဖာက္ၾကျခင္းသည္ မိမိတို ့၏ ထံုးတမ္းအစဥ္အလာအရ လုပ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ )

တပိုတြဲလျပည့္ေန ့

ရာဇျဂိဳလ္ျပည္၊ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတိုက္၌ ရဟႏၱာေပါင္း ၁၂၅၀ တက္ေရာက္ေသာ ‘ပထမသံဃသႏၷိပါတ’ ပထမဆံုးသံဃာ့ အစည္းအေ၀းက်င္းပျပီး ဘုရားအဆူဆူ ဆံုးမစကား ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္ ခ်ီးျမွင့္ေသာေန ့ျဖစ္ျပီး လက္်ာရံ အဂၢသာ၀က အရွင္သာရိပုတၱရာ ႏွင့္ လက္၀ဲရံ အဂၢသာ၀က အရွင္ေမာဂၢလာန္တို ့အား ရာထူးအပ္ႏွင္းေသာ ေန ့ျဖစ္သည္။

ၾသ၀ါဒပါတိေမာက္၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ -

(၁) လြန္စြာခ်ဳပ္တည္းျခင္းတည္းဟူေသာ သည္းခံျခင္းသည္ အလြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ အက်င့္ေပတည္း။
(၂) မိမိစိတ္ကို သန္ ့ရွင္းျဖဴစင္ေစရာ၏။
(၃) ထူးျမတ္ေသာအက်င့္၌ လြန္စြာအားထုတ္ရာ၏။

ဓမၼာစၾကာတရားေတာ္

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ (၂၉)ႏွစ္ထိ ကာမဂုဏ္ အာရုံတို ့ျဖင့္ ေပ်ာ္ပါးေနခဲ့ေသာ “ကာမသုခလႅိကာႏုေယာဂ” လက္ယာစြန္း ေရာက္ေနစဥ္ ေလာဘကိုသာ ျဖစ္ေစျပီး၊ (၂၉) ႏွစ္မွ (၃၅) ႏွစ္အထိ (၆) ႏွစ္လံုးလံုး ခႏၶာကိုယ္ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ႏွိပ္စက္ညွင္းဆဲျပီး က်င့္ေသာ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ “အတၱကိလမထာႏုေယာဂ” လက္၀ဲစြန္း ေရာက္ေနစဥ္ ေဒါသကိုသာ ျဖစ္ေစသျဖင့္ တရားမရ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ၎အစြန္း ႏွစ္ပါးကို ေရွာင္ရွားျပီး “ မဇၥ်ိမပဋိပဒါ “ (ေခၚ) မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္ကို က်င့္မွသာလွ်င္ သစၥာေလးပါး ကိုသိျမင္ႏုိင္ေသာ တရား ျဖစ္သည္ဟု ေဟာၾကားေသာ တရားျဖစ္သည္။

သစၥာတရား (Universal Truth)

အစဥ္ထာဝရ မွန္ကန္ေသာ အမွန္တရား

(က) Person ပုဂၢိဳလ္မေရြး
(ခ) Place ေနရာမေရြး
(ဂ) Time အခ်ိန္မေရြး မွန္ကန္ေသာ သစၥာတရား ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶသာသနာအႏွစ္ခ်ဳပ္

သစၥာေလးပါးသည္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။

(က) သိ = ဒုကၡသစၥာ
(ေဖာက္ျပန္၊ ႏွိပ္စက္၊ လိုတာမရ၊ ရတာ မလိုလို ့ ဆင္းရဲျခင္း)
(ခ) ပယ္ = သမုဒယသစၥာ
(ဒုကၡျဖစ္ေပၚေစေသာအေၾကာင္းတရား - ေလာဘ)
(ဂ) ဆိုက္ = နိေရာဓသစၥာ
(ဒုကၡသမုဒယခ်ဳပ္ျငိမ္းျခင္း - နိဗၺာန္)
(ဃ) ပြား = မဂၢသစၥာ
(နိေရာဓသို ့ ဆိုက္ရန္ပြားေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးအက်င့္)

မဂၢင္ရွစ္ပါး (မဂၢသစၥာ)

သီလ (၁) မွန္စြာေျပာ (ေျပာ)
(စည္းကမ္း) (၂) မွန္စြာျပဳမူ ( ျပဳ )
(ကာယ + ဝစီ) ထိန္း (၃) မွန္စြာအသက္ေမြး (ေမြး)
သမာဓိ (၄) မွန္စြာဝီရိယ (ဝီ)
(နည္းလမ္း) (၅) မွန္စြာသတိ (တိ)
(မေနာ) ထိန္း (၆) မွန္စြာသမာဓိ (ဓိ)
ပညာ (၇) မွန္စြာသိျမင္ (သိ)
(သေဘာတရား) (ဂ) မွန္စြာေတြးေခၚ (ေတြး)
(အရွိ / အမွန္)

မဂၢင္ရွစ္ပါးကို ခ်ဳံ ့လွ်င္ သီလ - သမာဓိ - ပညာ သိကၡာသံုးပါးရျပီး ၎သိကၡာသံုးပါးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လွ်င္ သတိတစ္လံုးသည္သာ က်န္ေတာ့သည္။ ဗုဒၶ၏ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းသည္ တစ္ေၾကာင္းတည္းေသာလမ္း မဟာသတိပဌာန္တရားျဖစ္သည္။ (သတိတစ္လံုးအရွိသံုး အဆံုးနိဗၺာန္တိုင္)

ကုသိုလ္ေကာင္းမွု (၄) မ်ဳိး

၁။ ဒါန (စြန္ ့လႊတ္ - လွဴဒါန္း)
၂။ သီလ (ကာယ + ဝစီ ထိန္းေသာစည္းကမ္း)
၃။ သမထဘာဝနာ (ကမၼဌာန္းအာရုံ တစ္ခုတည္းကိုသာ ရွုျခင္း)
၄။ ဝိပႆနာ ဘာဝနာ (ရုပ္နာမ္တရားတို ့၏ ျဖစ္ပ်က္ကို ရွုျခင္း)


မွတ္ခ်က္

- ဒါန၊ သီလ၊ သမထဘာဝနာ စသည္သံုးမ်ဳိးသည္ ဘုရားမပြင့္မွီ ကာလမ်ားစြာကပင္ ရွိခဲ့ေပသည္။
- လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ျဗဟၼာခ်မ္းသာမ်ားကို ရေစျပီး ကံအက်ဳိးေပး သာလွ်င္ရရွိကာ သံသရာလည္ျပီး ဒုကၡသစၥာမွ မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေပ။
- ဘုရားပြင့္လာရျခင္းသည္ သတၱဝါမ်ားအားလံုး ဒုကၡဆင္းရဲ အေပါင္းမွလြတ္ေျမာက္ေစႏုိင္ေသာ ဝိပႆနာဘာဝနာ ရွုမွတ္ပြားမ်ားႏုိင္ေစရန္ လမ္းညႊန္ေပးရန္ျဖစ္ျပီး ဒုကၡသစၥာမွ လြတ္ေျမာက္ျပီး နိေရာဓသစၥာ (နိဗၺာန္) သို ့ မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ေသာ ဥာဏ္အက်ဳိးေပး ကို ညႊန္ျပေပးႏုိင္ရန္ ျဖစ္သည္။

သာသနာ (၃) ရပ္

ဗုဒၶသာသနာ (အဆံုးအမ) သံုးရပ္ရွိသည္။

၁။ ပရိယတၱိသာသနာ (ေဟာေျပာျခင္း၊ စာေပမွတ္တမ္းတင္ျခင္း၊ သင္ၾကားျခင္း)
၂။ ပဋိပတၱိသာသနာ (မိမိခႏၶာကိုယ္တြင္းသို ့ မိမိဥာဏ္ျဖင့္ ရွုမွတ္ပြားမ်ား ေလ့က်င့္ျခင္း)
၃။ ပဋိေဝဓသာသနာ (ပဋိပတၱိသာသနာ အက်င့္က်င့္ျပီးမွသာလွ်င္ အရွိတရား၊ အမွန္တရား၊ သေဘာတရားမ်ားသိျမင္လာျပီး မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္၊ နိဗၺာန္သို ့ မ်က္ေမွာက္ျပဳအက်ဳိး ရရွိျခင္း)

မွတ္ခ်က္

ဘုရားသာသနာ သံုးရပ္တြင္ - သာသနာျပဳရန္ ပံ့ပိုးျခင္း၊ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ေလ့က်င့္ျခင္း ျပဳလုပ္ႏုိင္သည့္ အက်င့္ႏွစ္ျဖာျဖစ္ေသာ ပရိယတၱိ ႏွင့္ ပရိပတၲိိသာရွိေပသည္။

(ပဋိေဝဓသာသနာသည္ က်င့္ျပီးမွသာလွ်င္ ရရွိေသာအက်ဳိးျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ေပသည္။)

ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ (၉) ပါး

(၁) အရဟံ
(က) အရဟံ = လူ နတ္ ျဗဟၼာ တို ့၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံထိုက္ျခင္း။
(ခ) အရ ဟံ = ကိေလသာရန္သူတို ့ကို ပယ္သတ္ေတာ္မူျပီး ျဖစ္ျခင္း။
(ဂ) အ ရဟံ = ဆိတ္ကြယ္ရာ၌ပင္ မေကာင္းမွု မျပဳျခင္း။
(၂) သမၼာသမၺဳဒၶ = အလံုးစံုေသာတရားတို ့ကို ဆရာမရွိပါဘဲ ပါရမီစြမ္းအားျဖင့္ သိျခင္း။
(၃) ဝိဇၨာစရဏသမၸႏၷ = အသိဥာဏ္ (ဝိဇၨာ)၊ အက်င့္တရား (စရဏ) တို ့ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။
(၄) သုဂတ = ေကာင္းျမတ္ေသာ စကား (သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ) ကိုသာေျပာျခင္း (ေကာင္းေသာသြားလာျခင္း / လာျခင္း)
(၅) ေလာကဝိဒူ = ေလာကႀကီး သံုးပါးကို သိျခင္း။ (သတၱ၊ ၾသကာသ၊ သခၤ ါရ)
(၆) အႏုတၱေရာပုရိသ = ရုိင္းစိုင္းေသာ တိရိ စၦာန္၊ လူ၊ နတ္ တို ့ကို ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ ႔ေအာင္ဆံုးမျခင္း။
ဒမၼသာရထိ
(၇) သတၳာေဒဝ = လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱဝါအားလံုးတို ့၏ ဆရာျဖစ္ျခင္း။
မႏုႆာနံ
(၈) ဗုဒၶ = အမွန္ (သစၥာ) တရား ေလးပါးကို သိျခင္း၊ ေဟာၾကားျပသျခင္း။
(၉) ဘဂဝါ = ဘုန္းေတာ္ (၆) ပါး ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း။

တရားဂုဏ္ေတာ္ (၆) ပါး

(၁) ေဟာ = ဘုရားကိုယ္တိုင္ ေဟာျခင္း။
(၂) ကိုယ္ = က်င့္ၾကံသူအတြက္ မ်က္ေမွာက္ဘဝ၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ရွုျမင္ ႏုိင္ျခင္း။
(၃) ဆိုင္း = ရွုပြားသူအတြက္ မဂ္ျပီးလွ်င္ ဖိုလ္ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ျဖစ္ျခင္း။
(၄) ဖိတ္ = တရားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရဲရဲဝံ႔ဝံ႔ ဖိတ္ေခၚ ရဲျခင္း။
(၅) ကပ္ = မိမိသ ႏၱာန္၌ အစဥ္ကပ္၍ ေဆာင္ထားသင့္ျခင္း။
(၆) လက္ = မဂ္၊ ဖိုလ္၊ နိဗၺာန္ ဓမၼရသကို လက္ေတြ႔ ခံစားႏုိင္ျခင္း။

သံဃာဂုဏ္ေတာ္ (၉) ပါး

(၁) ေကာင္း = ေကာင္းေသာအက်င့္ရွိျခင္း။
(၂) ေျဖာင့္ = ေျဖာင့္မတ္စြာ က်င့္ၾကံျခင္း။
(၃) နိဗ္ = နိဗၺာန္ေရာက္ေရး က်င့္ျခင္း။
(၄) ေလာ = ေလာကုတၱရာတရားနဲ႔ အညီက်င့္ျခင္း။
(၅) ေဝး = အေဝးက သယ္ေဆာင္လာသည့္ ပစၥည္းကိုပင္ ခံယူထိုက္ျခင္း။
(၆) ဧည့္ = ဧည့္သည္အတြက္ အထူးစီမံထားသည့္ ပစၥည္းကိုပင္ အလွဴ ခံထိုက္ျခင္း။
(၇) ျမင့္ = ျမင့္ျမတ္ေသာ အလွဴကို ခံထိုက္ျခင္း။
(၈) လက္ = လက္အုပ္ခ်ီမိုး ရွိခိုးျခင္းကို ခံထိုက္ျခင္း။
(၉) လယ္ = သတၱဝါအေပါင္းတို႔၏ ဒါနမ်ဳိးေစ႔ စိုက္ပ်ဳိးရာ လယ္ေျမ ေကာင္းျဖစ္ျခင္း။

စာေရးသူ၏ မွတ္ခ်က္

တရားဂုဏ္ေတာ္ ႏွင့္ သံဃာဂုဏ္ေတာ္ တို႔၏ ပါဠိေတာ္တို႔ကို မေဖာ္ျပထားပါ။ ဥပမာ - သြာကၡာေတာ ဘဂဝတာ ဓေမၼာ ..ကို ေဟာ ဟုသာ အတိုခ်ဳပ္ေဖာ္ျပထားပါသည္။

သရဏဂုံပ်က္သူ

(၁) ေသဆံုးသူ
(၂) အျခားဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းသူ
(၃) ကိုးကြယ္မွု မွားယြင္းသူ

(ဥပမာ - ဘုရားအဆံုးအမတြင္မပါေသာ သစ္သီးအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ၎၊ မခိုင္မာသည့္ ရုပ္ပံု၊ ပန္းပုမ်ားကို ၎၊ မျမင္မသိရသည္မ်ားကို သူမ်ားအေျပာ မ်က္စိမွိတ္ျပီး ကိုးကြယ္သူ)

သရဏဂုံတည္သူ (ဗုဒၶဘာသာဝင္ အစစ္ျဖစ္သူ)

- ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာ သံုးပါးတို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ (ေက်းဇူး) ကို အစဥ္ႏွလံုးသြင္းကာ အားကိုးအပ္ႏွံျပီး ရတနာသံုးပါးတို႔၏ အဆံုးအမကိုသာ လိုက္နာက်င့္သံုး ေနသူသည္သာလွ်င္ သရဏဂုံတည္သူ ျဖစ္ေလသည္။