ေအာင္ျခင္းရွစ္ျဖာ သင္ခန္းစာ

ေဖာ္ျပပါ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ သတၱေလာကၾကီးအတြင္း၌ ေနထိုင္ၾကရေသာသူသူငါငါသတၱ၀ါမွန္သမွ်တို႔အတြက္ သင္ခန္းစာယူရန္ အခ်က္မ်ား မ်ားစြာပါ၀င္ လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ သတၱေလာကၾကီးကားက်ယ္ေျပာလွ၏ ။ သတၱေလာကၾကီးအတြင္း၌ ျမင္ရေသာ သတၱ၀ါထက္ မျမင္ရေသာ သတၱ၀ါတို႔က ပို၍ မ်ားျပား၏ ။ လိမၼာယဥ္ေက်း သူထက္္ မလိမၼာ မယဥ္ေက်းေသာ သတၱ၀ါတို႔က ပို၍မ်ားျပား၏ ။ ထိုမလိမၼာမယဥ္ ေက်းေသာ သတၱ၀ါမ်ား အားခြန္ဗလ၊အစိုးရမႈ ၊ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ ၾကီးမားလာခဲ့ေသာ္ ပို၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္း၏ ။ သတၱေလာကၾကီးအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ား၏ ။
အထူးသျဖင့္ အစိုးရမႈႏွင့္ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ၾကီးမားေစာ နတ္ နဂါး ဘီလူး စသူတို႔သည္ ေလာဘ၊ ဒိဌိ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနမ်ားေၾကာင့္ သတၱေလာကၾကီးအား ခ်မ္းသာ ၾကီးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နွင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္မ်ားကိုပင္ ဒုကၡ

ေဖာ္ျပပါ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး ျဖစ္ရပ္မ်ားကို ၾကည့္လွ်င္ သတၱေလာကၾကီးအတြင္း၌ ေနထိုင္ၾကရေသာ သူသူငါငါ သတၱ၀ါမွန္သမွ်တို႔အတြက္ သင္ခန္းစာယူရန္ အခ်က္မ်ား မ်ားစြာပါ၀င္ လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႔ရေပမည္။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ သတၱေလာကၾကီးကားက်ယ္ေျပာလွ၏ ။ သတၱေလာကၾကီးအတြင္း၌ ျမင္ရေသာ သတၱ၀ါထက္ မျမင္ရေသာ သတၱ၀ါတို႔က ပို၍ မ်ားျပား၏ ။ လိမၼာယဥ္ေက်း သူထက္္ မလိမၼာ မယဥ္ေက်းေသာ သတၱ၀ါတို႔က ပို၍မ်ားျပား၏ ။ ထိုမလိမၼာမယဥ္ ေက်းေသာ သတၱ၀ါမ်ား အားခြန္ဗလ၊အစိုးရမႈ ၊ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ ၾကီးမားလာခဲ့ေသာ္ ပို၍ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေကာင္း၏ ။ သတၱေလာကၾကီးအတြက္ အႏၱရာယ္မ်ား၏ ။
အထူးသျဖင့္ အစိုးရမႈႏွင့္ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ၾကီးမားေစာ နတ္ နဂါး ဘီလူး စသူတို႔သည္ ေလာဘ၊ ဒိဌိ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနမ်ားေၾကာင့္ သတၱေလာကၾကီးအား ခ်မ္းသာ ၾကီးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နွင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္မ်ားကိုပင္ ဒုကၡ

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး

၁။ မာရ္နတ္သားကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ‘အသားအေသြးေတြ ခန္းေျခာက္ျပီး အေရ ေၾကာ အရိုးခ်ည္းသာ က်န္ခ်င္က်န္ပါ ေစ၊ ဘုရား မျဖစ္သမွ် ငါမထ’ ဟု စိတ္ကို အခိုင္အမာ ဆံုးျဖတ္၍ အပရာဇိတ ပလႅင္ထက္၌ ထိုင္ေတာ္မူေလ သည္။ထိုစဥ္၀သ၀တၱီနတ္ဘံုမွ မာရ္နတ္ သည္ ‘သိဒၶတၳမင္းသားသည္ငါ၏နယ္ပယ္ ဘံုသံုးပါးမွလြတ္ေျမာက္ရန္ၾကိဳးပမ္းေနေလျပီး၊သူအားငါ၏နယ္ပယ္မွလြတ္ေျမာက္ခြင့္မေပး ႏိုင္’ဟုၾကံစည္ကာ နတ္စစ္သည္တို႔ကိုဦးေဆာင္လ်က္ဘုရားအေလာင္းေတာ္အား တိုက္ခိုက္ရန္စစ္ ခ်ီလာသည္။ နတ္စစ္သည္တို႔ကား စၾက၀ဠာ တံတိုင္း အထိျပည့္က်ပ္ေနေလသည္။ရုပ္အဆင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး မ်က္ႏွာပံုအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိ နတ္စစ္ သည္မ်ား သည္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လက္နက္မ်ားကိုစြဲကိုင္ခ်ီတက္လာၾကသည္။ မာရ္နတ္ သည္ဂီရိေမခလာ ဆင္ကို တက္စီး ျပီးလက္ရံုး လက္နက္ အသီးသီး စြဲကိုင္ထားသည္။မာရ္စစ္သည္္တို႔၏ စစ္ခ်ီေၾကြးေၾကာ္သံကားသိမ့္သိမ့္ ရိုက္ ခတ္ေနသည္။


ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္အနီး၌ သိၾကားမင္းသည္ အေတာင္ႏွစ္ရာရွိ ၀ိဇယုတၱရ ခရုသင္းကို မႈတ္လ်က္ မဟာကာဠနဂါးမင္းသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ဂုဏ္ေတာ္ဖြဲ႕မ်ားကို ရြတ္ဆိုသီက်ဴးလ်က္ သဟမၸတိျဗဟၼာမင္းကမူ ထီးျဖဴၾကီးကို ေဆာင္းမိုးေပးလ်က္ အသီးသီး ပူေဇာ္ၾကခိုက္ျဖစ္၏ ။
မာရ္စစ္တပ္ၾကီး ခ်ီတက္ ေရာက္ရွိလာေသာအခါ ယင္းတို႕သံုးဦးသည္ သင့္ေလ်ာ္ရာ အရပ္သို႕ ေရွာင္ဖယ္သြား ၾကသည္။ အပရာဇိတပလႅင္ေပၚတြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ တစ္ပါး တည္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။
မာရ္နတ္က သူ၏စစ္သည္မ်ားအား ‘‘အေမာင္တို႕….သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ျပိဳင္ဘက္ကင္းသူျဖစ္၍ ငါတို႔သည္ သူ၏ေရွ႕တည့္တည့္မွ မတိုက္ခိုက္၀ံ့ၾကေသာ္လည္း သူ၏ ေနာက္ဘက္မွ တိုက္ခိုက္ၾကစို႕’’ ဟုဆိုေလသည္။
ဘုရားေလာင္းေတာ္ကား ‘ဤမာရ္စစ္သည္မ်ားသည္ ငါ႔ကိုတိုက္ခိုက္ရန္ လာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရပ္၌ ငါ၏ မိဘေဆြမ်ိဳးလည္းမရွိ၊ ကာလၾကာျမင့္စြာ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေသာ ပါရမီဆယ္ပါးသာရွိသည္။ ပါရမီအင္အားျဖင့္သာ ဤစစ္ပြဲကို ငါရင္ဆိုင္ရေတာ့မည္’ ဟုၾကံစည္ကာ ပါရမီေတာ္ ဆယ္ပါးကို ဆင္ျခင္လ်က္ ေနေလသည္။
မာရ္နတ္သည္ ဘုရားေလာင္းေတာ္ ေျပးေစရန္ သစ္ပင္ေတာေတာင္ ရြာငယ္ ရြာၾကီးမ်ားပင္ မႈန္႔မႈန္႕ညက္ညက္ ေၾကပ်က္ေစႏိုင္ေသာ ေလမုန္တိုင္းၾကီးကို ဘုရား အေလာင္းေတာ္ထံသို႔ လႊတ္လိုက္သည္။ ထိုမုန္တိုင္းသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ပါရမီတန္ခိုးေၾကာင့္ သကၤန္းစြန္းမွ်ကိုပင္ မလႈပ္ခါေစႏိုင္ေပ။
ထို႔ေနာက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ေရျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းႏွစ္သတ္မည္ဟု ၾကံစည္၍ မိုးၾကီး သည္းစြာ ရြာသြန္းေစျပန္သည္။ မိုးေရလႈိင္းၾကီးသည္ အလြန္ၾကီးမား ျပင္းထန္ေသာ္လည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ သကၤန္းစြန္းကို ေသာ္မွ် မစိုစြတ္ေစႏိုင္။ ထို႔ျပင္ ေက်ာက္တံုးမိုး၊ ဓားလက္နက္မိုး၊ မီးက်ီးမိုး၊ ျပာပူမိုး၊ သဲမိုး ရႊံ႕ညြန္ မိုးၾကီးတို႔ကို တစ္ခုုျပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ရြာခ်၏ ။ သို႔ေသာ္လည္း မာရ္နတ္သည္ ဘုရားေလာင္းေတာ္ အား ထိခိုက္ေၾကာက္ရြံေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေခ်။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေၾကာက္ရြံ ထြက္ေျပးေစရန္ အလြန္ၾကီးမားေသာ အမိုက္ေမွာင္ထုၾကီးခ်လိုက္ျပန္၏။ ထိုအမိုက္ေမွာင္ထုၾကီးသည္လည္း ဘုရားအေလာင္း ေတာ္ကို မလႊမ္းမိုးႏိုင္ျပန္ေခ်။
ထိုသို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးတိုက္ခိုက္၍ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ေသာအခါ မာရ္နတ္သည္ သူ၏စစ္သည္မ်ားအား ‘သိဒၶတၳကို ဖမ္းၾက၊သတ္ၾက ၊ေျပးေအာင္လုပ္ၾက’ ဟုေအာ္ဟစ္အမိန္႔ေပးျပန္သည္။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဂီရိေမခလာဆင္ကို တက္စီးကာ စက္ယႏၱရားလက္နက္ကို စြဲကိုင္ျပီး-
‘‘ဟယ္ သိဒၶတၳ……ဤပလႅင္မွထေလာ့၊ ဤပလႅင္သည္ သင့္ပလႅင္မဟုတ္၊ ငါ့ပလႅင္သာျဖစ္သည္’’ ဟုဆိုသည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္က‘‘ဟယ္မာရ္နတ္….သင္သည္ ပါရမီဆယ္ပါးအျပားသံုးဆယ္ တို႔ကို မျဖည့္က်င့္၊ စြန္႔ျခင္း ၾကီးငါးပါးကိုလည္းမျဖည့္၊ စရိယာသံုးပါးကိုလည္းမက်င့္။ ငါသည္သာ ထိုအရာအားလံုးတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ခဲ့သူ ျဖစ္၍ ဤပလႅင္သည္ သင့္ပလႅင္မဟုတ္၊ ငါ့ပလႅင္သာျဖစ္သည္’’ ဟုမိန္႔ဆိုသည္။
ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ မာရ္နတ္သည္ ေဒါသကို မခ်ဳပ္တည္းႏိုင္ဘဲ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို စက္လက္နက္ျဖင့္ ပစ္ခတ္သည္။ မာရ္စစ္သည္ တို႔ကလည္း မိမိတို႔ဆိုင္ရာ လက္နက္မ်ားျဖင့္ ပစ္ခတ္ၾကသည္။ ဘုရားအေလာင္း ေတာ္ကား ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ပါရမီေတာ္တို႔ကိုသာ ဆင္ျခင္ေတာ္မူေန၏။ ထိုပါရမီစြမ္းရည္တန္ခိုး ေၾကာင့္ မာရ္စစ္သည္တို႔ ပစ္ခတ္သမွ် လက္နက္မ်ား အခ်ည္းနွီးသာျဖစ္သြားသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ‘‘ဤပလႅင္သည္ သင္ျပဳခဲ့ေသာဒါနေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပလႅင္မဟုတ္၊ သင့္ဒါန ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ပလႅင္ျဖစ္ေၾကာင္း သင့္မွာျပသစရာ သက္ေသမရွိ’’ ဟုမာရ္နတ္အား မိန္႔ဆိုသည္။ မာရ္နတ္က သူ၏စစ္သည္မ်ားအား သက္ေသညႊန္ျပရာ စစ္သည္မ်ားက မာရ္နတ္၏ ပလႅင္ျဖစ္ေၾကာင္း သက္ ေသခံၾကသည္။ ထိုအခါ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က သကၤန္းအၾကားမွ လက္ယာ လက္ကိုထုတ္ကာမဟာ ပထ၀ီ ေျမၾကီး အား လက္ညႈိးညႊန္ျပီး-
‘‘ဤပလႅင္သည္ ငါျပဳခဲ့ေသာ ပါရမီေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာေသာ ပလႅင္ျဖစ္သည္။ အျခားေသာ ဘ၀မ်ားစြာက ျပဳခဲ့ေသာ ပါရမီမ်ားကို ထားဘိဦး၊ ေ၀ႆႏၱရာမင္းဘ၀က ခုနစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ အလႉၾကီးေပးလႉစဥ္ မဟာပထ၀ီေျမၾကီးသည္ ခုနစ္ၾကိမ္တိုင္ေအာင္ လႉပ္ခဲ့ဖူးေလျပီ၊ ဤမဟာပထ၀ီေျမၾကီးသည္ ငါ၏ သက္ေသျဖစ္ေပ၏’’ ဟုမဟာပထ၀ီေျမၾကီးကို သက္ေသထူသည္။ မဟာပထ၀ီေျမၾကီးသည္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ပါရမီစြမ္း အားကို သက္ေသခံေသာအားျဖင့္ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ခါျမည္ဟီးေလ၏။ မာရ္နတ္ႏွင့္ စစ္သည္မ်ားသည္လည္း ေၾကာက္ရြံထိတ္လန္႔ကာ ေျခဦးတည့္ရာသို႕ထြက္ေျပးၾကေလသည္။
ထို႕သို႕ ဘုရားအေလာင္းေတာ္က မာရ္စစ္တပ္ကို အျပီးသတ္ ေအာင္ျမင္လိုက္ေသာအခါ နဂၤါး၊ ဂဠဳန္ ၊နတ္၊ ျဗဟၼာ ပရိသတ္တို႕က ‘‘မာရ္နတ္မင္း စစ္ရႈံးျပီ၊ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သိဒၶတၳ ေအာင္ျခင္းၾကီးေအာင္ေလျပီး’’ ဟု အသီးသီးေၾကြးေၾကာ္ကာ ပန္းနံ႕သာတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျပီးေအာင္ပြဲသဘင္ကို ဆင္ယင္ၾကေလသည္။
၂။ သစၥကပရိဗိုဇ္ကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း
သစၥကပရိဗိုဇ္သည္ နိဂဏၭတကၠတြန္းမိဘႏွစ္ပါး၏ သားျဖစ္သည္။ အဘဘက္မွ ၀ါဒငါးရာ၊ အမိဘက္မွ ၀ါဒငါးရာ သင္ယူတတ္ေျမာက္ခဲ့၏ ။ေ၀သာလီျပည္ လိစၦ၀ီမင္းတို႔၏ ဆရာျဖစ္သည္။ အယူ၀ါဒေရးရာ စကားျပိဳင္ ဆိုင္ေျပာဆိုေလ့ရွိျပီး ‘‘ငါပညာရွိ’’ ဟုလည္း ေၾကြးေၾကာ္ေလ့ရွိသည္။ သူကသာျပစ္တင္ေျပာဆိုလိုက္လွ်င္ မတုန္ လႈပ္ မယိမ္းယိုင္သူမရွိ၊ ဘုရားဟု ၀န္ခံသူတို႔ပင္ အၾကံအိုက္ကာ ေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်ရမည္၊ စိတ္မရွိေသာ တံုး တိုင္တို႔ပင္ ယိမ္းယိုင္သြားႏိုင္သည္ဟု ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။
သူသည္ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္အရွင္အႆဇိထံမွ ျမတ္စြာဘုရား၏ အစိုးမရျခင္း ဟူေသာ အနတၱ၀ါဒကို စံုးစမ္းသိရွိခဲ့ျပီးေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ၀ါးဒျပိဳင္ရန္ သူ၏ ေနာက္လိုက္တပည့္ လိစၦ၀ီမင္းသားငါးရာတို႔အား လႊတ္ေတာ္၌ညီလာခံ က်င္းပခိုက္မွာပင္ သြားေျပာသည္-
‘‘မင္းသားတို႔-လာၾကေလာ့၊ ယေန႔ ငါသည္ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ ၀ါဒျပိဳင္ ဆိုင္ ေျပာဆိုမည္၊ အားေကာင္းေသာ ေယာက်္ားသည္ သိုးငယ္ တစ္ေကာင္ကို အေမြးကိုင္ျပီး ဆြဲယမ္းတြန္းထိုးပစ္သကဲ့သို႕ ငါသည္လည္းအယူ၀ါဒ ႏွင့္စပ္၍ ရဟန္းေဂါတမကို ယေန႔ ဆြဲယမ္းတြန္းထိုးျပမည္၊ မင္းသားတို႔….အျမန္လာၾကေလာ့’’ဟု
ေျပာဆိုေလ၏ ။
သစၥကပရိဗိုဇ္သည္ လိစၦ၀ီပရိသတ္ကို ေခၚေဆာင္ျပီး ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးရာ မဟာ၀ုန္ ေတာအတြင္းရွိ ကူဋဂါရ (ျပသာဒ္ေက်ာင္း) သို႔သြားေလ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕၌ အသီးသီးေနရာယူ၊ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾကျပီး ေနာက္ သစၥကပရိဗိုဇ္က ၀ါဒ ျပိဳင္ဆိုင္ေျပာဆိုခြင့္ျပဳရန္
ခြင့္ပန္လိုက္သည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ရလွ်င္
‘‘ အရွင္ေဂါတမသည္ တပည့္တို႔ကို အဘယ္သို႕ေဟာေျပာေလ့ရွိပါသနည္း’’ ဟုေမျမန္း၍ ၀ါဒျပိဳင္ပြဲကို စတင္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက-
‘‘သစၥက….ငါသည္တပည့္တို႔ကို ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊သခၤါရ၊ ၀ိညာဥ္တို႕သည္ အျမဲ မရွိ၊ အစိုးမရ အနတၱသာ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာေလ့ရွိသည္’’ ဟု
မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထိုအခါ သစၥကပရိဗိုဇ္က-
‘‘ အရွင္ေဂါတမ….မ်ိဳးေစ့ႏွင့္အပင္ အားလံုးသည္ ေျမၾကီးကိုတည္မွီ၍ ၾကီးပြား စည္ပင္ရ၏ ။ ထို႔ျပင္မည္သည့္ အမႈကိစၥတို႔ကို မဆိုဤေျမၾကီး၌ တည္မွီ၍ ျပဳလုပ္ရ၏ ။
ဤအတူပင္ ေကာင္းမႈ မေကင္းမႈမွန္သမွ် ရုပ္၊ ေ၀ဒနာ၊ သညာ၊သခၤါရ၊၀ိညာဥ္တည္းဟူေသာ အတၱ၌သာ တည္မွီ၍ ျဖစ္ပြားၾကရသည္’’ ဟုေျပာဆိုေလသည္။
ရုပ္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဥ္တို႕သည္ မည္သည့္အခါမွ် အပ်က္စီးေသာ အမာခံအတၱျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆို၍ ျမတ္စြာဘုရား၏ အနတၱ၀ါဒကို ဆန္႔က်င္ ေျပာဆို လိုက္ ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားက-
‘‘ရုပ္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဥ္တို႔ကို အတၱဟု သင္ဆိုသေလာ’’ ဟုေမးေတာ္မူ၏။
သစၥကပရိဗိုဇ္က-
‘‘ဟုတ္ပါသည္၊ အတၱဟု ကၽြႏု္ပ္ဆိုပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္သာမဟုတ္၊ ဤလူအမ်ားလည္း ဤသို႕ပင္ ဆိုၾကပါသည္’’ ဟု ေျပာဆိုေလသည္။
‘‘ဤလူအေပါင္း၏ အယူ၀ါဒကို ထား၍ သင့္အယူ၀ါဒကိုသာ ေျဖဆိုေလာ့’’ ဟုမိန္႔ ေတာ္မူရာ သစၥက-က ရုပ္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဥ္တို႔ကို အတၱဟု ယူဆေၾကာင္း ထပ္မံ၍ ၀န္ခံေျပာဆိုသည္။
‘‘သစၥက-ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ သင့္အား ငါေမးဦးမည္၊ ေကာသလမင္း အဇာတသတ္ မင္းတို႔သည္ သူတို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာ ႏိုင္ငံအတြင္းမွာ တစံုတေယာက္ကို သတ္ျဖတ္ ျခင္း ၊ ဥစၥာပစၥည္း သိမ္းယူျခင္းႏွင့္ တိုင္းျပည္မွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းအမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ရန္ အာဏာ ရွိသေလာ’’ ဟုျမတ္စြာဘုရားက ေမးေတာ္မူ၏ ။
လိုသလိုျပဳလုပ္ရန္ အာဏာရွိေၾကာင္း ၀န္ခံလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားက- ‘‘သစၥက-သင္က သင္၏ရုပ္ကို အစိုးရသည္၊ ပိုင္ဆိုင္သည္၊ အတၱျဖစ္သည္ဟု သင္ယူဆ ေျပာဆိုလွ်င္ သင့္ရုပ္ကို ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔မျဖစ္ေစႏွင့္ ဟုသင္အာဏာထားႏိုင္သေလာ’’ဟု ေမးေတာ္ မူလိုက္သည္။
သစၥကပရိဗိုဇ္သည္ သူ႕အခက္အခဲကို သူသိလိုက္၏ ၊ မိမိရုပ္ကို မိမိအစိုးရသည္၊ မိမိသေဘာက် အာဏာထားႏိုင္သည္ဟု ေျဖဆိုလိုက္လွ်င္ လိစၦ၀ီမင္းသားတို႔က-‘ ဆရာ့ရုပ္ကို ကၽြႏု္ပ္တို႔ကဲ့သို႔ လွပေအာင္ လုပ္ျပပါ’’ ဟုဆို၍ လုပ္မျပႏိုင္ခဲ့ေသာ္ အနတၱ၀ါဒကို ေထာက္ခံရာ
ေရာက္ေပေတာ့မည္ဟု စဥ္းစားကာ အေျဖမေပးဘဲ ဆိတ္ဆိတ္ေနေလ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖဆိုရန္ ဒုတိယအၾကိမ္ တိုက္တြန္းသည္၊ သူကား ဆိတ္ဆိတ္ေနျမဲေန၏ ။
‘‘ သစၥက…ယခုပင္ေျဖၾကားေလာ့၊ သင္ဆိတ္ဆိတ္ေနရမည့္ အခါမဟုတ္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားက သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ ေမးပါလ်က္ မေျဖဆိုဘဲ ေနခဲ့လွ်င္ ထိုသူ၏ ဦးေခါင္းသည္ ဤေနရာ၌ပင္ ခုနစ္စိတ္ကြဲလိမ့္မည္’’ ဟုမဟာကရုဏျဖင့္ မိန္႔ေတာ္မူေလသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ သစၥကပရိဗိုဇ္သည္ မေျဖဆိုဘဲ မေနရဲေတာ့ဘဲ-
‘‘ အရွင္ေဂါတမ…ကၽြႏု္ပ္၏ ရုပ္ကိုဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔မျဖစ္ေစႏွင့္ဟု ကၽြန္ုပ္အာဏာ မထား ႏိုင္ပါ’’ ဟုေျဖဆိုေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ေ၀ဒနာ သညာ သခၤါရ ၀ိညာဥ္တို႔ကို လည္းအစိုးမရေသာ အနတၱ တရားသာလွ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္း၀န္ခံေလွ်ာက္ထားရ ေလေတာ့သည္။

၃။ စိဥၥမာဏ၀ိကာကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

စိဥၥမာဏ၀ိကာကား သာ၀တၱိျပည္၌ေနသူ တိတၳိတို႔၏ တပည့္မတစ္ဦး ျဖစ္၏ ၊ အသားအေရ ၀ါ၀င္းလွပ၍ က်က္သေရရွိေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ဦးျဖစ္သည္။
ျမတ္စြာဘုရား ပြင့္ေတာ္မူလာေသာအခါ တိတၳိတို႔သည္ ေန၏အလင္းေရာင္ေအာက္ရွိ ပိုးစုန္းၾကဴးပမာ တန္ခိုးအရွိန္အ၀ါေလ်ာ့ပါးျပီးလာဘ္လာဘ ဆုတ္ယုတ္လာၾကသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ မေကာင္းသတင္းထြက္ ေပၚျပီး လာဘ္လာဘဆုတ္ယုတ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကသည္။ ထိုသို႔ ျပဳလုပ္ရန္ စိဥၥမာဏ၀ိကာကို အသံုးခ်ၾက၏။
စိဥၥမာဏ၀ိကာကား ေခ်ာေမာ လွပရံုသာမကာ ပရိယာယ္ မာယာၾကြယ္၀သူ လည္း ျဖစ္၏ ။ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ လူအမ်ား တရားနာျပီး ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္မွျပန္ၾကေသာအခါ စိဥၥမာဏ၀ိကာ ကားပန္းနံ႔သာတို႔ကို ကိုင္စြဲ လ်က္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားေလဟန္ျပဳသည္။
လူအမ်ားက ေမးလွ်င္လည္း-
‘‘ ကၽြန္မ သြားသည့္ေနရာကို သိရလို႔ ရွင္တို႔အတြက္ ဘာအက်ိဳးရွိမွာလဲ’’ ဟုလူအမ်ား
သံသယပြားေလာက္ေအာင္ ပရိယာယ္သံုး၍ ေျဖေလသည္။
စိဥၥမာဏ၀ိကာသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႔ သြားဟန္ျပဳျပီး ေက်ာင္းေတာ္အနီးရွိ တိတၳိတို႕ေက်ာင္းတြင္ ညအိပ္ေလသည္ သာ၀တၱိျမိဳ႕သား အခ်ိဳ႕သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အဦးဆံုး ဖူးေတြ႔လိုသျဖင့့္ နံနက္ေစာေစာထ၍ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္သို႕ သြားၾကေသာအခါ စိဥၥမာဏ၀ိကာသည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ညအိပ္ျပီး ျပန္လာေလဟန္ ျမိဳ႕တြင္းသို႔ နံနက္ေစာေစာ ၀င္လာေလ့ရွိသည္။
‘ဘယ္ကျပန္လာခဲ့သလဲ’ ဟုလူအမ်ားကေမးလွ်င္ ‘ကၽြန္မျပန္လာခဲ့တဲ့ ေနရာကို သိလို႔ေကာ ရွင္တို႔ ဘာအက်ိဳး ရွိမွာလဲ’ ဟုသာ ေျဖေလသည္။
စိဥၥမာဏ၀ိကာသည္ ထိုသို႔ ပရိယာယ္မာယာသံုးျပီး ေနလာခဲ့ရာ တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာေသာအခါ-
‘‘ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္က ဂႏၶကုဋီတိုက္တြင္းမွာ ရဟန္းေဂါတမနွင့္ အတူ ညအိပ္ျပီးျပန္လာသည္’’ ဟုပင္ ေျဖဆိုေလသည္။ သံုးေလးလခန္႔ ၾကာေသာအခါ အ၀တ္ၾကမ္းတို႔ျဖင့္ ၀မ္းဗိုက္ကို ရစ္ဖြဲ႔ကာ ရဟန္းေဂါတမႏွင့္ ေပါင္းသင္း၍ ကၽြန္မမွာ ကိုယ္၀န္ရခဲ့ပါျပီ’’ ဟု ၪာဏ္ပညာမဲ့သူတို႕အားေျပာၾကားသည္။ ရွစ္လကိုးလၾကာ ေသာအခါ၌ကား ကိုယ္၀န္တုျပဳလုပ္ထားေသာ သစ္သားကို ၀မ္းဗိုက္မွာဖြဲ႕ခ်ည္၍ အနီေရာင္ အ၀တ္အထည္ မ်ားကို ၀တ္ဆင္ထားသည္။ ေျခဖမိုးတို႔ကို ႏြားေမးရိုးျဖင့္ ေယာင္ယမ္းေအာင္ ထုရိုက္၍ ကိုယ္၀န္ရင့္မာဟန္ ျပဳလုပ္သည္။
တစ္ေန႕ေသာအခါ စိဥၥမာဏ၀ိကာသည္ ျမတ္စြာဘုရား တရားေဟာေတာ္မူေနစဥ္ ပလႅင္ေတာ္ေရွ႕မွာရပ္ျပီး ပရိသတ္အမ်ားေရွ႕တြင္ ျမတ္စြာဘုရားကို စြပ္စြဲေျပာ ဆိုေလ ေတာ့သည္။
‘‘ ရဟန္းၾကီး…သင္ကား လူအမ်ားကို တရားခ်ည္းေဟာေန၏ ၊ ကၽြန္မမွာ သင္ရဟန္းၾကီးႏွင့္ ရေသာ ကိုယ္၀န္ ရင့္မာေနျပီ၊ သင္ရဟန္းၾကီးသည္ ေဆး၀ါးဓာတ္စာတို႔ကို
လည္းမသိ။ ကိုယ္၀န္ကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္ကိုယ္တိုင္လည္း ေၾကာင့္ၾကမစိုက္၊ ေကာသလမင္း ၊
၀ိသာခါတို႕ကိုလည္း တာ၀န္မေပး၊ သင္ရဟန္းၾကီးသည္ ေပ်ာ္ပါးရန္သာ သိျပီး တာ၀န္ယူ ေစာင့္ေရွာက္ရန္ ဘာမွ်မသိပါေခ်တကား’’ စသည္ျဖင့္ စြပ္စြဲ ေျပာဆိုေလ၏ ။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားဆဲတရားေတာ္ကို ရပ္နား၍ ျခေသၤ့မင္းကဲ့သို႔ ရဲရင့္ေသာ စကားကို ဆိုေတာ္မူသည္။
‘‘ ဟယ္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ…သင္၏စကား မွန္ မမွန္ သင္ႏွင့္ ငါသာ အသိဆံုးျဖစ္သည္’’ ဟုမိန္႔ေတာ္မူရာ-
‘‘ မွန္ပါသည္ ရဟန္းၾကီး……သင္ႏွင့္ငါသာ သိၾက၍ပင္ ယခုလို ကိုယ္၀န္ အရင့္အမာ ျဖစ္လာရေပသည္’’ ဟု-စိဥၥမာဏ၀ိကာ က ရပ္လ်က္ပင္ တံု႕ျပန္ ေျပာဆိုလိုက္သည္။
ထိုအခိုက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ပါရမီတန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ ရုတ္တရက္ တိုက္ခတ္ လာေသာ ေလအဟုတ္ျဖင့္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ၏ အေပၚရံု အ၀တ္ထည္မွာ အထက္သို႕ ဆြဲလွန္ လိုက္သကဲ့သို႔ လြင့္တက္သြား၏ ။ ၀မ္း၌ ရစ္ဖြဲ႕ခ်ည္ထားေသာ ကိုယ္၀န္တု သစ္သားၾကီး သည္လညး္ စိဥၥမာဏ၀ိကာ၏ ေျခဖမိုးႏွစ္လက္ေပၚသို႔ ျပဳတ္က်ကာ ေျခဖ်ားမ်ားပင္ ျပတ္ ေၾကြသြား၏ ။
တရားနာပရိသတ္မ်ား ခ်က္ခ်င္းပင္ အျဖစ္မွန္ကို သိရွိၾကျပီး-
‘‘ဟယ္ အယုတ္မ…သင္ကား ျမတ္စြာဘုရားကိုပင္ စြပ္စြဲဆဲေရး၏’’ ဟ စိဥၥမာဏ၀ိကာကို ေျပာဆိုၾကိမ္းေမာင္းကာ ရိုက္ပုတ္၍ ေက်ာင္းေတာ္မွ ႏွင္ထုတ္လိုက္ ၾကသည္။
စိဥၥမာဏ၀ိကာသည္ ျမတ္စြာဘုရား ျမင္ေလာက္ရာအရပ္ကို ေက်ာ္လြန္ေလလွ်င္ ေျမမ်ိဳ၍ မဟာအ၀ီစိငရဲ သို႔က်ေရာက္ေလေတာ့၏ ။

၄။ အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးသည္ အာဠ၀ီျပည္အနီး ေညာင္ပင္ၾကီးတစ္ပင္ရွိ ဗိမာန္၌ေန၏ ။ ဘြဲ႔ျဖဴလက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္၏ ။ ေဒါသ မာန ၾကီး၍ အလြန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္၏ ။ ရေသ့ ရဟန္းတို႔ကို လည္း မေလးစား၊ မိဘတို႕ကိုလည္း ရွိမခိုး၊ သူသည္ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္ ေညာင္ပင္ရိပ္က်ရာ အရပ္အတြင္းသို႔ ခို၀င္လာသူတို႕အား သတ္ျဖတ္စားေသာက္ခြင့္ကို ေ၀ႆ၀ဏ္ နတ္မင္းၾကီးထံမွ ရရွိထားသည္။
အာဠ၀ီမင္းၾကီးသည္ သမင္လိုက္ရာမွ အေဖာ္ကြဲျပီး တစ္ဦးတည္းျပန္လာစဥ္ ထိုေညာင္ပင္ရိပ္တြင္ နားခိုမိသျဖင့္ ဘီလူးၾကီးက စားမည္ျပဳရာ -‘ကၽြႏု္ပ္ကို စားလွ်င္ ယခုတစ္ၾကိမ္သာ စားရမည္၊ ကၽြႏု္ပ္ကို လႊတ္ေပးလွ်င္ လူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ထမင္းတစ္အိုး ေန႕စဥ္ပို႔ပါမည္’’ ဟုကတိစကားဆိုသျဖင့္ ဘီလူးၾကီးက လႊတ္လိုက္သည္။
နန္းေတာ္ေရာက္လွ်င္ မင္းၾကီးသည္ ျမိဳ႕၀န္မင္းႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ေထာင္တြင္းရွိ ေသဒဏ္ခ်ထားေသာ သူတို႕ကို ဘီလူးၾကီးထံသို႔ ေန႔စဥ္ပို႕ေစသည္။ ေထာင္အက်ဥ္းသား မ်ားကုန္ေသာအခါ ေရႊ၊ ေငြ ဥစၥာမ်ားကို လမ္းမွာေတြ႕ေသာ္လည္း ေကာက္၀ံ့သူ မရွိေတာ့ေခ်။ ထိုအခါ အမတ္ၾကီးမ်ားနွင့္ တိုင္ပင္၍ ပုခက္တြင္းအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားကို ပို႕ေစျပန္၏ ။ ထိုအခါ ကိုယ္၀န္ေဆာင္မိခင္မ်ားသည္ အျခားတိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႕ ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ကာ ကေလးမ်ား ၾကီးျပင္းမွ အာဠ၀ီျပည္သို႔ ျပန္လာၾကသည္။ ဤသို႔ တစ္ေန႔လူတစ္ေယာက္ ဘီလူးမင္းထံ ပို႔ခဲ့ရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ၾကာေလ၏ ။ ေနာက္ဆံုး ဘီဘူးစာပို႔ရန္ တစ္ျမိဳ႕လံုး ရွာေဖြေသာ္လည္း ကေလးငယ္ကို မရႏိုင္ဘဲရွိစဥ္ မင္းၾကီးသည္ မိမိ၏သားရင္းျဖစ္ေသာ အာဠာ၀က မင္းသားကေလးကို မိဖုရာၾကီးႏွင့္ အထိန္းေတာ္မ်ား ငိုေၾကြးေနသည့္ၾကားကပင္ ဇြတ္အတင္းလုယူေစကာ ေနာက္တစ္ရက္စာတြက္ ဘီလူးၾကီးထံ ေပးပို႔ရန္ အမိန္႔ခ်ထားသည္။
ထိုေန႔ညေနခ်မ္းတြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘီလူးၾကီး၏ ဗိမာန္ရွိ ပလႅင္ထက္၌ ေနေတာ္မူသည္။ ထိုအခ်ိန္ကား ဘီလူးၾကီးသည္ ဟိမ၀ႏၱာ၌ နတ္ဘီလူးတို႔၏ အစည္း အေ၀းသို႕ သြားေရာက္ေနခိုက္ျဖစ္၏ ။ တံခါးေစာင့္ ဂျဒဘဘီလူးက ျမတ္စြာဘုရားေရာက္ ေနေၾကာင္းဘီလူးၾကီးထံ သြားေရာက္သတင္းပို႔သည္။ ေဟမ၀တႏွင့္ သာတာဂိရိနတ္ ဘီလူးတို႔လည္း ထိုအစည္းအေ၀းသို႕ သြားစဥ္အာဠ၀က ဘီလူးၾကီး၏ ဗိမာန္၌ အေျခြအရံ ဘီလူးမမ်ားအား တရားေဟာေနေသာ ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးျမင္ခဲ့ရျပီး အစည္း အေ၀း ေရာက္လွ်င္ အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးအား ‘‘ သင့္ဗိမာန္၌ ျမတ္စြာဘုရားေရာက္ေနသည္၊ သြား ေရာက္ဖူးေျမာ္ေခ်’’ ဟုေျပာဆိုၾကသည္။
အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးသည္ ထိုစကားကို ၾကားသည္ႏွင့္တျပိဳင္နက္ ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္ေလ၏ ။ ‘ ေဂါတမရဟန္းၾကီးႏွင့္ ငါမည္သူကတန္ခိုးၾကီးသနည္း၊ ၾကည့္ၾကေလာ့’ ဟုေျပာဆိုထြက္လာျပီး ယူဇနာေျခာက္ဆယ္ရွိ ေကလာသေတာင္ကို လက္ယာေျချဖင့္ ေဆာင့္နွင္းရာ ေက်ာက္လႊာ ေက်ာက္ခ်ပ္မ်ား အလႊာလႊာ ကြာက်၏ ။ ထို႕ေနာက္ေကလာသေတာင္ထိပ္မွာ ရပ္လ်က္ ‘အာဠ၀ကတဲ့ ေဟ့’ ဟုေၾကြးေၾကာ္ ဟစ္ ေအာင္လိုက္ေသာ အသံၾကီးမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ တုန္ဟည္းသြာေလသည္။
ဘီလူးၾကီးသည္ သူ၏ဗိမာန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားထံ သူ၏ယကၡမယ္မ်ား ၀န္းရံလ်က္ရွိသည္ကို ျမင္ေတြ႔ရလွ်င္ ပို၍ေဒါသထြက္သြားသည္။ ျမတ္စြာဘုရားကို ေသေက်ပ်က္စီးေစရန္ ျပင္းထန္ေသာ ေလမုန္တိုင္းၾကီးကို လႊတ္၏။ သို႔ေသာ္ ေလမုန္တိုင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မည္သို႔မွ် မထိခိုက္ေစႏိုင္။ ေရတြင္နစ္မြန္းေသေစရန္ မိုးၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းခ်ျပန္၏ ။ ထိုမိုးၾကီးသည္လည္း အခ်ည္းႏွီးပင္။ ထို႔ျပင္ ေက်ာက္တံုးမိုး၊ ဓား လွံ လက္နက္မိုး၊ မီးက်ီးခဲမိုး၊ ျပာပူမိုး၊ သဲမိုး၊ ရႊံညြန္မိုးတို႔ကိုလည္း (ေဗာဓိမ႑ိဳင္မွာ မာရ္နတ္မင္းတို္က္ခိုက္သည့္နည္းတူ) တစ္ခုျပီး တစ္ခု ရြာသြန္းၾကဲခ်ျပန္သည္။ မရေခ်။ ေနာက္ဆံုး ေၾကာက္ရြံ႕အားငယ္ေစရန္ အေမွာင္ထုၾကီးခ်လိုက္ေသာ္လည္း ဘီလူးၾကီး၏ တိုက္ခိုက္မူမ်ားအားလံုး ျမတ္စြာဘုရားကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္လည္း မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ ၊ ေၾကာက္လန္႔ထြက္ေျပးေအာင္လည္း မျပဳလုပ္ႏိုင္ေခ်။
ထိုအခါ အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးသည္ လက္နက္မ်ိဳးစံု စြဲကိုင္ထားေသာ နတ္ဘီလူးစစ္တပ္
ၾကီးကို ဦးေဆာင္ျပီး ဘုရားရွင္အား အနီးကပ္ ထိုးနွက္ခုတ္သတ္ရန္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အဆင္းအသံ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ခ်ီတက္လာေလသည္။ ရဲရဲပူေသာ သံေတြခဲ၌ ယင္ေကာင္မ်ား မနား၀ံ့သကဲ့သို႔ နတ္ဘီလူးစစ္တပ္ၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအနီးသို႔ပင္ မခ်ဥ္းကပ္ရဲေခ်။
ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ဘီလူၾကီးတို႔၏ ရန္စစ္ပြဲကို ၾကည့္ရႈရန္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ နတ္မ်ားလည္း ေကာင္းကင္မလပ္ ျပည့္က်ပ္ေနေတာ့၏ ။
အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးသည္ သန္းေခါင္ေက်ာ္သည္တိုင္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ အဆက္မျပတ္ တိုက္ခိုက္ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ႏိုင္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုး ဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္ (အ၀တ္ပုဆိုးလက္နက္) ျဖင့္ ပစ္ခတ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ထိုလက္နက္သည္ ေကာင္းကင္သို႔ ပစ္လႊတ္လွ်င္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မိုးေခါင္ေစ ႏိုင္၏ ။ ေျမျပင္သို႔ပစ္လႊတ္လွ်င္ သစ္ပင္မ်ား ေျခာက္ေသြ႔ျပီး တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း တစ္ဖန္ျပန္လည္ မေပါက္ႏိုင္။ သမုဒၵရာတြင္းသို႔ ပစ္ခတ္ပါက သမုဒၵရာေရမ်ား ခန္းေျခာက္ျပီး ျမင္းမိုရ္ေတာင္ေလာက္ရွိ ေတာင္မ်ိဳးကို ပစ္ခတ္ပါလွ်င္လည္း အပိုင္းပိုင္း ျပတ္ေၾကြက်သြားႏိုင္ေလသည္။
ထိုဘြဲ႕ျဖဴလက္နက္ကို ပစ္ခတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာင္းကင္၌ မိုးထစ္ခ်ဳန္းသကဲ့သို႔ ျမည္ဟည္းျပီး အခိုးအလူလူ အလွ်ံတေျပာင္ေျပာင္ ေတာက္ေလာင္လြင့္ပံ်ကာ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ဦးတည္သြားသည္၊ ျမတ္စြာဘုရား အနီး သို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ စြမ္းရည္ကင္းမဲ့ေသာ ေျခသုတ္အ၀တ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားေသာ္လည္း မေအာင္ ျမင္ႏိုင္သျဖင့္ မိႈင္ေတြခ်ကာ ေခတၱမွ် စဥ္းစားေန၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားအား တိုုက္ခိုက္မရႏိုင္သည္မွာ ေမတၱာစိတ္ ထားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု စဥ္းစားမိသည္နွင့္ ျမတ္စြာဘုရားအား ေမတၱာပ်က္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္၏ ။
‘ အို ရဟန္းေဂါတမ..အဘယ္ေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္ခြင့္မျပဳလဲ ဗိမာန္အတြင္းသို႕ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ေနဘိသနည္း၊ ဗိမာန္တြင္းမွ ယခုထြက္ေလာ့’ ဟုဆိုသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက ၾကမ္းတမ္းသူကို အၾကမ္းနည္းျဖင့္ တံု႔ျပန္၍ ေအာင္ႏိုင္ရိုးမရွိသည္ကို သိေတာ္မူသျဖင့္ ‘‘ ေကာင္းပါျပီ’’ ဟုဆိုကာ ဗိမာန္မွထြက္ေတာ္မူသည္။
‘ေျပာရ ဆိုရ လြယ္ကူေသာ ရဟန္းေဂါတမကို စစ္ထိုးမိေလျပီး’ ဟုအာဠ၀က ဘီလူးၾကီး စိတ္ဓာတ္သိမ္ေမြ႔လာသည္။ သို႕ေသာ္ ‘ ရဟန္းေဂါတမသည္ သေဘာထား နူးညံ၍ ဗိမာန္မွထြက္သေလာ၊ အမ်က္ေဒါသေၾကာင့္ ထြက္သေလာ’ ဟုစံုစမ္းလို၍ ‘ရဟန္းေဂါတမ- ဗိမာန္တြင္းသို႔ ၀င္ဦးေလာ့‘ ဟုဆိုျပန္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားက ‘ေကာင္းပါျပီ’ ဟုဆို၍ ျပန္၀င္သည္။ အာဠ၀က ဘီလူးခိုင္းေစတိုင္း သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ပင္ ထြက္ေတာ္၀င္ေတာ္မူ၏ ။ ဘီလူးၾကီးသည္ ‘ ျမတ္စြာဘုရားအား ထိုသို႔ထြက္၀င္ခိုင္း၍ တစ္ညလံုး ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ျပီးမွ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ဆြဲကိုင္ျပီး ဂဂၤါျမစ္ တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ပစ္ရမူ ေကာင္းေလစြာ့’ ဟုၾကံစည္လ်က္ ‘ ရဟန္းေဂါတမ ထြက္ဦးေလာ့’ ဟုေလးၾကိမ္ေျမာက္ ခိုင္းေစေသာအခါတြင္မူ ဘီလူးၾကီး၏ စိတ္အၾကံကို သိေတာ္မူသျဖင့္ ‘ သင္လုပ္လိုရာလုပ္ေတာ့၊ ငါမထြက္’ ဟုမိန္႕ေတာ္မူ၏ ။
ထိုအခါ ဘီလူးၾကီးက ‘ ရဟန္းေဂါတမကို ျပႆနာေမး၍ မေျဖႏိုင္မွ ေျခေထာက္ကိုဆြဲ ကိုင္ကာ ဂဂၤါျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းသို႔ ပစ္မည္’ ဟု ၾကံစည္ျပန္သည္။
အာဠ၀ကဘီလူးၾကီး၏ မိဘတို႕သည္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားထံမွ တရားဓမၼႏွင့္ စပ္ေသာ အေမးအေျဖမ်ားကို သင္ယူခဲ့ျပီး အာဠ၀ကဘီလူးအား သင္ၾကားေပးထားခဲ့ၾကဖူးသည္။ ဘီလူးၾကီးသည္ ကာလၾကာေသာအခါ အေျဖကို မမွတ္မိေတာ့ေခ်။ အေမးပုစၦာမ်ားကိုမူ ေမ့ေပ်ာက္မည္စိုး၍ ေရးမွတ္ထားေစခဲ့သည္။ ထိုအေမးပုစာၦ မ်ားကား ဘုရားရွင္တို႔သာ ေျဖႏိုင္ေသာ အေမးပုစၦာမ်ား ျဖစ္၏ ။ ဘီလူးၾကီးသည္ မိမိဗိမာန္ကို စံုစမ္းၾကည့္ရႈရန္ေရာက္လာေသာ အျခားရေသ့ရဟန္းမ်ားအားလည္း ထိုအေမးပုစၦာကို ေမး၍မေျဖႏိုင္လွ်င္ ေျခေထာက္ကိုဆြဲကိုင္ျပီး ဂဂၤါျမစ္တစ္ဘက္သို႔ ပစ္ခဲ့ဖူးလွျပီ။ ယခုလည္း ျမတ္စြာဘုရားအား ထိုအေမးပုစၦာ ျပႆနာ ေမးမည္ဟုေတာင္းဆို လာသည္ကို ျမတ္စြာဘုရားက ေမးခြင့္ျပဳေတာ္မူလိုက္သည္။
`အိုရဟန္းၾကီးေဂါတမ ေလာက၌ ျမတ္ေသာဥစၥာကား အဘယ္နည္း၊ အဘယ္အရာကို ေကာင္းစြာက်င့္လွ်င္ ခ်မ္းသာေစႏိုင္သနည္း၊ အဘယ္အရသာသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္သနည္း၊ အဘယ္အသက္ေမြးျခင္းကို အျမတ္ဆံုးဟု ဆိုရသနည္း’’။
အာဠ၀ကဘီလူးက ဤသို႔ ျပႆနာကို ေမးသည္။
‘‘ အာဠ၀က…..ေလာက၌ ျမတ္ေသာ ဥစၥာကား (ရတနာသံုးပါးႏွင့္ ကံ ကံ၏ အကိ်ဳးကို ယံုၾကည္ေသာ) သဒၶါတရားတည္း။ ခ်မ္းသာေစႏိုင္ေသာ တရားကား ကုသလကမၼပထတရား
ဆယ္ပါးတည္း။ မုသာမပါ မွန္ရာကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးအရသာတည္း။ ပစၥဳပန္သံသရာကို ေျမာ္ျမင္ေသာ ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးျခင္းသည္ အျမတ္ဆံုးတည္း’’ ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ခ်က္ခ်င္းေျဖဆိုေတာ္မူ လိုက္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဘီလူးၾကီးေမးေသာ အျခား ေမးခြန္းမ်ားကိုလည္း ဆက္လက္ ေျဖဆိုေတာ္မူလိုက္ရာ ဘီလူးၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေမတၱာျဖင့္ အေမးပုစၦာမ်ားကို တစ္ခုျပီးတစ္ခု ေျဖဆို ေဟာၾကားေသာတရားကို နာၾကားရေသာအခါ ေဒါသအမ်က္ေျပကာ စိတ္ႏွလံုး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔လာ၏ ။ နာရင္းနာရင္း အသိဉာဏ္ အျမင္ရွင္းကာ ေသာတာ ပတၱိမဂ္ဉာဏ္ အလင္းကိုပင္ ရရွိသြားခဲ့သည္။
နံနက္မိုးေသာက္ခ်ိန္တြင္ တရားပြဲလည္းျပီးဆံုး၍ မင္းခ်င္းေယာက်္ားတို႔လည္း အာဠ၀ီ မင္းၾကီး၏သားငယ္ အာဠ၀ကကို ဘီလူးစာပို႔ရန္ ဆိုက္ေရာက္လာၾကေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႔ေမွာက္၌ မင္းခ်င္းမ်ားက ေပးကမ္းသည့္ကေလးငယ္ကို ယူရန္ရွက္ႏိုးသျဖင့္ ဘုရားရွင္အား လႉလိုက္သည္။ ထိုသူငယ္ ၾကီးျပင္းလာေသာ အခါ သဂၤဟတရားေလးပါးကို လက္သံုးျပဳ၍ သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေအာင္ စည္းရံုးကာ ေဟာေျပာႏိုင္ေသာ ‘‘ဟတၳာဠ၀ကသူၾကြယ္’’ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
ထိုမွ်မက အာဠ၀ီတစ္ျပည္လံုး ထိတ္ရြံ႕ေၾကာက္လန္႔ ေနခဲ့ၾကရေသာ အာဠ၀ီျပည္အနီး အာဠ၀ကဘီလူးၾကီးရန္ကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူေသာအခါ ဘီလူးၾကီးသာမက အာဠ၀ီျပည္သူ ျပည္သားမ်ားႏွင့္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ေသာ လူ နတ္ ျဗဟၼာတို႔ပါ တရားသိျမင္ ကၽြတ္တမ္း ၀င္ခဲ့ၾကေလသည္။

၅။ အဂၤုလိမာလကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

အဂၤုလိမာလကား သာ၀တၱိျပည္ ေကာသလမင္းၾကီး၏ ပုေရာဟိတ္ ဘဂၢ၀ပုဏၰားႏွင့္ မႏၱာဏီပုေဏၰးမ၏သား ျဖစ္၏ ။ အဂၤုလိမာလကို ေမြးဖြားေသာညတြင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးရွိ လက္ နက္မ်ား ထူးထူးျခားျခား အေရာင္ေတာင္ပ ၾက၏ ။ ေကာသလမင္းၾကီး၏ အိပ္စက္ရာ ေညာင္ေစာင္းရွိ လက္နက္လည္း အေရာင္ေတာက္ပသျဖင့္ မင္းၾကီးေၾကာက္ရြံ႕ျပီး စက္ေတာ္မေခၚႏိုင္ေခ်။
ဖခင္ပုေရာဟိတ္ၾကီးကား နကၡတ္ကိုၾကည့္ျပီး သူ၏သား ၾကီးျပင္းေသာအခါ လူဆိုးၾကီး
ျဖစ္လိမ့္မည္ကို သိေလသည္။ နံနက္မိုးလင္း၍ မင္းၾကီးထံ သြားေရာက္စဥ္ မင္းၾကီးက ပုေရာဟိတ္ၾကီးအား လက္နက္အေရာင္ေတာက္ပျခင္း၏ အက်ိဳးအျပစ္ကို ေမးလွ်င္ ပုေရာ ဟိတ္ၾကီးက-
‘‘အရွင္မင္းၾကီးအတြက္ စိုးရြံ႕ဖြယ္မရွိပါ’’ ဤယေန႔ ကၽြႏု္ပ္အိမ္၌ သားေယာက်ာ္းေလး ေမြးဖြား၍ လက္နက္မ်ား အေရာင္ေတာက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊ ထိုကေလးငယ္ ၾကီးျပင္း ေသာအခါ လူဆိုးၾကီးျဖစ္မည့္ နိမိတ္ျဖစ္ပါသည္’’ ဟု ေလွ်ာက္တင္သည္။ မင္းၾကီးက-
‘‘တစ္ဦးတည္း ဆိုးမည္ေလာ၊ အသင္းအဖြဲ႔ႏွင့္ ဆိုးမည္ေလာ’’ ဟုေမးလွ်င္ ပုေရာဟိတ္က-
‘‘တစ္ေယာက္တည္းသာ ဆိုးပါလိမ့္မည္။ ကေလးကို သတ္ေတာ္မူပါ’’ ဟုေလွ်ာက္တင္ ေသာ္လည္း မင္းၾကီးက ‘‘တစ္ဦးတည္း ဆိုးသြမ္းမည့္ လူဆိုးျဖစ္က မႈဖြယ္မရွိ’’ ဟုမိန္႔ေတာ္မူျပီး ေကာင္းမြန္စြာ ေမြးျမဴခြင့္ျပဳသည္။ ထိုသားအား အဟိ ံသက (မညွဥ္းဆဲတတ္သူ) ဟုမွည့္ေခၚ ၾကေလသည္။
အဟိ ံသကသည္ အရြယ္ေရာက္၍ တကၠသိုလ္၌ ပညာသင္ယူစဥ္ ဆရာၾကီးဇနီးေမာင္ႏွံ၏ တာ၀န္၀တၱရား မ်ားကို ေက်ပြန္စြာ ေဆာင္ရြက္ေပးေလ့ရွိ၏ ။ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ ျပဳမႈ ေျပာဆို ဆက္ဆံတတ္၏ ၊ ထို႔ေၾကာင့္ဆရာ ၾကီးႏွင့္ဇနီးေမာင္ႏွံတို႕၏ ခ်စ္ခင္အေရးေပးမႈ၊ ခ်ီးေျမာက္မႈကို အျခားေက်ာင္းသားမ်ားထက္ ပိုမိုခံယူရရွိသည္။ ထိုအခါ အျခားေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အဟိ ံသကကို အနာလိုမရႈစိမ့္ျဖစ္လာျပီး ဆရာၾကီး၏ဇနီးႏွင့္ မွာယြင္း ေလဟန္ ဆရာၾကီးအားကုန္းေခ်ာၾကေလသည္။ ပထမတြင္ ဆရာၾကီးမယံုၾကည္ ေသာ္လည္း ေျပာဖန္မ်ားလွ်င္ သံသယ၀င္ကာ အဟိ ံသကအား ေသေၾကာင္းၾကံသည္အထိ ကုန္းေခ်ာစကားကို ယံုၾကည္သြား၏ ။ တစ္ေန႔ တြင္ အဟိ ံသကကို ေခၚ၍-
‘‘အဟိ ံသက…..လူတို႔၏ ညာလက္ညႈိးတစ္ေထာင္ကို ျဖတ္ျပီးပါမွ သင့္ပညာျပီးဆံုးမည္’’ ဟု ပရိယာယ္ျဖင့္ ေျပာဆိုေစခိုင္းလိုက္သည္။
အဟိ ံသကသည္ ဆရာၾကီးေစခိုင္းခ်က္အရ လက္နက္စြဲကိုင္လ်က္ ဇာလိနေတာအုပ္သို႕ ၀င္ျပီး ခရီးသြားတို႔ အား သတ္ျဖတ္ကာ လက္ညႈိးကို ျဖတ္ယူေလသည္။ ျဖတ္ျပီးေသာ လက္ညႈိးမ်ားကို သစ္ခက္၊ သစ္ခြအၾကား တို႔၌ ထားေလလွ်င္ က်ီး ဠင္းတတို႔ ခ်ီသြားသျဖင့္ လက္ညႈိးတစ္ေထာင္ မျပည့္ႏိုင္ရွိေလ၏ ။ ထိုအခါ အဟိ ံသကသည္ လက္ညႈိးမ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ ၾကိဳးျဖင့္ ပန္းကံုးသဖြယ္သီ၍ လည္ပင္း၌ ဆြဲထားေလသည္။ ထိုအခါမွစ၍ အဂၤုလိမာလ (လက္ညႈိးပန္းကံုးဆြဲသူ) ဟုအမည္တြင္ေလသည္။
အဂၤုလိမာလရွိရာ ေတာအုပ္သို႔ ျဖတ္သန္းသြားလာရန္ ကိစၥရွိလွ်င္ ေယာက်ာ္းမ်ားပင္ လူေလးငါးဆယ္ေပါင္းစု၍ သြားၾကရသည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သြားသူတိုင္းပင္ အဂၤုလိမာလ လက္တြင္းမွာ ပ်က္စီးၾကရသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထိုေတာအုပ္ သြားလာရဲသူ မရွိၾကေတာ့ေခ်၊ ထိုသို႕သြားလာရဲသူမရွိေသာအခါ အဂၤုလိမာလသည္ ညဥ့္အခါ ရြာတြင္းသို႕၀င္၍ အိမ္တံခါးကို ေျချဖင့္ကန္ဖြင့္ျပီး လူတို႔ကို သတ္ကာ လက္ညႈိးမ်ားကို ျဖတ္ယူေလသည္။ အဂၤုလိမာလေဘး ရန္ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ရြာငယ္မွ ရြာၾကီးသို႕ ေျပာင္းေရြ႕ၾက၏ ။ ရြာၾကီးမ်ား မလံုျခံဳျပန္ေသာ အခါ သာ၀တၱိျမိဳ႕အနီးသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ျပီး ျခံစည္ရိုး လံုျခံဳစြာ ကာရန္၍ေနထိုင္ၾကရေလသည္။
ေနာက္ဆံုး တိုင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ အဂၤုလိမာလ လူဆိုးၾကီးကို ႏွိပ္ကြပ္ရန္ ေကာသလမင္းၾကီးအား တိုင္ၾကားၾက၍ မင္းၾကီးသည္ တိုင္းျပည္သို႔ စည္တီးေၾကညာျပီး စစ္သားမ်ားကို စုေဆာင္းေစသည္။
ထိုအေၾကာင္းကို မိခင္ပုေဏၰးမၾကီးၾကားသိလွ်င္ မေနသာေတာ့ဘဲ သားေသာကျဖင့္ သားႏွင့္ေတြ႔ရန္ အိမ္မွ ထြက္ခဲ့ေလသည္။
ထိုေန႔ကား လက္ညႉိးတစ္ေထာင္ျပည့္ရန္ တစ္ေခ်ာင္းသာလိုေတာ့ေသာ ေန႔ျဖစ္၏ ။ မိခင္လည္း ေတာထဲ သို႔အလာ၊ အဂၤုလိမာလလည္း ပထမဆံုး ေတြ႔သူ၏ လက္ညႈိးကို ျဖတ္ယူရန္ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္းေနခိုက္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ အဂၤုလိမာလလူဆိုးၾကီး မိခင္ကို သတ္၍ အာနႏၱရိယကံ ထိုက္ေတာ့မည္ကို ျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ အဂၤုလိမာလရွိရာ ေတာအုပ္သို႔ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာသည္။
အဂၤုလိမာလသည္ ေတာအုပ္သို႔ ေရွးဦးစြာ ေရာက္လာသူ မိခင္ကို ေတြ႔ျမင္လွ်င္ လက္ညႈိးကို ျဖတ္ယူရန္ လိုက္ေလရာ ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုလိမာလႏွင့္ မိခင္အၾကားသို႔ ၾကြ၀င္္ေတာ္မူေလ၏ ။ ထိုအခါ အဂၤုလိ မာလသည္ မိခင္ေနာက္ မလိုက္ေတာ့ဘဲ ျမတ္စြာဘုရား ေနာက္သို႔ လိုက္ေလ၏ ။
အဂၤုလိမာလကား ေျပးေနေသာ ဆင္ ျမင္း သားသမင္ ကိုပင္မီေအာင္လိုက္၍ ဖမ္းယူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အား ခြန္ဗလ စြမ္းသန္သူျဖစ္၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားကား ထိုထက္ အားခြန္ဗလ မ်ားစြာ သာလြန္ေသာ အားေတာ္ဆယ္တန္ ပိုင္ရွင္ျဖစ္၍ အဂၤုလိမာလ မည္သို႔ပင္ လိုက္ေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို မမီႏိုင္ေခ်။
အဂၤုလိမာလသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို မမီႏိုင္ဘဲ ေခ်ြးဒီးဒီးက်ကာ ေမာပန္းလာသျဖင့္ အေျပးလိုက္ရာမွ ရုတ္တရက္ ရပ္တန္႔ျပီး-
“အို ရဟန္း…ရပ္ေလာ့၊ ရပ္ေလာ့’’ ဟုဆိုသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက-
“အဂၤုလိမာလ….ငါကား ရပ္ေန၏ ။ သင္သည္သာ ရပ္ေလာ့’’ ဟုမိန္႔ေတာ္မူသည္။ အဂၤုလိမာလသည္ ျမတ္စြာဘုရားဆိုလိုသည္ကို နားမလည္ႏိုင္သျဖင့္
“အို ရဟန္း….အသင္သည္ သြားေနပါလ်က္ ငါရပ္ေနသည္ဟုဆိုဘိ၏ ။ ရပ္ေနေသာ အကၽြႏု္ပ္အားလည္း သင္သာရပ္ေလာ့ဟု ဆိုျပန္သည္။ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုပါသနည္း’’ ဟုေမး ေလွ်ာက္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားက -
“အဂၤုလိမာလ….ငါကား မည္သည့္သတၱ၀ါကိုမွ် သတ္ျဖတ္ညွဥ္းဆဲမႈမျပဳ ။ တုတ္ လွံတံ ဓား လက္နက္တို႔ကို အျပီးတိုင္ ပယ္စြန္႔ျပီးသူျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ သံသရာ၌ မေျပးသြားရ ေတာေခ်။ သင္ကား လူတို႔ကို ညွဥ္းဆဲ သတ္ျဖတ္ေနသူျဖစ္၍ သင့္ေျခက ရပ္ေနေသာ္လည္း သင္သည္ သံသရာတခြင္၍ က်င္လည္ေျပးသြားရဦး မည့္သူ ျဖစ္သည္’’ ဟုမိန္႔ေတာ္မူ ေလသည္။
အဂၤုလိမာလကား ျမတ္စြာဘုရားအေၾကာင္းကို ၾကားသိခဲ့ဖူး၏ ။ ေဖာ္ျပပါတရားစကား ကိုၾကားနာလိုက္ရ သည္ႏွင့္ျမတ္စြာဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္စြာသိလိုက္၏ ။ ‘ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ငါ့ကိုခ်ီးေျမွာက္ရန္ ဤေတာအုပ္သို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူလာေပသည္ ဟုပီတိ ေသာမနႆမ်ား တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚလာေလသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ မိမိ၏ ဘ၀အျဖစ္မွန္ကို ဆင္ျခင္မိကာ လက္နက္မ်ားကို အနီးရွိေခ်ာက္အတြင္းသို႔ ပစ္လႊတ္လိုက္ျပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားအနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ ရိုေသစြာ ရွိခိုးျပီး “ တပည့္ေတာ္အား ရဟန္းျပဳေပး ေတာ္မူ ပါ’’ ဟုခြင့္ပန္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက အဂၤုလိမာလအား “ဧဟိ လိကၡဳ’’ ေခၚ၍ ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူရာ အဂၤုလိမာလသည္ ၀ိပႆနာ တရားကို ရႈပြားကာ မၾကာမီပင္ ရဟႏၱာ ျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။

၆။ နာဠာဂီရိဆင္ကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

နာဠာဂီရိဆင္ကား ခက္ထန္ ၾကမ္းတမ္း၍ ေန႔စဥ္ ေသရည္ ရွစ္အိုးေသာက္ေလ့ရွိ၏ ။ လူကိုနင္းသတ္ တတ္ေသာ ဆင္ရိုင္းၾကီးျဖစ္၏ ။
လက္၀ဲရံ လက္ယာရံ ရာထူး ႏွင္းအပ္မူႏွင့္စပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ အျမဲရန္ရွာေနခဲ့သူ အရွင္ေဒ၀ဒတ္သည္ ေလးသမားတို႔အားေစလႊတ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို သတ္ေစခဲ့ေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္။ ဂိဗၥ်ကုဋ္ေတာင္ေပၚမွ ေက်ာက္တံုးလွိမ့္ ခ်၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကံခဲ့ေသာ္လည္း မေသ၊ ေျခမ ေတာ္မွာ ေသြးျခည္ဥရံု ေလာက္သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ယခုတစ္ၾကိမ္တြင္လည္း ျမတ္စြာဘုရားကို နာဠာဂီရိ ဆင္ျဖင့္ နင္းသတ္ရန္ အဇာတသတ္ဘုရင္၏ အကူအညီကို ယူခဲ့သည္။ ဆင္ဆရာထံ ခ်ဥ္းကပ္၍လည္း နာဠာဂီရိဆင္အား ခါတိုင္းထက္ တစ္ျပန္တိုး၍ ေသရည္တစ္ဆယ့္ေျခာက္ အိုးတိုက္ ေက်ြးေစသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ၀င္လာခ်ိန္၌ ဆင္ရိုင္းၾကီးကိုလႊတ္၍ နင္းသတ္ေစရန္ စီမံေစခိုင္းသည္။
ထိုအေၾကာင္းကို သိရွိေနၾကေသာ ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားက နာဠာဂီရိဆင္အား ဆံုးမေတာ္မူပံုကို ၾကည့္ရႈလိုသျဖင့္ ေျမျပင္အႏွံ႔၊ အေဆာက္အအံုမ်ား၊ သစ္ပင္မ်ား၊ အိမ္အမိုးမ်ားေပၚပါမက်န္ ေနရာယူ၍ ေစာင့္ၾကိဳ ၾကည့္ရႈေနၾကေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇျဂိဳလ္ျမိဳ႕တြင္းသို႔ ေနာက္ပါသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ အတူစီတန္း
ညီညာ ၾကြ၀င္ေတာ္မူလာ၏ ။ ထိုစဥ္အရွင္ေဒ၀ဒတ္၏ အစီအစဥ္အတိုင္းပင္ နာဠာဂီရိဆင္ကို ျမတ္စြာ ဘုရားထံသို႔ လႊတ္သည္။ နာဠာဂီရိဆင္သည္ လမ္းခရီး၌ မဲမဲျမင္ရာ အိမ္မ်ား၊ လွည္းမ်ားကို ရိုက္ခ်ိဳးေခ်ဖ်က္ကာ ပတ္၀န္းက်င္ကို သိမ့္သိမ့္ရိုက္ခတ္ေစလ်က္ အျမီး နွာေမာင္း တို႔ကို ေျမႇာက္ခ်ီျပီး ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ေျပး၀င္ ္လာ၏ ။
အရွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ မဟာသာ၀ကရွစ္က်ိပ္တို႔က နာဠာဂီရိဆင္ကို ဆံုးမလိုေၾကာင္း အသီးသီး ခြင့္ေတာင္း ၾကေသာ္လည္း ျမတ္စြာဘုရားက ခြင့္ျပဳေတာ္မမႈေခ်။ ခ်စ္ၾကည္ညိဳစိတ္ အားၾကီးေသာ ညီေတာ္အာနႏၵာကမူ ေသလိုေသဟု ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕မွ ကြယ္၍ရပ္လာ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားက ဖယ္ရွားရန္ သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ မိန္႔ၾကားေသာ္လည္း မဖယ္သျဖင့္ တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ ညီေတာ္အာနႏၵာကို ဖယ္ရွားကာ သံဃာအၾကားသို႔ ပို႔ေတာ္ မူသည္။
သားသည္မိခင္တစ္ဦးသည္ နာဠာဂီရိဆင္ကို ေၾကာက္လန္႔သျဖင့္ေျပးလႊားစဥ္ လြတ္အံ့မထင္၍ သားငယ္ကို ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေျပးလာေနေသာနာဠာဂီရိဆင္ အၾကားမွာ ပစ္ခ်ထြက္ေျပးသြား၏ ။ နာဠာဂီရိဆင္သည္ ထိုမိန္းမေနာက္သို႔ လိုက္ေသာလည္း အလွမ္းေ၀းသျဖင့္ မမီႏိုင္၍ တစာစာေအာ္ငိုေနေသာ သားငယ္ရွိရာဘက္သို႔ ဦးလွည့္ေျပးလာ ျပန္သည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ “ တစ္ေလာကလံုးသို႔ ျဖန္႔ၾကက္ထားႏိုင္ေသာ အနႏၱ ေမတၱာဓာတ္ ေတာ္ကို နာဠာဂီရိဆင္တစ္ေကာင္တည္း အေပၚ၌သာ သီးျခားရည္စူးကာ လႊမ္းျခံဳပို႔လႊတ္ေတာ္ မူသည္’’ ။ ထို႔ေနာက္ ခ်ိဳၾကည္ေအးျမသည့္ အသံေတာ္ျဖင့္
“နာဠာဂီရိ….သင့္အား ေသရည္တစ္ဆယ့္ေျခာက္အိုးတိုက္၍ လႊတ္ျခင္းမွာ အျခားသူ မ်ားကို နင္းသတ္ရန္မဟုတ္။ ငါဘုရားကို နင္းသတ္ရန္သာျဖစ္သည္။ ငါဘုရားထံသို႔ လာေလာ့’’ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။
နာဠာဂီရိဆင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားဒ အနႏၱေမတၱာဓာတ္စြမ္းအားကို ထိေတြ႔ ခံစားရေလ ျပီ၊ သူသည္ မူးယစ္ရီေ၀လ်က္က မ်က္လံုးကိုဖြင့္ၾကည့္ရာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရုပ္ အဆင္းကို ျမင္ေတြ႔ရေလျပီ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အေအးျမဆံုးေသာ ေမတၱာ၊ အခ်ိဳသာဆံုေသာ အသံေတာ္၊ ၾကည္ညိဳဖြယ္ အေကာင္းဆံုးေသာ ၾကန္အင္ရုပ္အဆင္းေတာ္တို႔ေၾကာင့္ နာဠာဂီရိဆင္သည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ စိတ္ေကာင္း၀င္ကာ သတိသံေ၀ဂ ရျပီး ခဏအတြင္းမွာပင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔လာသည္။
နာဠာဂီရိဆင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကိုသတ္ရန္ ေျမႇာက္ခ်ီထားေသာႏွာေမာင္းကို ေအာက္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ျဖည္းညင္းစြာတို႔ေရႊ႕သြားျပီး ေျခေထာက္ရင္း၌ ပုဆစ္တုပ္လ်က္ အရိုအေသျပဳသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက နာဠာဂီရိဆင္၏ ဦးေခါင္းေပၚ လက္ေတာ္တင္လ်က္ သတၱ၀ါမ်ားကို ေမတၱာထားရန္၊ ဒုစရိုက္မႈကို မျပဳရန္ေဟာျပဆံုးမေတာ္မူသည္။
လူထုပရိသတ္ၾကီးကား သဲသဲလႈပ္ ေကာင္းခ်ီးေပးၾက၏ ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာရတနာတန္
ဆာမ်ားကို နာဠာဂီရိဆင္ဆီသို႕ လွမ္းပစ္ေပး၍ လက္ေဆာင္ဖြဲ႔ၾကသည္။ ရတနာမ်ားသည္ နာဠာဂီရိ ဆင္တစ္ကိုယ္လံုးကို ဖံုးမတတ္ရွိ၏ ။ ထိုအခါမွစ၍ နာဠာဂီရိဆင္သည္ “ဓနပါလ’’ဟု အမည္တြင္ေလသည္။
နာဠာဂီရိဆင္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အရိုအေသျပဳကာ ေနာက္သို႔တျဖည္းျဖည္းဆုတ္ လ်က္သူ၏ဆင္ တင္းကုပ္ဆီသို႔ ျပန္သြားေလေတာ့သည္။

၇။ နေႏၵာပနႏၵ နဂါးကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကား နတ္နဂါးမ်ိဳးႏြယ္ျဖစ္၏ ။ အလြန္ၾကီးက်ယ္ေသာ ကိုယ္ခႏၶာ ကို ဖန္ဆင္းႏိုင္၏ ၊ အလြန္ ျပင္းထန္ေသာ အခိုးအေငြ႔မ်ား၊ မီးလွ်ံမ်ား ၊ႏွာေခါင္းေလမ်ားကို လႊတ္လ်က္ သတၱ၀ါမ်ားကို သတ္ျဖတ္ႏိုင္၏ ။ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုမသိ ၊ မိစၦာအယူကို စြဲယူ၏ ။
သူသည္ နတ္နဂါးတို႔စီစဥ္ထားေသာ ေသေသာက္ပြဲသဘင္ကို ေပ်ာ္ရြင္ခံစားရန္ နတ္ပလႅင္ထက္မွာ နတ္ နဂါးမင္းတို႔၏ ဣေျႏၵျဖင့္ ထိုင္ေနေလသည္။ သူ႔အား နတ္ထီးျဖဴၾကီးကို ေဆာင္မိုးေပးထားၾက၏ ။ အၾကီးအ လတ္ အငယ္ အရြယ္စံု နတ္နဂါးမ ကေခ်သည္မ်ား၊ အေျခြအရံ နတ္နဂါးပရိသတ္မ်ားက သူ႕အား ၀န္းရံ ခစား ေနၾကေလသည္။
ထိုေန႔တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေလာကရွိ ကၽြတ္ထိုက္ေသာ သတၱ၀ါမ်ားကို မဟာကရုဏာဉာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူေသာအခါ နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ေနာက္ပါ ရဟန္းငါးရာႏွင့္အတူ နေႏၵာပနႏၵ နဂါး မင္း၏ ေသေသာက္ပြဲသဘင္း အခမ္းအနားေပၚမွ ျဖတ္ေက်ာ္၍ တာ၀တိ ံသာ နတ္ျပည္သို႔ ၾကြခ်ီ ေတာ္မူေလသည္။
နေႏၵာပနႏၵ နဂါးမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျမင္လွ်င္-
“ဤရဟန္းတို႔သည္ ငါတို႔ထက္မွ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္သို႕ ၀င္ထြက္သြားလာေလ့ရွိ ၾက၏ ၊ ယခုလည္း ငါတို႔ အေပၚသို႔ ေျခမႈန္႕မ်ား ၾကဲခ်လ်က္သြားၾကျပန္သည္ ၊ ဤရဟန္းတို႔အား သြားခြင့္မေပးေတာ့အံ့’’ ဟုေဒါသ တၾကီးေျပာဆို ဆံုးျဖတ္၏ ။ ထို႕ေနာက္ ရတနာပလႅင္ထက္မွထ၍ ျမင္းမိုရ္ေတာ္ေျခသို႔ သြားျပီးလွ်င္ အလြန္ ၾကီးမားေသာ ကိုယ္ခႏၶာၾကီး ကိုဖန္ဆင္းလ်က္ ျမင္းမိုရ္ေတာ္ကို ခုနစ္ပတ္ရစ္ပတ္၏ ။ အလြန္ၾကီးမားေသာ ပါးပ်ဥ္ ၾကီးျဖင့္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္ကို မျမင္ရေအာင္ ဖံုးအုပ္ကြယ္ကာလ်က္ အေမွာင္ထုၾကီး ကိုဖန္ ဆင္းထားေလသည္။
ျမင္းမိုရ္ေတာင္၊ ေတာင္ရံခုနွစ္လံုး ၊တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္၊ ေ၀ဇတႏၱာျပာသာဒ္ ၊ သိၾကားမင္းအလံေတာ္မ်ားကို မျမင္ရေသာအခါ အရွင္ရ႒ပါလ က ျမတ္စြာဘုရားကို ေမးေလွ်ာက္၏ ။ ျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ၾကားသျဖင့္ နေႏၵာ ပနႏၵ နဂါးမင္းေၾကာင့္ဟု သိရေသာအခါ အရွင္ရ႒ပါလ ၊ အရွင္ဘဒၵိယ ၊ အရွင္ရာဟုလာ စေသာ ရဟန္းေတာ္ မ်ားက နဂါးမင္းကို ဆံုးမခြင့္ေတာင္းၾကသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက ခြင့္ျပဳေတာ္မမူ၊ အရွင္ေမာဂၢလႅာန္ ခြင့္ေတာင္း ေသာအခါမွသာ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏ ။
အရွင္ေမာဂၢလႅန္သည္ နဂါးမင္းထက္ ပိုမိုၾကီးမားေသာကိုယ္ခႏၶာကို ဖန္ဆင္းလ်က္ နဂါးမင္း၏အေခြေပၚမွ တစ္ဆယ့္ေလးပတ္ရစ္ပတ္လိုက္၏ ။ ပိုမိုၾကီးမားေသာ ပါးပ်ဥ္းၾကီးျဖင့္ နဂါးမင္း၏ ပါးပ်ဥ္းေပၚအုပ္မိုးျပီး နဂါး မင္းၾကီးကို ျမင္းမိုရ္ေတာ္ျဖင့္ ဖိညႇပ္ထား၏ ။ နဂါးမင္းက အလြန္ျပင္းထန္ေသာ အခိုးအေငြ႔မ်ားကိုလႊတ္ေသာ အခါ အရွင္ေမာဂၢလႅန္ကလည္း ထို႔ထက္ ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ အခိုးအေငြ႕ကို လႊတ္၏ ။ နဂါးမင္းက မီးအလွ်ံမ်ား ကို လႊတ္ျပန္လွ်င္လည္း အရွင္ေမာဂၢလႅန္က ပိုမိုျပင္းထန္ေသာ မီးအလွ်ံမ်ားကို လႊတ္ျပန္၏ ။ နဂါးမင္း၏ အခိုး အေငြ႔ႏွင့္ မီးလွ်ံမ်ားသည္ အရွင္ေမာဂၢလႅန္ကို မည္သို႔မွ် အထိခိုက္ေစႏို္င္ေသာ္လည္း အရွင္ေမာဂၢလႅန္
လႊတ္ေသာအခိုးအေငြ႔မ်ားသည္ နဂါးမင္းကို ပူေလာင္ထိခိုက္ေစေလသည္။
နဂါးမင္းက မည္သူနည္၀ါျဖစ္ေၾကာင္းေမး၍ အရွင္ေမာဂၢလႅန္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာလွ်င္-
“ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ပကတိရဟန္းအသြင္ျပေလာ့’’ ဟုနဂါးမင္းက ဆိုသျဖင့္ အရွင္ေမာဂၢလႅန္ သည္ ပကတိရဟန္း အသြင္ျဖင့္ နဂါးမင္း၏ လက္ယာနားမွ ၀င္၍ လက္၀ဲနားျဖင့္ ထြက္၏ ။ လက္၀ဲနားမွ ၀င္၍ လက္ယာနား ျဖင့္ထြက္၏ ။ နဂါးမင္း၏ ႏွာေခါင္းေပါက္၀မွ ၀င္၍ လက္ယာလက္၀ဲနားတို႔မွ ထြက္၏ ။ နဂါးမင္း၏ ခံတြင္းမွ၀င္ ၍ ၀မ္းတြင္း၌လည္း လူးလာတံု႔ေခါက္စၾကၤ ံေလွ်ာက္ျပ၏ ။
ထိုစဥ္ျမတ္စြာဘုရားက-
“ခ်စ္သား ေမာဂၢလႅန္…ၾကပ္ၾကပ္ သတိထားေလာ့၊ နဂါးမင္းသည္ အလြန္တန္ခိုးၾကီးေပ
၏’’ ဟု သတိေပးေတာ္မူ၍ -
“ျမတ္စြာဘုရား- တပည့္ေတာ္သည္ ဣဒၶိပါဒ္ေလးပါး၊ အေလ့အက်င့္၀သီေဘာ္ ငါးမ်ိဳးတို႔ကို ႏိုင္ႏိုင္နင္းနင္း ပြားမ်ားျပီးျဖစ္ပါသည္။ နေႏၵာပနႏၵ ကဲ့သို႔ နဂါးမင္းေပါင္း အေထာင္အသိန္းကိုေသာ္လည္း ဆံုးေမႏိုင္ပါသည္’’ ဟု အရွင္ေမာဂၢလႅန္က ျပန္လည္ေလွ်ာက္ထားေလသည္။
နဂါးမင္း၏ ၀မ္းတြင္း၌ အရွင္ေမာဂၢလႅန္ စၾကၤ ံေလွ်ာက္ေနစဥ္ နဂါးမင္းက “ယခုတစ္ခါ ထြက္လာလွ်င္ အရွင္ ေမာဂၢလႅန္ကို ကၽြတ္ကၽြတ္၀ါး၍ စားေပအံ့’’ ဟုၾကံစည္ျပီး “အရွင္ဘုရား အျပင္ထြက္ပါေလာ့’’ ဟုဆို၏ ။ အရွင္ ေမာဂၢလႅန္ အျပင္ထြက္၍ ရပ္ေတာ္မူစဥ္ နဂါးမင္းသည္ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ နွာေခါင္းေလကို မႈတ္၏ ။ အရွင္ ေမာဂၢလႅန္က စတုတထၳစ်ာန္ကို လ်င္ျမန္စြာ ၀င္စား၍ ကာကြယ္လိုက္သည္။
အျခားရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တန္ခိုးျပာဋိဟာတို႕ကို မ်ားျပားစြာျပသႏိုင္စြမ္းရွိ ေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ နွာေခါင္းေလမႈတ္ျခင္းကို လ်င္ျမန္စြာကာကြယ္ရာ၌ကား ျမတ္စြာဘုရားမွတပါး အရွင္ေမာဂၢလႅန္သာ စြမ္း ႏိုင္ သျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားက အရွင္ေမာဂၢလႅန္ကိုသာ ဆံုးမခြင့္ ျပဳျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ထို႔ေနာက္ အရွင္ေမာဂၢလႅန္သည္ ဂဠဳန္ငွက္မင္းအသြင္ ဖန္ဆင္း၍ အလြန္ျပင္းထန္ေသာ ေလအဟုန္ကို တိုက္ ခတ္ျပလိုက္၏ ။ နဂါးမင္းေၾကာက္၍ ေျပးေလလွ်င္ ေနာက္မွ အစဥ္တစိုက္လိုက္၏ ။ နဂါးမင္းသည္ ေျပး၍ မလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္းသိလွ်င္ လုလင္ငယ္၏အသြင္ ဖန္ဆင္း၍-
“အရွင္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏’’ ဟုေလွ်ာက္ကာ အရွင္ေမာဂၢလႅန္၏ ေျခေတာ္အစံုကို ရိုေသစြာ ရွိခိုး ေလသည္။ ထိုစဥ္အရွင္ေမာဂၢလႅန္က -
“နေႏၵာပနႏၵ ……ျမတ္စြာဘုရား ၾကြေတာ္မူလာျပီ၊ လာေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရားထံ သြားၾကစို႔’’ ဟုမိန္႔ဆိုကာ နဂါး မင္းကို ျမတ္စြာဘုရားထံ ေခၚေဆာင္သြားေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားထံေရာက္လွ်င္ နဂါးမင္းက ရိုေသစြာ ရွိခိုးျပီး-
“ျမတ္စြာဘုရား…….အရွင္ဘုရားတို႔ကို တပည့္ေတာ္ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏ ’’ ဟု ေလွ်ာက္ထားကာ သရဏဂံု ေဆာက္တည္၍ ဥပါသကာအျဖစ္ခံယူေလသည္။

၈။ ဗကျဗဟၼာကို ေအာင္ေတာ္မူျခင္း

ဗကျဗဟၼာသည္ ပထမစ်ာန္ဘံု၌ေနေသာ မဟာျဗဟၼာၾကီးျဖစ္၏ ။ သူ၏တန္ခိုး အာဏာသည္ ေလာကဓာတ္ စၾက၀ဠာေပါင္း တစ္ေထာင္အတြင္း၌ ပ်ံ႕နွံ႔၏ ။ ေက်ာ္ေစာသတင္း ၾကီး၍ အေခၽြအရံလည္း မ်ားျပား၏ ။ သူ သည္ျဗဟၼာဘံု၌ အေနၾကာလာခဲ့ သျဖင့္ အတိတ္ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေမ့ေပ်ာက္ျပီး ဤကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ ျဗဟၼာ ေလာက သည္ မျပိဳမကြဲ အစဥ္ျမဲ၏ ၊ ထာ၀ရခိုင္ခံ့ တည္တ့ံ၏ - စသည္ျဖင့္ သႆသမိစၦာအယူကို စြဲယူေလသည္။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဥကၠ႒ျမိဳ႕ ၊ သုဘဂေတာအုပ္ ၊ အင္ၾကင္းပင္ရင္း၌ သီတင္းသံုးေန ေတာ္မူစဥ္ ဗကျဗဟၼာ၏ မိစၦာဒိဌိစိတ္အၾကံကို သိေတာ္မူ၍ ဗကျဗဟၼာၾကီးကိုု ဆံုးမကယ္ခၽြတ္ရန္ ျဗဟၼာျပည္သို႔ ၾကြေတာ္မူသည္။ ျမတ္စြာဘုရားကိုျမင္လွ်င္ ဗကျဗဟၼာၾကီးက ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားကို ေျပာဆိုျပီးေနာက္-
“ဤခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ျဗဟၼာေလာကသည္ မျပိဳမကြဲ အစဥ္အျမဲ၏ ၊ ထာ၀ရခိုင္ခံ့တည္တံ့၏’’ စသည္ျဖင့္ သူ၏ သႆသမိစၦာဒါဌိအယူကို ေျပာဆိုသည္။ ထက္ရပ္ ၀န္းက်င္မွ ေရာက္လာၾကေသာ ျဗဟၼာပရိသတ္ေရွ႕မွာ ျမတ္စြာဘုရားက-
“အခ်င္းတို႔…..ဗကျဗဟၼာသည္ မိုက္မဲလွ၏ ၊ ဗကျဗဟၼာသည္ မျမဲေသာတရားကို ျမဲ၏ ဟုဆို၏ ။ မခိုင္ခံ့ မတည္တံ့ ၊ ျပီးျပည္စံုျခင္းမွရွိ၊ မေရြ႕ေလ်ာတတ္ဟုဆိုေလသည္။ (ပထမစ်ာန္) ျဗဟၼာဘုံေလာက၌ ပဋိသေႏၶ ေနသူ၊ အိုသူ၊ ေသသူ၊ ေရြ႕လ်ားသူ၊ တဖန္ေရာက္ လာသူမ်ား ရွိေနပါလ်က္ မရွိဟုလည္းဆို၏ ၊ ဤ ပထမစ်န္ေလာကမွ တပါး ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳစ်ာန္ ျဗဟၼာဘံုေလာကမ်ား၊ မဂ္ဖိုလ္ႏွင့္ နိဗၺန္ဟူေသာ သာလြန္ ျမင့္ျမတ္ ေသာထြက္ေျမာက္ရာ မ်ားရွိပါလ်က္ မရွိဟုလည္းဆို၏’’ စသည္ျဖင့္ ဗကျဗဟၼာၾကီး၏ မိစၦာဒိဌိအယူမွားကို သံုးသပ္ေ၀ဖန္၍ ေဟာျပေတာ္မူေလသည္။
ထိုအခါ ဗကျဗဟၼာက သူသည္ အမွန္ကိုသာ ယူဆေျပာဆိုျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား၏ မိန္႔ဆိုခ်က္ကို ျငင္းပယ္ေလသည္။ ထို႔ျပင္“ ရဟန္းၾကီး……ဤေလာက၌ သင့္ထက္ေရွးက်ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတို႔သည္ ဤခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ျဗဟၼာေလာကမွ တပါးအျခားလြတ္ေျမာက္ရာ ရွိ မရွိကို သိၾက၏ ။ သင္သည္ အျခားလြတ္ ေျမာက္ရာကို ေတြ႔လိမ့္မည္မဟုတ္’’ ဟုေျပာဆိုျပန္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက-
“ျဗဟၼာ…ဤပထမစ်ာန္ဘံုေလာကမွ တပါးေသာ ဘံုဘ၀ ေလာကမ်ားရွိေသးသည္ သာ။ သင္သည္ အာဘႆရ ျဗဟၼာ့ဘံုဘ၀မွ စုေတခဲ့၍ ဤပထမစ်ာန္ဘံုဘ၀သို႔ ေရာက္လာ ရသူျဖစ္၏ ။သင္သည္ ဤ ဘံုဘ၀၌ အေနၾကာခဲ့၍ သတိေမ့ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအာဘႆရဘံုဘ၀ကို သင္ကမသိမျမင္ေတာ့ေသာ္လည္း ငါဘုရားသိျမင္၏’’ ဟုထုတ္ေဖာ္ ေဟာျပေတာ္မူေလသည္။
ထိုမွ်မက ဗကျဗဟၼာ၏ ေရွးဘ၀က က်င့္ခဲ့ေသာ တရားမ်ား၊ ေ၀ဟပၹိဳလ္ဘံု၊ သုဘကိဏွဘံု ၊ အာဘ ႆရ ဘံုမ်ား၌ ဗကျဗဟၼာျဖစ္ခဲ့ ပံုမ်ား၊ ေရွးလူဘ၀တြင္ ဗကျဗဟၼာေလာင္း ရေသ့ၾကီး ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ ကံမ်ား ကိုပါ အက်ယ္တ၀င့္ ေဟာျပေတာ္မူေလရာ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ အတိတ္ဘ၀ျဖစ္စဥ္မ်ားိကု ထင္ျမင္မွတ္မိ သတိရလာေလ၏ ။
ထို႕ျပင္ ျမတ္စြာဘုရားက ပထ၀ီဓာတ္စေသာ သေဘာတရား အားလံုးတို႔၏ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ျဖစ္ပံုနွင့္ နိဗၺန္သေဘာကို ဆက္လက္ေဟာျပေတာ္မူရာ-
ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ မိမိ၏ သႆသမိစၦာဒိဌိအယူ၀ါဒကို စြဲျမဲစြာ ဆုပ္ကိုင္မထားႏိုင္ ေတာ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ မိမိ၏အရႈံးကို ဖံုးကြယ္လို၍ တန္ခိုးခ်ငး္ျပိဳင္ ရန္ေျပာဆိုသည္။
“ရဟန္းၾကီး…..သင္၏ အေရွ႕ေမွာက္၌ ယခုပင္ ကၽြႏု္ပ္ကြယ္လိုက္မည္၊ ေတြ႔ေအာင္ရွာေလာ့’’ ဟု ဗကျဗဟၼာၾကီးက ေျပာဆိုလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားက “သင္စြမ္းႏိုင္လွ်င္ ကြယ္လိုက္ေလာ့’’ ဟုမိန္႔ဆို၍ ဗကျဗဟၼာၾကီး၏ ကိုယ္ကို ကြယ္ေဖ်က္၍ မရေအာင္ တန္ခိုးျဖင့္ တားေတာ္မူလိုက္သည္။
ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ မည္သို႔မွ် ကိုယ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေခ်။ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ ကိုယ္ကို အေမွာင္ထုျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလိုသျဖင့္ အေမွာင္ထုၾကီးကို ဖန္ဆင္းျပန္ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားက အမိုက္ ေမွာင္ထု ကိုလည္း တန္ခိုးျဖင့္ပယ္ဖ်က္ပစ္ ေတာ္မူ၏ ။ ဗကျဗဟၼာၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားေရွ႕မွာ ကိုယ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ မစြမ္ေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ ဘံုဗိမာန္ႏွင့္ ပေဒသာပင္အတြင္းသို႔ ၀င္၍ ပုန္းေအာင္းေန၏ ။ သို႔ရာတြင္ သူ႔ကို ျဗဟၼာပရိသတ္က ျမင္ေနၾကရ၏ ။ မၾကံသာသည့္အဆံုး ေဆာင့္ေၾကာင့္ ကုပ္ကုပ္ ကေလးထိုင္ေနေသာ ဗကျဗဟၼာကို ျမင္ေနၾကရေသာ ျဗဟၼာပရိသတ္မ်ားအဖို႔ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ ျဖစ္ေနေတာ့၏ ။
ျဗဟၼာမ်ားက ေျပာင္ေလွာင္သျဖင့္ ဗကျဗဟၼာၾကီး မ်က္ႏွာ အသာအယာ ရွိေလ၏ ။
“ျဗဟၼာ…….သင္ မပုန္းကြယ္ႏိုင္လွ်င္ ငါဘုရားပုန္းကြယ္ျပမည္’’ ဟုျမတ္စြာဘုရားက မိန္႔ေတာ္မူျပီး ျဗဟၼာပရိသတ္၏ ေရွ႕ေမွာက္မွာ ခႏၶာကိုယ္ေတာ္ကို ကြယ္ေပ်ာက္ေစေတာ္မူ ေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားကို မည္သူမွ်မျမင္ၾကရေတာ့ေခ်။ ျမတ္စြာဘုရားက ထိုသို႔ ကြယ္ေပ်ာက္ေနလ်က္ ကပင္တရားဓမၼကို ေဟာျပေတာ္မူေလ၏ ။
“အို ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔- ငါဘုရားသည္ ကာမ ရူပ အရူပ ဘံုဘ၀တို႔၌ ပဋိသေႏၶ ေနၾကသူတို႔၏ အို နာ ေသ ေဘးကို သိျမင္ေတာ္မူ၏ ၊ နိဗၺာန္ကို ရွာေဖြရင္း လမ္းမွားေနၾကေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ ထိုထို ဘံုဘ၀တို႔၌ မရပ္မနား ျဖစ္ပြားၾကရျခင္း၊ ဆင္းရဲဒုကၡ၌ စြဲလမ္းေနျခင္းကို လည္း ျမင္ေတာ္မူ၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါဘုရားသည္ ျမဲ၏ဟု အထင္မမွားေတာ့ျပီ။ ထိုထိုဘ၀တို႔၌ စြဲလမ္းတတ္ေသာ တဏွာကိုလည္း မဂ္ေလးပါးျဖင့္ ပယ္ျဖတ္ျပီးျဖစ္၍ စြဲလမ္းတပ္မက္မႈ ကင္းကြာခဲ့ေခ်ျပီ’’ ။
ျဗဟၼာပရိသတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရုပ္ဆင္းေတာ္ကို မျမင္ရဘဲ သာယာခ်ိဳျမိန္ေသာ အသံေတာ္ကိုသာ ၾကားေနၾကရေလ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္ကို နာယူရသျဖင့္ ျဗဟၼာအမ်ား တရားသိျမင္ကၽြတ္တမ္း ၀င္ၾကေလသည္။
ဗကျဗဟၼာၾကီးလည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုျပီး မိစၦာအယူကို စြန္႔ေလေတာ့သည္။

စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ ဓမၼမိတ္ဆြမ်ား ဗဟုသုတ ရႏိုင္ၾကပါေစ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

သာ၀တၱိျပည္အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးႏွင့္၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီး တို႔၏သာသနာ အတြက္ အလႉျပဳပံုမ်ား

ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ေကာသလတိုင္း သာ၀တၱိျပည္၌ လူဦးေရ ၇-ကုေဋရွိသည္။ ၅-ကုေဋမွာ အရိယာျဖစ္၍ က်န္ ၂-ကုေဋမွာ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ၾက၏ ။ သာ၀တၱိျပည္ အနာထပိဏ္ႏွင့္ ၀ိသာခါတို႔သည္ သာသနာကို ေထာက္ပံ့ရာ၌ ထင္ရွားသူႏွစ္ဦးျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းဒကာၾကီး အနာထပိဏ္

အနာထပိဏ္၏ ငယ္မည္မွာ သုဒတၱျဖစ္၍ ရာဇျဂိဳလ္သူ သူေဌး၀ိသာလ၏ ႏွမ ပုညလကၡဏာႏွင့္ ထိမ္းျမားခဲ့သည္။ ကာဠမည္ေသာ သားႏွင့္ မဟာသုဘဒၵါ ၊ စူဠသုဘဒၵါ သုမနာသာသမီးသံုးေယာက္ ထြန္းကားခဲ့သည္။ ဘုရားရွင္သည္ ဒုတိယ၀ါအျဖစ္ ရာဇျဂိဳလ္၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ ႏွစ္မွာပင္ အနာထပိဏ္သည္ ရာဇျဂိဳလ္သို႔ အေရာင္းအ၀ယ္သြားရာမွ ျမတ္စြာဘုရားအား ဖူးေတြ႔ရျပီး ေသာတာပန္အရိယာ ျဖစ္ခဲ့သည္။

သာ၀တၱိျပည္သို႔ ၾကြေရာက္ သီတင္းသံုးပါရန္လည္း ဘုရားရွင္အား ပင့္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။
သူေဌးၾကီးသည္ သာ၀တၱိျပည္ ေဇတမင္းသား၏ ၁၆-ပယ္ က်ယ္ေသာ ဥယ်ာဥ္ေျမကို ေငြ အသျပာ ၁၈-ကုေဋျဖင့္၀ယ္ယူကာ ‘ေဇတ၀န္’အမည္ျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္ ေဆာက္လႉသည္။ ဂႏၶကုဋီေက်ာင္းေတာ္ အပါအ၀င္ေက်ာင္းေပါင္း မ်ားစြာကို အလုပ္သမား တစ္ေထာင္ျဖင့္ ေျခာက္လ ေဆာက္လုပ္ရသည္၊ ၁၈-ကုေဋကုန္က်ေလသည္။ ေဇတ ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ျပီးစီးေသာအခါ ဘုရားရွင္ကို ပင့္ဖိတ္ျပီး ၁၈-ကုေဋအကုန္ခံ၍ ခမ္းနားစြာ ေရစက္ခ်ပြဲ က်င္းပလႉဒါန္းသည္၊ သံဃာေတာ္တစ္ေထာင္ ေန႔စဥ္ဆြမ္းကပ္သည္။
အိမ္ရွိအမႈထမ္းအားလံုး ဥပုသ္ေန႔တြင္ရွစ္ပါးသီလေစာင့္ထိန္းၾကရသည္။ ႏို႔စို႕ကေလး မ်ားပင္ မြန္းလြဲခ်ိန္၌ နို႔မတိုက္ဘဲ ပါးစပ္ကို ေရပတ္တိုက္ျပီး စတုမဓုကိုသာ ခြံ႔ေကၽြးရသည္။ ၅၄-ကုေဋေသာ အသျပာေငြကို သာသနာေတာ္ အတြက္ လႉဒါန္းခဲ့ေသာ သူေဌးၾကီး ျဖစ္ေလသည္။
အနာထပိဏ္ႏွင့္ ၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးတို႔အိမ္၌ သံဃာတစ္ေထာင္စီ သီတင္း သံုးႏိုင္ေအာင္ ေနရာထိုင္ခင္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိန္မေရြး ဆက္ကပ္ႏိုင္ေအာင္ ပစၥည္းေလးပါး စားေသာက္ဖြယ္မ်ားကို အသင့္စီမံ ထားရွိၾကေလသည္။


ေက်ာင္းအမၾကီး ၀ိသာခါ

၀ိသာခါေက်ာင္းအမၾကီးကား သာေကတျမိဳ႕ ဓနဥၥယသူေဌးၾကီး၏ သမီးျဖစ္၍ ရ-ႏွစ္သမီးအရြယ္ကပင္ ေသာတပန္တည္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ေမ႑ကသူေဌးၾကီး၏ ေျမးျဖစ္၏ ။ သာ၀တၱိျပည္မွ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေသာ မိဂါရသူေဌးၾကီး၏သား ပုည၀ဎုနႏွင့္ ထိမ္ျမားခဲ့သည္။ ၀ိသာခါအတြက္ ေရႊစင္နိကၡတစ္ေထာင္အေလးခ်ိန္ရွိျပီးပတၱျမား၊ပုလဲ စေသာရတနာ ခုနစ္ပါးျဖင့္ စီျခယ္ထားေသာ အသျပာ ၉-ကုေဋတန္ မဟာလတာ တန္ဆာျပဳလုပ္ျပီး ဖခင္ၾကီးက လက္ဖြဲ႕သည္။ ဦးေခါင္း၌ စြပ္လိုက္လွ်င္ ေျခဖမိုးအထိေရာက္သည္။ အျခားရတနာ မ်ိဳးစံုကိုပါ လက္ဖြဲ႕ျပီး၊ ဆံုးမ ၾသ၀ါဒေပးကာ သာ၀တၱိျပည္သို႔ ထည့္လိုက္သည္။
ေယာကၡမသူေဌးၾကီးသည္ ယခင္က တိတၳိတို႔ကို ကိုးကြယ္ေသာ္လည္း ၀ါသာခါ၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ကို ကိုးကြယ္လာရာမွ ၀ိသာခါလည္း ‘မိဂါရမာတာ မိဂါရ သူေဌးၾကီး၏မိခင္’ ဟုပင္ ေခၚတြင္လာေလသည္။ အသက္၁၂၀-ရွည္၍ ဆံျဖဴသြားက်ိဳး ျခင္းမရွိ၊ အစဥ္ႏုပ်ိဳေနသည္။
တေန႔ေသာ တရားပြဲတစ္ခုတြင္ တရားနာလာရာ မဟာလတာတန္ဆာကို ခၽြတ္၍ ကၽြန္မကို သိမ္းထားခိုင္းသည္။ တရားပြဲျပီ၍ ျပန္လွ်င္ ကၽြန္မေမ့က်န္ခဲ့သျဖင့္ အရွင္အာနႏၵာ မေထရ္က သိမ္းထားခဲ့သည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ျဖစ္သင့္သည္ဟု ၾကံစည္ကာ ထိုတန္ဆာကို ေရာင္းခ်အဖိုးထား၍ သာ၀တၱိျမိဳ႕တြင္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးနွင့္အလားတူ ပုဗၺာရံုေက်ာင္းေတာ္ၾကီး ေဆာက္လုပ္သည္။ သာ၀တတၱိျမိဳ႕၏ အေရွ႕ဘက္၌ တည္ရွိ၍ ရွစ္ပယ္က်ယ္သည္ ၊၉-ကုေဋျဖင့္ ေျမ၀ယ္ယူသည္။ ၉-လတိုင္တိုင္ ေက်ာင္းမ်ားစြာကို ေဆာက္လုပ္ရ၏။ ၉-ကုေဋကုန္က်သည္။ ေရစက္ခ်ပြဲ ခမ္းနားစြာ ျပဳလုပ္ျပီး ၂၇ကုေဋေသာ အသျပာကို သာသနာေတာ္အတြက္ စြန္႕လႉခဲ့သည္။ ဤကဲ့သို႕ ပစၥည္းေလးပါး လႉဒါန္းမႈ၌ အလြန္ေမြ႔ေလ်ာ္ၾကေသာေၾကာင့္ အနာထပိဏ္သူေဌးအား လႉဒါန္းစြန္႔ၾကဲသည့္ အမ်ိဳးသား မ်ားတြင္ အသာလြန္ဆံုးျဖစ္သည့္ ဒါယကာဧတဒဂ္ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူ၍ ၀ိသာခါ ေက်ာင္းအမၾကီးအား လႉဒါန္းစြန္႔ၾကဲသည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ အသာလြန္ဆံုး ျဖစ္သည့္ ဒါယိကာမဧတဒဂ္ ဘြဲ႕ကို ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူခဲ့သည္။
ဘုရားရွင္သည္ ၄၅-၀ါအနက္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္တြင္ အခ်ိန္အၾကာျမင့္ဆံုး ၁၉-၀ါတိုင္တိုင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူသျဖင့္ သာ၀တၱိျပည္၌ ေဟာေသာ တရားမ်ားသည္ အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေတာ့သည္။ပုဗၺာရံုေက်ာင္းေတာ္တြင္ ၆-၀ါသီတင္းသံုးေတာ္မူသည္။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ဘုရားရွိခိုးျခင္း

ရွိခိုးဦးခ်ပံု ဦးခ်နည္း
ဘုရားႏွင့္ သံဃာေတာ္တို႔ထံ ဆည္းကပ္ရွိခိုးေသာအခါ ရိုေသစြာလက္အုပ္ခ်ီျပီးေနာက္ ‘‘နီး ၊ ေ၀း၊ ေရွ႕၊ ေနာက္၊ ျမင့္ေမာက္၊ ေလညာ’’ဟူေသာ အျပစ္ေျခာက္မ်ိဳးလြတ္ေသာ ေနရာ၌ ရွိခိုးျပီး ေလွ်ာက္ထားဖြယ္ စကားတို႔ကို ေလွ်ာက္ထားရမည္။
ေလွ်ာက္ထား နာယူျပီးလွ်င္ ရွိခိုးဦးခ်၍ ျပန္ရမည္။ ျပန္ေသာအခါ ဘုရားရွင္ႏွင့္ သံဃာတို႕ကို ေက်ာေပး၍ မျပန္ဘဲ ဘက္အုပ္ခ်ီကာ ေလးငါးလွမ္းခန္႔ေနာက္ဆုတ္ျပန္ရမည္။

ရွိခိုးျခင္း သံုးမ်ိဳး
(၁) ထိျခင္းငါးပါးႏွင့္အညီ ကိုယ္ျဖင့္ရွိခိုးျခင္း (ကာယ၀ႏၵနာ)၊
(၂) ႏႈတ္ျဖင့္ ရြတ္ဆို ရွိခိုးျခင္း (၀စီ၀ႏၵနာ)၊
(၃) စိတ္ျဖင့္ ရည္မွတ္ ရွိခိုးျခင္း (မေနာ၀ႏၵနာ)။

ထိျခင္းငါးပါး ရွိခိုးျခင္း
ဒူးႏွစ္ဘက္၊ လက္ႏွစ္ဘက္၊ နဖူးတို႔ကို ေျမ၌သို႔မဟုတ္ ၾကမ္းျပင္၌ ထိေစ၍ ရွိခိုးျခင္းသည္ ထိျခင္းငါးပါးႏွင့္အညီ ရွိခိုးသည္မည္၏။

ေဆာင္ပုဒ္။ ။ေျခ လက္ နဖူး၊ တံေတာင္ ဒူး ၊ ငါးဦး ေျမထိေစ။

ရပ္လ်က္ရွိခိုးျခင္း

လမ္းတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႕ကို ေတြ႔ဆံုေသာအခါ ဦးထုပ္၊ဖိနပ္ခၽြတ္၍ ေျခစံုရပ္ကာ လက္အုပ္ကို ဦးထိပ္၌တင္လ်က္ ကိုယ္ကိုေရွ႕သို႕ ညြတ္ကာ ရွိခိုးရမည္။

ထိုင္လ်က္ရွိခိုးျခင္း

အမ်ိဳးသားျဖစ္လွ်င္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လ်က္၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္လွ်င္ ၾကံဳ႕ၾကံဳ႕ထိုင္လ်က္ ထိျခင္းငါးပါးနွင့္ အညီ တုပ္၀ပ္လ်က္ ရွိခိုးရမည္။
ဘုရားရွိခိုးေသာအခါ ဦးစြာပထမ ဦးခ်ရမည္ ။ ဦးခ်ေသာအခါ-

ဗုဒၶံ ပူေဇမိ = ဗုဒၶံ- ျမတ္စြာဘုရားကို၊ ပူေဇမိ-ပူေဇာ္ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
ဓမၼံ ပူေဇမိ = ဓမၼံ-တရားေတာ္ျမတ္ကို ၊ ပူေဇမိ- ပူေဇာ္ပါ၏ အရွင္ဘုရား။
သံဃံ ပူေဇမိ = သံဃံ-သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ကို၊ ပူေဇမိ-ပူေဇာ္ပါ၏ အရွင္ ဘုရား- ဟုဆို၍ ဦးခ်ရမည္။
စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ထိျခင္းငါးပါးျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့၍ ကုသိုလ္ရယူႏိုင္ၾကပါေစ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ရွစ္ပါးသီလ

ရွစ္ပါးသီလခံ ယူေဆာက္တည္ပံု

၁။ အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ ။
၂။ ဒုတိယမၸိ အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ ။
၃။ တတိယမၸိ အဟံ ဘေႏၱ တိသရေဏန သဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ ၊ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၱ ။


သံဃာ - ယ. မဟံ ၀ဒါမိ တံ ၀ေဒထ ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါအရွင္ဘုရား ။

နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ ။ (သံုးေခါက္ဆို)

ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။

ဒုတိယမၸိ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
ဒုတိယမၸိ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
ဒုတိယမၸိ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။

တတိယမၸိ ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
တတိယမၸိ ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။
တတိယမၸိ သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ ။

သံဃာ - တိသရဏဂမနံ ပရိပုဏၰံ ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါ အရွင္ဘုရား ။

၁။ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၂။ အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၃။ အျဗဟၼစရိယာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၄။ မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၅။ သုရာေမရယ မဇၨပၸမာဒ႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၆။ ၀ိကာလေဘာဇနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၇။ နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိလူသန
႒ာနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။
၈။ ဥစၥာသယန မဟာသယနာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ။

သံဃာ - တိသရေဏနသဟ အ႒ဂၤသမႏၷာဂတံ ဥေပါသထသီလံ သာဓုကံ ကတြာ ဓမၼံ
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ ။
လူ - အာမ ဘေႏၱ ပါ အရွင္ဘုရား ။

တစ္ပါးစီ၏ အနက္အဓိပၸါယ္
ပါဏာတိပါတ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေသေစလိုေသာစိတ္ျဖင့္ မည္သည့္သတၱ၀ါ၏အသက္ကိုမဆိုသတ္ျဖတ္ျခင္းသည္ ပါဏာတိ ပါတာ မည္၏ ။
အဒိႏၷာဒါန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ကိုယ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ၊ စာျဖင့္ျဖစ္ေစ သူတပါးတို႕ ကမေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္း၊ ဓားျပတိုက္ျခင္း ၊ လိမ္ညာယူျခင္း၊လွည့္ပတ္ယူျခင္း၊ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္ရား၌ အေလး တင္းေတာင္း ခ်ိန္ခြင္ စသည့္ျဖင့္ မမွန္မကန္ျပဳျခင္း ၊ ေရာင္းကုန္တိုးေအာင္ ေရထိုးျခင္း စသည္ျဖင့္ မရိုးမသား မတရားျပဳလုပ္၍ ယူျခင္းမွန္သမွ်သည္ အဒိႏၷာဒါန ျဖစ္သည္။
အျဗဟၼစရိယသ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္ဟူရာ၌ မိန္းမေယာက်္ားႏွစ္ဦးသားတို႔၏ အခ်င္းခ်င္း ေပ်ာ္ပါး ေပါင္းသင္းမႈ ကိစၥကို ေမထုန္ဟုဆိုသည္။ကာေမသုမိစၦာစာရမွာမိမိတို႔ ဇနီးခင္ပြန္းအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းသင္းခြင့္ရေသးသည္၊ ဤ အျဗဟၼစရိယ ေဆာက္တည္သူတို႔မွာ ဇနီး ခင္ပြန္း အခ်င္းခ်င္း ေသာ္မွေပါင္းသင္းဆက္ဆံခြင့္မရ။ အိမ္ေထာင္မရွိေသာ သူေတာ္စင္မ်ားသည္ ငါးပါးသီလတြင္ ကာေမသုမိစၦာစာရအစား ဤအျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္ကို ေဆာက္တည္ပါက သာ၍အက်ိဳး ၾကီးသည္။
မုသာ၀ါဒ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ႏႈတ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ စာျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္လက္လႈပ္ျပ၍ ျဖစ္ေစ လိမ္ညာမႈ မွန္သမွ်သည္ မုသာ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ သို႕ေသာ္ႏႈတ္ျဖင့္ ေျပာရေသာ မုသားကမ်ား၍ ၀စီဒုစရိုက္၌ထည့္သြင္းရသည္။ လိမ္လည္ေျပာဆိုရာ၌ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြား ပ်က္စီးေအာင္ လိမ္ညာေျပာဆိုေသာမုသား မ်ိဳးသာ အပါယ္ေရာက္ေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ သူတပါးအက်ိဳးစီးပြား အနည္းငယ္ ပ်က္စီး လွ်င္္ အျပစ္ငယ္၏ ။ မ်ားစြာ ပ်က္စီးလွ်င္အျပစ္ၾကီး၏ ။
သုဒါေမရယ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေသရည္ ေသရက္ ဘိန္း ဘင္း ကေစာ္ ေလွာ္စာ ကုတ္ကင္း ေဆးေျခာက္ ဘိန္းျဖဴစေသာ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ မည္သည့္ပစၥည္းတို႔ကိုမဆို ေသာက္စားသံုးစြဲျခင္းမျပဳရ။ ထိုအရာမ်ားကို ေသာက္စားသံုးစြဲျခင္းသည္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ ေမ့ေလ်ာ့ျခင္း၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။
၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ေနလြဲေသာအခါ အစာစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏’’ဆိုရာတြင္ ေန႔လယ္ မြန္းတည့္ (၁၂) နာရီ အခ်ိန္မွ ေနာက္ပိုင္းကို ေနလြဲ မြန္းလြဲဟုေခၚသည္။ ထိုေန လြဲသည္မွစ၍ ေနာက္ေန႔ နံနက္ အရုဏ္တက္သည့္တိုင္ေအာင္ ထမင္းဟင္းလ်ာ မုန္႔ ပဲ သေရ စာ သစ္သီးစသည့္ စား ေသာက္ဖြယ္ရာ ဟူသမွ်ကို မစားရ။ ယင္း အစားအစာမ်ားကို စားလွ်င္ ၀ိကာလေဘာဇန သိကၡာပုဒ္ပ်က္သည္။ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေဖ်ာ္ရည္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ကို ေသာက္ ေကာင္း၏ ။ ထန္းလ်က္ကိုပင္ မစားရ၊ ေဖ်ာ္ရည္လုပ္၍ ေသာက္ရသည္။
နစၥ ဂီတ ၀ါဒိတ ၀ိသူက ဒႆန မာလာဂႏၶ ၀ိေလပန ဓာရဏ မ႑န ၀ိလူသန႒ာနာ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
နစၥ = ကျခင္း
ဂီတ = သီဆိုျခင္း
၀ါဒိတ = တီးမႈတ္ျခင္း
၀ိသူကဒႆန = ဆန္႔က်င့္ဘက္ကို ၾကည့္ရူျခင္း
မာလာဓာရဏ = ပန္းပန္ျခင္း
ဂႏၶဓရဏ = အေမႊး ရနံေဆာင္ျခင္း
ဂႏၶ၀ိေလပန = နံ႔သာ န႔ံသာေပ်ာင္းသံုးစြဲျခင္း
မ႑န = အလွျပင္ျခင္း
၀ိဘူသန = တန္ဆာဆင္ျခင္း
႒ာန = အေၾကာင္းအရာ
ဥစၥာသယန မဟာသယနာ သိကၡာပုဒ္ သိမွတ္ဖြယ္
ဥစၥာသယန။ ။ (ျမင့္ေသာေနရာ) အေျခတစ္ေထာင့္ထြာထက္ ရွည္ေသာ အိပ္ရာ ခုတင္ ကုလားထိုင္ၾကီးမ်ားစသည္‘ဥစၥာသယန’ ဟုေခၚသည္။ မထိုင္ေကာင္း အအိပ္ေကာင္း။
မဟာသယနာ။ ။ (ျမတ္ေသာေနရာ)စည္းစိမ္ခံစားေလ့ရွိေသာ လူခ်မ္းသာမ်ား၏ အိမ္
၌ လက္ေလးသစ္မက ခမ္းနားဆန္းၾကယ္ေသာ သားေမြးအခင္း၊ ေရႊျခည္ ေငြျခည္တို႔ျဖင့္ ခ်ဳပ္
လုပ္ထားေသာ ပိုးအခင္း လဲေမြ႔ရာ ဂြမ္းေမြ႔ရာမ်ားကို မသံုးေကာင္း၊ အသံုးျပဳလွ်င္ ဤသိကၡာ
ပုဒ္ပ်က္သည္။ အုန္းခြံအဆာသြတ္ ေမြ႔ရာကိုမူ သံုးေကာင္းသည္။ သင္ျဖဴးေခ်ာ ေကာ္ေဇာေမြး
တိုစသည္ တို႔ကိုကားဤသိကၡာပုဒ္အရ ျမတ္ေသာေနရာဟုမဆိုရေခ်

ရွစ္ပါးသီလေစာင့္တည္ျခင္းျဖင့္ ရရွိေသာအက်ိဳးမ်ား

ရွစ္ပါးသီလသည္ အျမဲတတ္ႏိုင္လွ်င္ အျမဲေစာင့္ထိန္းသင့္ျပီး ရံခါတတ္ႏိုင္လွ်င္ ရံခါ ေစာင့္ထိန္းသင့္ေသာ သီလျဖစ္သည္။ လူတို႔ႏွင့္ အထူးသင့္ေလ်ာ္ေသာ သီလျဖစ္သည္။
အထူးသျဖင့္ ဤရွစ္ပါးသီလကို လဆန္း(၈)ရက္၊ လဆုတ္ (၈)ရက္္၊ လျပည့္၊ လကြယ္ေန႕မ်ား၌ ဥပုသ္ေန႔ အျဖစ္သတ္မွတ္ ပိုင္းျခား၍ က်င့္သံုးေလ့ရွိသည္။
ဤရွစ္ပါးသီလကို သာမန္ေစာင့္ရိုးေစာင့္ရက္မ်ားတြင္သာ အၾကိဳအပို ေစာင့္သံုးေသာ
အားျဖင့္ အဖိတ္ေန႔ ဥပုသ္ေန႔အထြက္ေန႔မ်ားတြင္ပါ ေစာင့့္သံုးေလ့ရွိသည္။ ဤရွစ္ပါးသီလကို
က်င့္သံုးေဆာက္တည္ျခင္းသည္-
- ဘုန္းတန္ခိုး အရွိန္အ၀ါ စည္းစိမ္ဥစၥာ တိုးတက္ျမင့္မားေစႏိုင္သည္။
- စၾက၀ေတးမင္း ဧကန္ျဖစ္မည့္ စၾကာမင္းေလာင္းသည္ပင္ ရွစ္ပါးသီလ
ေဆာက္တည္မွသာ စၾကာရတနာဆိုက္ ေရာက္ျပီး စၾက၀ေတးမင္းအျဖစ္သို႔
ေရာက္ရွိႏိုင္သည္။
- ဘ၀သံသရာ၌ ေကာင္းရာသုဂတိသို႔ ေရာက္ရွိကာ လူနတ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ
အမ်ိဳးမ်ိဳးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ခံစားရျပီး မဂ္ဖိုလ္ နိဗၺာန္ အထိအဆင့္ဆင့္ေသာ အကိ်ဳးတရားမ်ားကို ရရွိႏိုင္သည္။
- မ်က္ေမွာက္ဘ၀တြင္ လူေတာ္လူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ အျပစ္ကင္းစင္
၍ အမ်ားခ်စ္ခင္ေလးစားမႈ ယံုၾကည္မႈ အားထားမႈကို ခံရသည္။
- ယခုဘ၀တြင္ပင္ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ အစုလိုက္ အပံုလိုက္ တိုးတက္ၾကီးပြားႏိုင္သည္။
စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ဗုဒၶဘာသာ၀င္အမ်ားစုသည္ မူလတန္းမွစ၍ ငါးပါးသီလကို သိရွိၾကသည္။ ထိုေၾကာင့္သိရွိျပီးဟုယူဆ၍ ငါးပါးသီလ ေဆာက္တည္ပံုကို မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ ရွစ္ပါးသီလေဆာက္တည္ပံုကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကုသိုလ္ယူႏိုင္ၾကပါေစ။ (ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အထက္တန္းအဆင့္ စာအုပ္မွေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္)

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ျခာ

အခက္အခဲမ်ားမွရုန္းထြက္ႏိုင္ျပီး လိုခ်င္ေသာဆႏၵမ်ားျပည့္၀ေစရန္ (ပုတီးစိပ္နည္း)

၁။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး ကိုအသြားအျပန္္ (ပုတီးတစ္ပတ္ စိပ္ရန္)
(အေသးစိတ္ကို ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။)
၂။ အရဟံ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၃။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၄။ သမၼာသမၺဳေဒၶါ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၅။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၆။ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၇။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၈။ သုဂေတာ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၉။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္ စိပ္ရန္ ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၁၀။ ေလာက၀ိဒူ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၁၁။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၁၂။ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၁၃။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၁၄။ သတၳာေေဒ၀မႏုႆာနံ(ပုတီးတစ္ပတ္)

၁၅။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၁၆။ ဗုေဒၶါ (ပုတီးတစ္ပတ္)

၁၇။ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးကိုအသြားအျပန္္(ပုတီးတစ္ပတ္စိပ္ရန္ေအာက္တြင္ျပထားသည့္အတိုင္း)

၁၈။ ဘဂ၀ါ (ပုတီးတစ္ပတ္)

ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး ကိုအသြားအျပန္စိပ္ရန္ အေသးစိတ္မွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
(( အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ ၊ဗုေဒၶါ ၊ဘဂ၀ါ ၊ ဘဂ၀ါ၊ ဗုေဒၶါ ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ ၊ေလာက၀ိဒူ ၊ သုဂေတာ ၊ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊
သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ အရဟံ။
- အရဟံ၊အရ ဟံ
- အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊အရဟံ
- အရဟံ၊သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊အရဟံ
- အရဟံ၊သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ သုဂေတာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ အရဟံ၊
- အရဟံ၊သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊သုဂေတာ၊ေလာက၀ိဒူ၊ေလာက၀ိဒူ၊ သုဂေတာ၊ ၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ အရဟံ၊
- အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊အႏုတၱေရာပုရိသဒမၼသာရထိ၊ေလာက၀ိဒူ၊သုဂေတာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ၊ အရဟံ၊
- အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ၊သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ၊အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ သုဂေတာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ အရဟံ၊
- အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ ၊ဗုေဒၶါ၊ ဗုေဒၶါ၊ သတၳာ ေဒ၀မႏုႆာနံ၊အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ သုဂေတာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ အရဟံ၊
- အရဟံ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သုဂေတာ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ၊သတၳာေဒ၀မႏုႆာနံ၊ဗုေဒၶါ၊ဘဂ၀ါ၊ဘဂ၀ါ၊ဗုေဒၶါ၊သတၳာေေဒ၀မႏုႆာနံ၊အႏုတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထ၊ ေလာက၀ိဒူ၊ သုဂေတာ၊၀ိဇၨာစရဏသမၸေႏၷာ၊ သမၼာသမၺဳေဒၶါ ၊ အရဟံ။ )) ပုတီးတစ္ပတ္ျပီး၏။

စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။ ဂုဏ္ေတာ္ကြန္ျခာပုတီးစိပ္နည္းကို ႏွစ္မ်ိဳးစိတ္ႏိုင္သည္။ (၁) ၃ရက္ ၊ (၂) ၃လႏွင့္ ၃ရက္ မိမိလိုအပ္ေသာ ဆႏၵမ်ား ျပည့့္၀ႏိုင္ၾကပါေစ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ဘုရားရွင္၏(၃၂)ပါးေသာလကၡဏာေတာ္မ်ား

ေလာက၌ သမၼာသမၶဳဒၶ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္ျဖစ္သူ၏ ကိုယ္ေတာ္၌ ေယာက်ာ္းးျမတ္ လကၡဏာ (၃၂)ပါး အထင္အရွား ပါရွိရျမဲ ျဖစ္၏ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားၾကီးက ထိုေယာက်ာ္းျမတ္လကၡဏာအားျဖင့္ ဘုရားဟုတ္၊ မဟုတ္ စစ္တမ္းထုတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုလကၡဏာေတာ္ၾကီး (၃၂)ပါး ျဖစ္ေပၚလာရပံုတို႔ကို ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္မႈသည့္အတိုင္း တစ္ပါးစီေသးစိတ္ ရွင္းျပေပထားပါသည္။

(၁) ေျခဖ၀ါးလကၡဏာေတာ္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခဖ၀ါးေတာ္သည္ ေျမ၌နင္းေသာအခါ ေရႊေျခနင္းပမာ ညီညာစြာ ထိေသာ ဖ၀ါးအျပင္ရွိ၏ ။ ထိုလကၡဏာေတာ္သည္ ျမတ္စြာ ဘုရားႏွင့္ စၾကာမင္းတို႔၏ သီးျခားလကၡဏာ တစ္ပါးျဖစ္သည္။


ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာတို႔၌ ပါရမီေကာင္းမႈ မွန္သမွ်မတြန္႔မ ဆုတ္ျမဲျမံစြာအား ထုတ္ေတာ္ မႈခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ဤလကၡဏာ ေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂) စက္၀န္းလကၡဏာေတာ္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခဖ၀ါးေတာ္၌ အကန္႔တစ္ေထာင္၊ အကြပ္၊ ပံုေတာင္းတို႔နွင့္တကြ အျခင္းအရာ အလံုးစံု ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ တစ္ရာ့ရွစ္ကြက္ စက္လကၡဏ ထင္ရွားစြာ ျဖစ္ ေပၚ လ်က္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဒါန ျပဳလုပ္ေသာအခါတိုင္း အျခံအရံ ပစၥည္းမ်ားကိုပါ ျပည့္စံုစြာ ျပဳ လုပ္လႉဒါန္းခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဤလကၡေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၃) ဖေနာင့္လကၡေတာ္
ျမတ္စြာဘုရား၌ ရွည္လ်ားေသာ ဖေနာင့္ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ ကာလပတ္လံုး သူ႔အသက္သတ္ျခင္းမွ ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈေၾကာင့္(၁)ရွည္ လ်ားေသာ ဖေနာင့္ ေတာ္၊ (၂) ရွည္သြယ္ေသာလက္ေခ်ာင္း၊ေျခေခ်ာင္းေတာ္၊ (၃) ျဗဟၼာမင္း၏ ကိုယ္ကဲ့သို႔ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ ေတာ္ဟူေသာ ေယာက်္ားျမတ္လကၡဏာ တို႕ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၄)လက္ေခ်ာင္း၊ ေျခေခ်ာင္းလကၡဏာေတာ္ ျမတ္စြာဘုရား၌ ရွည္သြယ္ေသာလက္ေခ်ာင္းေတာ္၊ ေျခေခ်ာင္း ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ သူတပါး အသက္သတ္မႈမွ အထူး ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၅) လက္ဖ၀ါး၊ ေျခဖ၀ါးလကၡေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ ႏူးညံ့ႏုနယ္ေခ်ာေမြ႔ေသာ လက္ဖ၀ါးေတာ္၊ ေျခဖ၀ါး ေတာ္အျပင္ရွိ၏ ။ဘုရားအေလာင္း ေတာ္သည္ ေရွးေရွးဘ၀ မ်ားစြာတို႔၌ လူအမ်ားတို႔အား သဂၤဟတရားေလးပါးျဖင့္ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စား အားေပး ကူညီမႈ ျပဳခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈေတာ္ေၾကာင့္ (၁) ႏူးညံ့ ႏုနယ္ေခ်ာေမြ႔ေသာ လက္ဖ၀ါးေတာ္၊ ေျခဖ၀ါးေတာ္၊ (၂) ေရႊဇာကြန္ရက္ ခက္သည့္ပမာ ညီညာေသာ လက္ေခ်ာင္း၊ ေျခေခ်ာင္းေတာ္ဟူေသာ ေယာက်္ား ျမတ္လကၡဏာ တို႔ကိုရရွိေတာ္မူသည္။

(၆) လက္ေျခလကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၏ လက္ေတာ္ ေျခေတာ္၌ ေလသာနန္းတံခါးတြင္ စိုက္စီ ၍ထားေသာ ေရႊပြတ္လံုးတိုင္ ကဲ့သို႔ အၾကားအထင္ ညီညာေသာ လက္ေခ်ာင္း ေတာ္၊ ေျခေခ်ာင္းေတာ္ ရွိေတာ္မႈသည္။ ဘုရား အေလာင္း ေတာ္ သည္ လူအမ်ားတို႕အား သဂၤဟတရားေလးပါး ျဖင့္ခ်ီးျမႇင ့္ေျမႇာက္စား အားေပးကူညီခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈ ေၾကာင့္ ပင္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၇) ေျခဖမ်က္လကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ အနည္းငယ္ျမင့္ေမာက္ေသာ ေျခဖမ်က္ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ တို႕၌ သတၱ၀ါတို႔အား ၾကီးပြားျမင့္ ေမာက္ အထက္တန္း ေရာက္ေစႏိုင္သည့္ တရားစကားမ်ားကိုသာ ကာလ ရွည္ၾကာစြာ ေျပာဆိုျဖည့္က်င့္ခဲ့ရေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ (၁) ျမဳမႈန္မ်ား မျငိမ တြယ္စဥ္းငယ္ျမင့္ေသာ ေျခဖမ်က္ေတာ္၊ (၂) မ်က္နွာေတာ္ကို ေမာ္၍ဖူးသည့္ ပမာ အထက္သို႔သာ အဖ်ားေကာ့ေသာ ေမြးညင္းေတာ္ ဟူေသာ ေယာက်္ား ျမတ္လကၡဏာ တို႔ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၈) သလံုးျမင္းေခါင္းလကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ ဧဏီမည္ေသာ သားေကာင္၏ သလံုးျမင္းေခါင္းကဲ့သို႔ အထက္ပိုင္းသို႔ အစဥ္အတိုင္း ျမင့္တက္ လံုး၀န္း ေျပျပစ္ေသာ သလံုးျမင္းေခါင္း ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မိမိထံေမွာက္ နည္းခံ ေရာက္ လာၾက ေသာတပည့္တို႔အား ၀ိဇၨာပညာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ သိပၸံပညာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်င့္စရဏ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို သင္ၾကား ေပးရာ၌ ဆရာစားမခ်န္ အျပည့္အစံု သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ ေကာင္းမႈကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာ ေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၉) အရပ္ေတာ္ႏွင့္ အခ်ိဳးက်သြယ္လ်ေသာ လက္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ကိုယ္ေတာ္ကို မကိုင္းညြတ္ဘဲ မတ္မတ္ရပ္လ်က္ပင္ ႏွစ္ဘက္ေသာ လက္ဖ၀ါးျပင္တို႔ျဖင့္ ပုဆစ္ဒူး၀န္းနွစ္ဘက္ကို သံုးသပ္ဆုပ္နယ္ ႏိုင္ေအာင္ အရပ္ေတာ္ႏွင့္ အခ်ိဳးတက် သြယ္လ်ေသာ လက္ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မိမိ၏ အေျခြအရံမ်ားကို ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္ စားေတာ္မူေသာအခါ သူ႕အရည္အခ်င္းႏွင့္ သူကိုက္ညီေအာင္ အရည္အခ်င္း လိုက္ ခ်ီးျမႇင့္ေျမႇာက္စားေတာ္ မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၀) ေယာက်္ားနိမိတ္လကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ အအိမ္ျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားေသာ ေယာက်ာ္းနိမိတ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ အခ်င္းခ်င္း စိတ္သေဘာထား ကြဲျပားေနေသာ သူတို႔ကို ညီညြတ္ေအာင္ အခ်င္းခ်င္း၏ အျပစ္ကိုဖံုးအုပ္လ်က္ ေစ့စပ္ ေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္း၊ ညီညြတ္ေနသူတို႔ကို ျမင္လွ်င္လည္း အလြန္၀မ္းေျမာက္ ေတာ္မူလ်က္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈ တည္ျမဲေအာင္ အစဥ္ျပဳလုပ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဤ လကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူခဲ့သည္။

(၁၁) အသားေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ေရႊအဆင္းကဲ့သို႔ ၀ါ၀င္းေသာ အသားအေရေတာ္ရွိ၏။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ အမ်က္ေဒါသ နည္းပါးေတာ္မူခဲ့၏ ။ ထြက္ေသာ အမ်က္ကိုလည္း လ်င္ျမန္စြာ ပယ္ေဖ်ာက္ထိန္းသိမ္း ျငိမ္း ေအးေစေတာ္မူခဲ့၏ ၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ စိတ္ပူပန္ျခင္း (ဥပါယာသတရား) နည္းပါးေတာ္မူခဲ့၏ ၊ ႏူးညံ့ ေခ်ာေမြ႔ ေသာ အခင္းအရံု အ၀တ္အထည္ တို႔ကိုလည္း ေပးလႉေတာ္မူခဲ့၏ ။ ဤ စိတ္ထား ဤေကာင္းမူ ကုသိုလ္ မ်ားေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၂) အေရေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ျမဳအညစ္အေၾကးတို႔ မလိမ္းမတင္ ႏိုင္ေအာင္ပင္ေခ်ာ ေမြ႔ႏူးညံ့ေသာ အေရေတာ္ရွိ၏ ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပညာရွိ ရဟန္းပုဏၰားတို႔ထံ ကပ္ေရာက္၍ မိမိစိတ္အစဥ္တြင္ အကုသိုလ္ အညစ္အေၾကး မလိမ္းမတင္ႏိုင္ေအာင္ အစဥ္သျဖင့္ ေမးျမန္းစံုစမ္းေလ့ရွိေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၃) ေမြးညင္းတြင္း လကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္ေတာ္၌ ေမြးညင္းတြင္း တစ္တြင္းတစ္တြင္းတြင္ ေမြးညင္းေတာ္ တစ္ပင္ တစ္ပင္စီသာ ေပါက္ေလ့ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မုသားမပါ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ သစၥာ စကားကိုသာ ကာလ ၾကာရွည္စြာ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာမူခဲ့သည့္ အျပင္၊ မ်က္ေမွာင္ ေတာ္ႏွစ္ဘက္ အလယ္ခ်က္၌ ျဖဳစင္ ၀င္းလက္ေသာ ဥဏၰလံု ေမြးရွင္ေတာ္ ေပါက္လ်က္ရွိျခင္း ဟူေသာ ေယာ က်္ားျမတ္လကၡဏာေတာ္ တို႔ကိုပါ ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၄) ေမြးညင္းေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ေမာ္၍ ဖူးသည့္ပမာအထက္သို႔သာ အဖ်ားေကာ့ေသာ ေမြးညင္းေတာ္ရွိ၏ ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ၌ သတၱ၀ါတို႔အား ၾကီးပြားျမင့္ ေမာက္ အထက္သို႔ေရာက္ေစႏိုင္ေသာ တရားစကားမ်ားကိုသာ ေျပာဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၅) ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ကိုယ္ေတာ္ရွိေတာ္မူ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ၌ သူ႔အ သက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့ေသာ ေကာင္းမူေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၆) ျပည့္ျဖိဳးေသာ အသားေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေျခဖမိုးေတာ္ႏွစ္ဘက္၊ လက္ဖမိုးေတာ္ႏွစ္ဘက္ ၊ ပခံုးေတာ္ႏွစ္ဘက္ႏွင့္ လည္ကုပ္ ေတာ္ဟူေသာခုနစ္ဌာနတို႔၌ ျပည့္ျဖိဳးေသာ အသားေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ၌ အရ သာႏွင့္ ျပည္စံုေသာ ေကာင္းမြန္ျမိန္ျမတ္ေသာ ေဘာဇဥ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို အျပည့္အစံု လႉခဲ့ဖူးေသာ ကုသိုလ္ ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၇) ေရွ႕ပိုင္းကိုယ္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ျခေသၤ့မင္း၏ ေရွ႕ပိုင္းကိုယ္ကဲ့သို႔ ျပည့္ျဖိဳးေသာ ကိုယ္ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူအမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အလိုရွိ ေတာ္မူခဲ့၏ ။ ‘‘ဤသူတို႔အား သဒၶါ ၊ သီလ ၊ သုတ ၊ ဓမၼ ၊ စာဂ ၊ပညာ တရား မ်ား၊ ဥစၥာစပါး၊ လယ္ယာ ကၽြဲႏြား ၊ သားမယားႏွင့္ အလုပ္သမား ၊ေက်းကၽြန္ ၊ မိတ္ေဆြမြန္ ၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ၾကီးပြား တိုးတက္ေအာင္ အဘယ္သို႔ ေဆာင္ရြက္ ေပးရပါမည္နည္း’’ ဟုလူအမ်ား၏ ၾကီးပြား တိုးတက္ရန္ကိုသာ ၾကံစည္ စဥ္းစား အားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ - (၁) ျခေသၤ့မင္း၏ ေရွ႕ပိုင္း ကိုယ္ကဲ့သို႔ ျပည့္ျဖိဳးေသာကိုယ္ေတာ္ အျပင္ (၂) ခါးေတာ္မွစ၍ အထက္လည္ ကုပ္ေတာ္တိုင္ေအာင္ ေရစီးေၾကာင္း (ေက်ာရိုးေၾကာင္း) မထင္ ျပည့္ျဖိဳးညီညာ ေသာ ေက်ာျပင္၊ (၃) ညီညာစြာ လံုး၀န္းေသာ လည္တိုင္ ေတာ္ဟူ ေသာ ေယာက်ာ္းျမတ္ လကၡဏာေတာ္တို႕ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၈) ေက်ာက္ကုန္းေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ခါးေတာ္မွစ၍ အထက္လည္ကုပ္ ေတာ္တိုင္ေအာင္ ေရစီးေၾကာင္းမထင္ ျပည့္ျဖိဳး ညီညာေသာ ေက်ာျပင္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူအမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြား တိုးတက္ တည္တံ့ေစရန္ ၾကံစည္ ျပဳ လုပ္ေသာ ေကာင္းမူေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္တို႕ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၁၉) လံုး၀န္းေသာ ကိုယ္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ အရပ္ေတာ္ႏွင့္ လက္အလံေတာ္ အခ်ိဳးက်က် အညီအမွ်ျဖစ္ရ၍ ပေညာင္ပင္ အ၀န္းကဲ့သို႔ လံုး၀န္းေသာ ကိုယ္ေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ တပည့္မ်ားအား အရည္အခ်င္းႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ ခ်ီးျမႇင့္ ေျမႇာက္စားေတာ္မူ ခဲ့ေသာကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၀) လည္တိုင္ေတာ္ လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ညီညာစြာ လံုး၀န္းေသာ လည္တိုင္ေတာ္ရွိ၏ ။ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူအမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ လိုလားခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၁) ရသာေဆာင္ေၾကာ လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ အလြန္ေကာင္းျမတ္ ထက္ျမက္ေသာ ရသာေဆာင္ ေၾကာမ်ားရွိ၏ ။ ျမတ္စြာဘုရား၌ အဖ်ား ခ်င္းအပ္ လည္မွာစြပ္လ်က္ တည္ရွိ ၾကေသာ အရသာေၾကာေပါင္း ခုနစ္ေထာင္တို႔သည္ နွမ္းေစ့ခန္႔မွ် ေသးငယ္ ႏူးညံ့ လွသည့္ အရသာကိုပင္ တစ္ကိုယ္လံုး ပ်ံ႕ႏွံသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ ၾက၏ ။ ဘုရား အေလာင္း ေတာ္သည္ ဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာတို႕၌ သတၱ၀ါတို႔ကို တုတ္ ဓား လက္္နက္ျဖင့္ ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္မႈ ျပဳေတာ္ မမူ ခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၂) ေမးေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ျခေသၤ့မင္း၏ ေမးကဲ့သို႔ ျပည့္ျဖိဳးေသာ ေမးေတာ္ရွိ၏ ။ လဆန္းပကၡ တစ္ဆယ့္ ႏွစ္ရက္ေျမာက္ည၌ ထြက္ေပၚေသာလႏွင့္ သဏၭာန္တူ ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာ တို႔၌ ျပိန္ဖ်င္းေသးႏုပ္၍ အက်ိဳးမရွိေသာ သမၹပၸလာပစကား ေျပာၾကားမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၃) သြားေတာ္ (၄၀)လကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ အထက္သြားေတာ္ နွစ္ဆယ္၊ ေအာက္သြားေတာ္ႏွစ္ ဆယ္အားျဖင့္ သြားေတာ္ ေလးဆယ္ အေစ့အင ရွိေတာ္မူ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေရွးဘ၀ ေပါင္းမ်ားစြာ တို႔၌ ကုန္းေခ်ာ စကား ေျပာ ၾကား ျခင္းမွ ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူခဲ့၏ ၊ စိတ္၀မ္းကြဲျပားေနၾက ေသာ သူတို႔ကိုေတြ႔လွ်င္ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ သင့္ျမတ္ေအာင္ ေစ့စပ္ေပး ေတာ္မူခဲ့၏ ။ ညီညြတ္သူတို႔ကို ေတြ႔လွ်င္လည္း ညီညြတ္မႈ မပ်က္ျပားဘဲ ဆက္ လက္ခိုင္မာေအာင္ အားေပးေတာ္မူခဲ့၏ ၊ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးစကားကို သာေျပာၾကား ေတာ္မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ (၁) သြားေတာ္ေလးဆယ္ အေစ့အင ရွိေတာ္မူသည့္အျပင္ (၂) သြားေတာ္မက်ဲမကြာ ေစ့စပ္စြာ တည္ရွိျခင္း ဟူေသာ ေယာက်ာ္းျမတ္လကၡဏာ တို႔ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၄) ညီညာေသာ သြားေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ လႊျဖင့္ျဖတ္အပ္ေသာ ခရုသင္းခ်ပ္ အလႊာကဲ့သို႔တစ္သားတည္း ညီညာေသာ သြားေတာ္ အစဥ္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေရွးဘ၀ ေပါင္းမ်ားစြာတို႔၌ မွားယြင္းယုတ္ မာေသာ အသက္ ေမြးမႈ မ်ိဳးကိုပယ္၍ မွန္ကန္ျဖဴစင္ေသာ အသက္ေမြးမႈျဖင့္ အ သက္ေမြးျမဴေတာ္မူခဲ့၏ ။ ခ်ိန္စဥ္းလဲစေသာ စဥ္းလဲမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးနွင့္ ေကာက္က်စ္လွည့္ပတ္မႈအ မ်ိဳးမ်ိုး ၊ သူတစ္ပါးကို သတ္ျဖတ္လုယက္ ျမိဳ႔႕ရြာဖ်က္လ်က္ ႏိုင္ထက္က လူျပဳမူျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔မွ ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ (၁) လႊျဖင့္ ျဖတ္အပ္ေသာ ခရုသင္းခ်ပ္ အလႊာကဲ့သို႔ တစ္သားတည္း ညီညာျဖဴစင္ေသာသြားေတာ္ (၂) ေသာက္ရႉးၾကယ္ပမာ လြန္စြာ စင္ၾကယ္ ျဖဴ၀င္း၍ အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေသာ စြယ္ေတာ္ေလးဆူ ဟူေသာ ေယာက်ာ္းျမတ္လကၡဏာ တို႔ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၅) သြားမက်ဲျခင္း လကၡဏာေတာ္
ျမတ္စြာဘုရား၌ ေရႊသားပ်ဥ္ခ်ပ္မွာ ေကာင္းစြာစိုက္စီ၍ ထားအပ္ေသာ ၀ဇိရစိန္ရြဲ အစဥ္အတန္းကဲ့သို႔ မက်ဲမ ကြာ ေစ့စပ္စြာတည္ရွိေသာ သြားေတာ္ရွိ ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ကြဲျပားေန သူတို႔ ကိုညီညြတ္ေအာင္ ေစ့စပ္ေပးခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၆) စြယ္ေတာ္ေလးဆူ လကၡဏာေတာ္

ျမတ္စြာဘုရား၌ ေသာက္ရႉးၾကယ္ပမာ လြန္စြာစင္ၾကယ္ ျဖဴ၀င္း၍ အေရာင္တလက္လက္ ထြက္ေသာ စြယ္ေတာ္ ေလးဆူရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ သန္႔ရွင္း ျဖဳစင္စြာ အသက္ေမြးလာခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၇) လွ်ာေတာ္လကၡဏ

ျမတ္စြာဘုရား၌ နီျမန္းေသာ အဆင္းရွိ၍ ရွည္လ်ား ႏူးညံ့ က်ယ္ျပန္႔ ေသာ လွ်ာေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရား အေလာင္း ေတာ္သည္ ေရွးဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတို႔၌ ရုန္႔ရင္းၾကမ္း တမ္းစြာ ဆဲေရး တိုင္းထြာေသာ စကားကို ေျပာၾကားျခင္မွ ေ၀းစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ ေတာ္မူကာ အျပစ္ကင္းစင္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ ခ်ိဳသာ ယဥ္ေက်းေသာ စကားကိုသာေျပာဆို ေတာ္မူခဲ့၏ ။ ထိုကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ (၁) နီျမန္းေသာ အဆင္းရွိ၍ ရွည္လ်ား ႏူးည့ံံ က်ယ္ျပန္႔ေသာ လွ်ာေတာ္ အျပင္ (၂) ျဗဟၼာမင္း၏ အသံကဲ့သို႔ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အသံေတာ္ဟူေသာ ေယာက်ာ္းျမတ္ လကၡဏာတို႔ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၈) အသံေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၏ အသံေတာ္သည္ ျဗဟၼာမင္း၏ အသံကဲ့သို႔ သန္႔ရွင္းျခင္း ၊ သိလြယ္ျခင္း ၊ သာယာျခင္း၊ နာခ်င္ဖြယ္ရာရွိျခင္း၊ အသံလံုလံုလဲလဲရွိ ျခင္း၊ တရားနာ ပရိသတ္၏ျပင္ဘက္သို႔ မထြက္ျခင္း၊ အသံေတာ္ မတိမ္ဘဲ နက္နဲျခင္း၊ ပဲ့တင္ထပ္ျခင္း ဟူေသာ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံု၏ ၊ ကရ၀ိတ္ငွက္မင္း၏ အသံကဲ့သို႕ လြန္စြာသာယာ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ ယဥ္ေက်းေသာ စကားေတာ္ကိုသာ ဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ထိုလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၂၉) မ်က္လံုးေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ၫဳိသင့္ရာ အရပ္ဌာနမွာ ေအာင္မည္းၫိဳပြင့္ပမာ ၫိဳေသာမ်က္လံုးေတာ္ရွိ၏ ။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ မ်က္လံုးျပဴး၍လညး္ ၾကည့္ေတာ္မမူခဲ့ေခ်၊ ရိုးေျဖာင့္ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ရိုးေျဖာင့္ တည္ျငိမ္စြာသာ ၾကည့္ေတာ္မူခဲ့၏။ ခ်စ္ၾကည္ေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ လူအားလံုးးကို ၾကည့္ရႉေတာ္မူခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ ေတာ္ေၾကာင့္ (၁) ၫိဳေသာမ်က္လံုးေတာ္အျပင္ (၂) အလြန္ႏူးညံ့ေသာ မ်က္ေတာင္ေမြးေတာ္ ဟူေသာ ေယာက်ာ္းျမတ္ လကၡဏာတို႔ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၃၀) မ်က္ေတာင္္ေမြးေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၌ ဖြားသစ္စ ႏြားငယ္၏ မ်က္ေမြးကဲ့သို႔ အလြန္ႏူးညံ့ေသာ မ်က္ေတာင္ေမြးေတာ္တို႔ အစီအရီီ ေပါက္လ်က္ရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ လူသား အားလံုးတို႔ကို ခ်စ္ၾကည္ေသာ မ်က္လံုးျဖင့္ ၾကည့္္ ရႈခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၃၁) ဥဏၰလံုေမြးရွင္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၏ မ်က္ေမွာင္ (မ်က္ခုန္း) ေတာ္ႏွစ္ဘက္ အလယ္ခ်က္ တည့္တည့္၌ ျဖဴစင္၀င္းလက္ေသာ ဥဏၰလံုေမြးရွင္ေတာ္ ေပါက္လ်က္ရွိ၏ ။ ေမြးရွင္ေတာ္သည္ ေသာက္ရႉးၾကယ္ ပမာ လြန္စြာ၀င္းလက္ ေတာက္ ပသည္။ ႏူးညံ့ေသာ လဲ ၀ါဂြမ္းပမာ လြန္စြာျဖဴစင္ ႏူးညံ့သည္၊ ဆြဲ၍ဆန္႔လွ်င္ ႏွစ္ေတာင္ ခန္႔ ရွည္လ်ားသည္။ လႊတ္လိုက္ေသာအခါ သူ႕အလိုလိုသာ လက်ာ္ရစ္ ေခြ လည္၍ အထက္သို႔ အဖ်ား ေကာ့လ်က္ တည္ရွိသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ကာလရွည္လ်ားစြာ မုသားမႏွာ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ သစၥာစကားကိုသာ ေျပာ ဆိုခဲ့ေသာ ကုသိုလ္ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။

(၃၂) သင္းက်စ္ေတာ္လကၡဏာ

ျမတ္စြာဘုရား၏ နဖူးေတာ္တြင္ ပကတိပင္ကိုအားျဖင့္ပင္ သင္းက်စ္ ေရႊျပား တပ္စီ၍ ထားသကဲ့သို႔ သင္းက်စ္ ေတာ္ အသားလႊာပါရွိ၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေရွးဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာတို႔၌ သုစရိုက္ဆယ္ပါးကို ျဖည့္က်င့္မႈ၊ ဒါနမႈ ၊ သီလေဆာင္တည္မႈ ၊ ဥပုသ္ေစာင့္သံုးမႈ ၊ အမိအဘ တို႔ကို လုပ္ေကၽြးမႈ စေသာ ေကာင္းမႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ လူအမ်ား၏ ေရွ႕သြားဦးစီး အၾကီးအမႉး ျပဳလ်က္ စီမံေဆာင္ရြက္ ေတာ္မူခဲ့ေသာ ေကာင္းမူ ေတာ္ေၾကာင့္ ဤလကၡဏာေတာ္ကို ရရွိေတာ္မူသည္။


စာေရးသူမွတ္ခ်က္။ ။မိတ္ေဆြအေပါင္း ဗဟုသုတ တိုးပြားႏိုင္ၾကပါေစ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

ဘုရားအေလာင္းျဖစ္ရန္ပင္ အမွန္ခဲယဥ္းျခင္း

သမၼာသမၺဳဒၶ သဗၺညုတဘုရားရွင္ အျဖစ္ကို မဆိုထားဘိ သုေမဓာရေသ့ ကဲ့သို႔ နိယတဗ်ာဒိတ္ရ ဘုရား ေလာင္း ေတာ္ ဘ၀ကိုေသာ္မွလည္း အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုမွသာ ရႏိုင္ေပသည္။ ထိုအဂၤါရွစ္ပါးမွာ -
(၁) လူဇာတ္စင္စစ္ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၂) ေယာက်္ားစင္စစ္ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၃) ထိုဘ၀မွာပင္ အရဟတၱဖိုလ္ ရႏိုင္ေလာက္ေသာ တိဟိတ္ပဋိသေႏၶႏွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၄) သက္ေတာ္ထင္ရွား ျမတ္စြာဘုရားကို ဖူးေတြ႔ရျခင္း၊
(၅) ကမၼ၀ါဒီရေသ့ (သို႔မဟုတ္) သာသနာေတာ္တြင္း ရဟန္းျဖစ္ရျခင္း၊
(၆) စ်ာန္ သမာပတ္တန္ခိုး ဂုဏ္ေက်ဇူးနွင့္ ျပည့္စံုသူ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၇) ကိုယ့္အသက္ကို မငဲ့ကြက္ဘဲ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ ထံေတာ္၌အလြန္အၾကဴး ပါရမီကုသိုလ္တို႔ကို ျပဳစု ပြားမ်ားအားထုတ္ သူျဖစ္ျခင္း၊
(၈) ဘုရားျဖစ္လိုေသာ ကုသိုလ္ဆႏၵအား ၾကီးသူ ျဖစ္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။

ဆိုအပ္ျပီးေသာ အဂၤါရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္မွသာ ဘုရားဆု ပန္နိုင္ခြင့္ရွိသူ ျဖစ္ႏိုင္၍ ဘုရား ေလာင္း ျဖစ္ေရးသည္ပင္လွ်င္ လြန္စြာခဲယဥ္းလွေပသည္၊ ျမတ္စြာဘုရား အေလာင္းေတာ္ သုေမဓာရွင္ရေသ့သည္ကား အဂၤါရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသူျဖစ္သျဖင့္ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ထံေတာ္ေမွာက္၀ယ္ အလ်ားေမွာက္လ်က္ ‘‘ ေနာင္အခါ၀ယ္ ေဂါတမမည္တြင္ ဘုရားရွင္ ျဖစ္လိမ့္မည္’’ ဟူေသာ နိယတဗ်ာဒိတ္ ကို ရရွိသူျဖစ္ေလသည္။ ထိုဘ၀မွစ၍ ပါရမီဆယ္ပါး၊ အျပားသံုးဆယ္၊ စြန္႔ျခင္းၾကီးငါးပါး၊ စရိယာသံုးပါးတို႔ကို ရပ္နားမရွိ ပါရမီျဖည့္ ခဲ့ေလသည္။



ပါရမီ
ဒါနစေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ေက်းဇူးဂုဏ္တို႔ကို ျပည့္စံုေအာင္ ျပဳလုပ္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရား အေလာင္း ေတာ္ ၾကီးမ်ား ကို ‘ပရမ’ - သူေတာ္သူျမတ္ ဟုေခၚသည္။ ထိုသို႕ ပရမ မည္ေသာ ဘုရားေလာင္း သူေတာ္ေကာင္း တို႔ က်င့္ၾကံ ျပဳလုပ္ အားထုတ္အပ္ေသာ ဒါန စေသာ တရား ဆယ္ပါး ကို ‘ပါရမီ’ ဟုေခၚသည္။ ထိုပါရမီ ေတာ္မ်ား သည္-
ဒါန.သီလ၊ ေနကၡမၼ၊ ပည.၀ီရိယာ။
ခႏၱီ.သစၥ၊ဓိဌာန၊ ေမတၱ. ဥေပကၡာ-ဟူေသာ လကၤာေဆာင္ပုဒ္အရ

(၁) ဒါနပါရမီ၊
(၂) သီလပါရမီ၊
(၃) ေနကၡမၼပါရမီ၊
(၄) ပညာပါရမီ၊
(၅) ၀ီရိယပါရမီ၊
(၆) ခႏၱီပါရမီ၊
(၇) သစၥာပါရမီ၊
(၈) အဓိဌာနပါရမီ၊
(၉) ေမတၱာပါရမီ၊
(၁၀)ဥေပကၡာပါရမီ- ဟူ၍ (၁၀)ပါး အျပားရွိသည္။

မိမိခႏၶာကိုယ္မွ အပျဖစ္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို စြန္႔၍ ျဖည့္က်င့္လွ်င္ ပါရမီဆယ္ပါးျဖစ္သည္၊ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္းကို စြန္႔လြတ္၍ ျဖည့္က်င့္လွ်င္ ဥပပါရမီဆယ္ပါးျဖစ္သည္၊ အသက္ကိုစြန္႔၍ ျဖည့္က်င့္လွ်င္ ပရမတၳပါရမီ ဆယ္ပါးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ပါရမီဆယ္ပါး အျပားအားျဖင့္ သံုးဆယ္ျဖစ္ေလသည္။

၁-ဒါနပါရမီ
ပါရမီဆယ္ပါးတို႔တြင္ ဒါန ပါရမီသည္ ဦးစြာ ျဖည့္က်င့္ရမည့္ ပါရမီျဖစ္သည္။ ဒါန တရားသည္ စိတ္ႏွလံုးကို ႏူးညံ့ ေစတတ္ေသာ တရားျဖစ္၏ ။ အလႉဒါန ျပဳလုပ္ေသာ သူသည္ ထိုဒါန၏ ေက်းဇူးျပဳေပးေၾကာင့္ သီလ ေဆာက္ တည္ရန္၊ သမထဘာ၀နာ ပြားမ်ားရန္၊ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာပြားမ်ားရန္ စိတ္ႏွလံုးႏူးညံ့ျပီး ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ဒါန မပါဘဲ သံသရာခရီး သြားရလွ်င္ သုဂတိ ဘ၀ေကာင္းကို ရရန္ခက္၏ ။ သုဂတိဘ၀ကို ရျပန္လွ်င္လည္း ေဘာမသမၸတၱိျပည့္စံုဖို႔ရန္ ခက္ခဲျပန္၏ ၊ ထိုအခါ ကုသိုလ္တရားကို ရွာေဖြျပဳလုပ္ ခ်င္ေသာ္လည္း ရွာ ေဖြျပဳ လုပ္ႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ သံသရာ ခရီးသြားမရပ္စဲေသးေသာ သူမ်ားမွာ ဒါန တရားကို အထူး အားထုတ္ဖို႔ အေရးၾကီး လွေပသည္။

သာမန္အလႉရွင္ တို႔သည္ အလႉခံပုဂၢိဳလ္ကို အယုတ္ အလတ္ အျမတ္ ေရြးခ်ယ္၍ ‘ဤေကာင္းမႈျမတ္ဒါနေၾကာင့္ လူ႔ဘ၀ နတ္ဘ၀ ေရာက္ရွိျပီး လူ႔စည္းစိမ္ နတ္စည္းစိမ္ ခံစား စံစားရပါလို၏’ ဟု ဋနိႆိတ ဒါနမ်ိဳးကို ျပဳတတ္ ၾက၏ ။ ဘုရားေလာင္းေတာ္ၾကီး မ်ားမွာမႈ အလႉခံကိုလည္း မေရြးခ်ယ္၊ သဗၺၫဳတဉာဏ္ေတာ္ ရဖို႔ရန္သာ ရည္ ရြယ္ရင္းရွိေတာ္ မူၾကေပသည္။

ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ ဒါနပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ရန္ သုေမဓာရေသ့ ဘ၀က အဓိ႒ာန္ေတာ္ မူခဲ့သည့္အတိုင္း ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိ္န္း ကာလအတြင္း ျဖစ္ေလရာ ဘ၀တို႔၌ ထီးနန္းစည္းစိမ္ ဥစၥာပစၥည္း ေရႊ ေငြ စသည့္ သက္မဲ့၀တၳဳ ပစၥည္းမ်ားအျပင္ ဇနီး မယား သမီး သားႏွင့္ အဂၤါေျခလက္ အသက္တို႔ကို စြန္႔လႉေတာ္ မူခဲ့ေလသည္။

၂-သီလပါရမီ

သီလပါရမီ၌ သီလသဒၵါသည္ ေကာင္းေသာအက်င့္၊ ေကာင္းစြာထားရွိျခင္း၊ ေကာင္းစြာ ေဆာင္ရြက္ ျခင္းဟူေသာ အဓိပၸါယ္ကို ေဟာဆို၏ ။ သီလေစာင့္ထိန္းသူ သႏၱာန္၌ ကာယကံမႈ ၀စီကံမႈတို႔သည္ အထိန္း မရွိေသာ ခ်ည္ခင္ပမာ ျဖစ္လိုရာ ဖရိုဖရဲ မျဖစ္ေပၚေတာ့ေပ၊ ကုသိုလ္ ဟူသမွ်သည္လည္း သီလႏွင့္ကင္း၍ ေကာင္းစြာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ သီလရွိသူ သႏၱာန္မွာသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ ျဖစ္ပြားနို္င္ေလသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကာယ ကံ မႈ ၀စီကံမႈတို႔ကို ရုန္႔ရင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ျဖစ္ခြင့္မေပးဘဲ သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ့ေအာင္ ေကာင္းစြာ ထား တတ္ ေသာ ေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကုသိုလ္တရားမ်ား အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ပြားေအာင္ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္း အျဖစ္ျဖင့္ ေကာင္းစြာ ရြက္ေဆာင္တတ္ ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း သီလ ဟုေခၚဆိုရေလသည္။
ဘုရားေလာင္းေတာ္သည္ သီလပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ရန္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀က အဓိ႒ာန္ ေတာ္မႈခဲ့သည့္ အတိုင္း ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလအတြင္း ငါးပါးသီလ၊ ရွစ္ပါးသီလ စသည္ျဖင့္ သီလ ပါရမီ ကိုျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈခဲ့သည္။ စာမရီ သားေကာင္သည္ မိမိ၏ ျမီးဆံကို အသက္ႏွင့္လဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ယစ္မသည္ မိမိ၏ဥကို အသက္ႏွင့္လဲ၍ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဘုရားအ ေလာင္းေတာ္သည္လည္း မိမိ၏ သီလကို အသက္ႏွင့္လဲ၍ပင္ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

၃-ေနကၡၼမၼပါရမီ

ေနကၡမၼပါရမီ၌ ေနကၡမၼသဒၵါသည္ ထြက္ေျမာက္ျခင္းဟူေသာ အနက္ကိုေဟာ၏ ။ ထြက္ေျမာက္ျခင္း ဟူသည္ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း၊ ကာမ(ႏွစ္သက္ဖြယ္ရာ အာရံုငါးပါး ကာမဂုဏ္တရား)မွ ထြက္ေျမာက္ျခင္း ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏ ၊ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ျခင္းမွာ အက်ိဳးျဖစ္၍ ကာမ မွထြက္ေျမာက္ျခင္းမွာ အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ကာမမွ ထြက္ေျမာက္ေအာင္ ျဖည့္က်င့္ႏိုင္မွ သံသရာမွ ထြက္ေျမာက္ႏိုင္မည္။
ကာမသည္ ကိေလသကာမႏွင့္ ၀ထၳဳကာမဟူ၍ ႏွစ္ပါးရွိသည္၊ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အာရံုကို လိုခ်င္ မက္ ေမာ တတ္ေသာ ေလာဘကိေလသာကို ကိေလသာကာမဟုေခၚသည္၊ မက္ေမာတြယ္တာဖြယ္ရာ အရာ၀တၳဳ အစုစုကို ၀တၳဳကာမ ဟုေခၚသည္၊ ထိုကာမႏွစ္မ်ိဳးမွ ကင္းလြတ္ေအာင္ အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းျခင္းကို ေနကၡမၼ ပါရမီ ဟုေခၚသည္။
ေနကၡမၼပါရမီ ျဖည့္က်င့္ရန္ အတြက္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမွာ ေတာထြက္၍ ရေသ့ရဟန္း ျပဳလုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္၏ ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေလးအသေခ်ၤနွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလအတြင္း ေနကၡမၼပါရမီကို ဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေလသည္။

၄-ပညာပါရမီ

လက္မႈ စက္မႈ ေတြးေခၚသိျမင္မႈ စေသာ ၀ိဇၨာ သိပၸ အတတ္ပညာ ဟူသမွ်ကို သိျမင္ႏိုင္ျခင္း၊ လူတို႔၏ ေကာင္း က်ိဳး ကို ေဆာင္ႏိုင္ေသာ အတတ္ပညာ အသိပညာ အားလံုးကို တတ္ကၽြမ္း နားလည္ျခင္းႏွင့္ အေၾကာင္း အက်ိဳးကို ဆက္စပ္ေျမာ္ျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ပညာျဖစ္သည္။
ပညာရွိတို႔ထံ အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းျခင္း စသည္ျဖင့္ ပညာတိုးပြားျခင္းအေၾကာင္း ခုနစ္မ်ိဳး
ရွိသည္။ ထိုခုနစ္မ်ိဳးတို႔မွာ-
(၁) ပညာရွိတို႔ထံ အဖန္ဖန္ ေမးျမန္းျခင္း၊
(၂) ကိုယ္တြင္း ကိုယ္ပ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း၊
(၃) သဒၵါ ၀ီရိယ စသည္တို႔ကို ညီမွ် ေနေစရျခင္း၊
(၄) ပညာမဲ့သူတို႔ကို ေရွာင္ရျခင္း၊
(၅) ပညာရွိတို႔ကို ေပါင္းသင္းရျခင္း၊
(၆) ခက္ခဲေသာ သေဘာတရားမ်ားကို ေတြးေတာ စဥ္းစားရျခင္း၊
(၇) ေလ်ာင္း ထိုင္ ရပ္ သြား အျမဲတမ္းအားျဖင့္ ပညာပြားရန္ ရည္သန္ေနရျခင္း တို႔ျဖစ္ၾကသည္။
ထိုထို ကိစၥတို႔၌ပညာတရားသည္ ေရွ႔ေဆာင္ဦစီးအၾကီးအမႉး အျဖစ္ျဖင့္ ျဖစ္ေသာအခါ ၀ီမံသာ ဓိပတိဟူ၍ ေခၚ ၏ ။ ထိုပညာသည္ သူတမယပညာ စိႏၱမယပညာ ဘာ၀နာမယပညာ ဟူ၍ပညာသံုးမ်ိဳးရွိသည္။ ၾကားနာရ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာပညာ၊ ၾကံစည္သျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပညာ၊ စ်ာန္၀င္စားခိုက္ ဖိုလ္၀င္စားခိုက္တို႔၌ ျဖစ္ ေပၚ လာေသာ ပညာတို႔ျဖစ္ၾကသည္။ အေလာင္းေတာ္သည္ သုတမယပညာ စိႏၱာမယပညာ တို႔ကို အရင္းခံထား၍ ေလာကီစ်ာန္အသိၪာဏ္ႏွင့္တကြ သခၤါရုေပကၡာ ၀ိပသာနာၪာဏ္တိုင္ ေအာင္ေသာ ေလာကီ ဘာ၀နာမယ ပညာ တို႔ကို ရွာမွီးခဲ့ေလသည္။ ထိုပညာျဖင့္ သတၱ၀ါတို႔၏ ေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ေတာ္မူခဲ့သည္။

၅-၀ီရိယပါရမီ
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပါရမီ ျဖည့္က်င့္ရာ၌ အေရ အေၾကာ အရိုး မွ်သာ ၾကြင္းက်န္ျပီး၊ အသား အေသြး ေတြ အားလံုး ခန္းေျခာက္သြားပါေစ၊ ၀ီရိယကို ေလွ်ာ့ခ်ရိုးမရွိ၊ ဇြဲလံု႔လအျပည့္ျဖင့္ ၾကိဳးစားျဖည့္က်င့္ ေတာ္ မူခဲ့ သည္။
ရည္မွည္းခ်က္ ကိစၥတစ္ရပ္ ျပီးေျမာက္ေရးအတြက္ မည္သည့္ အခက္အခဲမ်ိဳးႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေစကာမူ ေနာက္ မ တြန္႔၊ အခက္အခဲ အဟန္႔အတားမ်ားကို ၾကိဳးစားေက်ာ္ျဖတ္ျပီး ပန္းတိုင္သို႔ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္ ၾကိဳပမ္းမႈသည္ ၀ီရိယျဖစ္သည္။ ဇြဲလံု႔လ ၀ီရိယကို အေလွ်ာ့မေပးဘဲ မေနမနား ၾကိဳးစား အားထုတ္ျခင္းသည္ ၀ီရိယ ပါရမီ ျဖည့္က်င့္မႈျဖစ္သည္။ ေကာင္းျမတ္ မွန္ကန္၍ စြဲျမဲျပင္းထန္စြာ အားထုတ္ေသာ ၀ီရိယကို သမၼာ၀ါ ယာမ ဟုေခၚသည္။ ၀ီရိယ ပါရမီျဖည့္ရာ၌ သမၼာ၀ါယာမကိုသာ ဆည္းပူး ပြားမ်ားအားထုတ္လ်က္ ျပည့္၀ေအာင္ ျဖည့္က်င့္ရသည္။ မျဖစ္ေသးေသာ ကုသိုလ္ အသစ္မ်ားျဖစ္ရန္ ျဖစ္ျပီးေသာ အကုသိုလ္ အေဟာင္းမ်ားကို ပယ္ ရန္ အားထုတ္မႈ စေသာ သမၼပၸဓာန္သည္ ၀ီရိယာ ဓိပတိပင္ ျဖစ္သည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ၀ီရိယပါရမီေတာ္ကို ျဖည့္က်င့္ရာ၌ သားေကာင္ဖမ္းေသာ ျခေသၤ့မင္းပမာ လုပ္ ငန္းကိစၥ ၾကီးသည္ ငယ္သည္ သေဘာမထား၊ မည္သည့္အခါမွ် ၀ီရိယကို ေလွ်ာ့ေလ့မရွိ။ ျဖစ္ေလရာဘ၀တို႔၌ ေတြ႔ၾကံဳလာေသာ မိမိသူတပါးအေရးကိစၥ မွန္သမွ်တို႔ကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ေနာက္မဆုတ္ဘဲ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ရြက္ ေဆာင္ အားထုတ္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

၆-ခႏၱီပါရမီ

ခႏၱီဟူသည္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ မႈျဖစ္သည္၊ ခ်မ္းသာသုခႏွင့္ ၾကံဳေတြ႔ေသာ္လည္း စိတ္ တက္ၾကြ မႈမရွိ၊ ဒုကၡ ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာ္လည္း စိတ္မပ်က္၊ အမ်က္မထန္၊ သည္းခံျခင္း ႏွလံုးခိုင္ခံျခင္း ကို ခႏၱီ ဟုေခၚသည္။ ခႏၱီ သေဘာမွာ အေဒါသျဖစ္သည္။ သည္းခံလိုက္ရသျဖင့္ စိတ္ဆိုးမႈ ပူပန္မႈ အားငယ္မႈ မျဖစ္ေပ၊ သည္းခံျခင္းထက္ ျမင့္ျမတ္ေသာ က်င့္စဥ္မရွိေပ။ သည္းခံျခင္းသည္ အျမင့္ျမတ္ ဆံုးေသာ အက်င့္ျဖစ္သည္။ သည္းခံျခင္းသည္ အျငိမ္း ခ်မ္း ဆံုးေသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ေပးစြမ္ႏိုင္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ခႏၱီ ပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈခဲ့ေပသည္။

၇-သစၥာပါရမီ

မဟုတ္မမွန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္၍ မွန္ကန္ေျဖာင့္မတ္စြာ ေျပာဆိုျခင္းသည္ သစၥပါရမီ မည္ ၏ ၊ သစၥာ၏ ပဓာနလကၡဏာမွာ အမွန္အကန္ေျပာဆိုမႈ ၀စီသစၥာ ျဖစ္သည္။ သစၥာပါရမီသည္ အျခား ပါရမီ တို႔ ထက္ ထူးျခားမႈရွိ၏ ၊ သစၥာပါရမီေတာ္၌ မိမိျပဳအပ္ေသာ သစၥာစကားျဖင့္ လိုအပ္ေသာ အရာကို ေတာင့္တ လွ်င္ ခဏခ်င္းျပည့္စံုေစ ႏိုင္ေသာ သတၱိထူးရွိ၏ ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ ျဖစ္ေလရာရာ ဘ၀တိုင္း သစၥပါရမီကို အသက္စြန္႔၍ ျဖည့္က်င့္ၾက၏ ၊ မုသာ၀ါ ဒကို လံုး၀ ေရွာင္ၾကဥ္ၾက၏ ။ မဟာသူတေသာမဇာတ္၌ ‘‘ေျမျပင္တစ္၀န္း၌ အလံုးစံုေသာ အရသာမ်ိဳးတို႔ ရွိၾက ရာ ထိုအရသာတို႔တြင္ သစၥာသည္သာလွ်င္ အခ်ိဳျမိန္ဆံုး အရသာျဖစ္ေပ၏’’ ဟူ၍ ေဟာဆိုထားေတာ္မႈ၏ ။ ‘ကတိသစၥာ၊ တည္ေသာခါ၀ယ္၊ ၾသဇာေလးနက္၊ ေပၚဆီတက္၍၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္၊ ေဆးဖက္၀င္၏’ ဟူ၍လည္း ဖြဲ႔ဆိုၾက၏ ။
သစၥာတရား ထြန္းကားရာေခတ္၌ သစၥာစကားသည္ အလိုရွိရာ ေကာင္းက်ိဳးကို ခ်က္ခ်င္းေပးႏိုင္၏ ။ မုသာ၀ါဒ ထြန္းကားရာ ေခတ္ကာလ၌ သစၥာစကားတို႔လည္း ခ်က္ခ်င္း အစြမ္းမျပႏိုင္ ၊ မုသာ၀ါဒ အကုသိုလ္ တရား တို႔လည္း ခ်က္ခ်င္း အစြမ္းမျပႏိုင္ေတာ့ေပ။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကား ေလးအသေခ်ၤနွင့္ ကမၻာတစ္သိန္း ကာလအတြင္း ဘ၀ေပါင္းမ်ား စြာ၌ သစၥာပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

၈-အဓိ႒ာန္ပါရမီ
အဓိ႒ာန္ပါရမီဟူသည္ မည္သည့္ကိစၥ၊ မည္သည့္အေျခအေန၊ မည္သည့္အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတား အခက္ အခဲ ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည္ျဖစ္ေစ မိမိရည္ရြယ္အပ္သည့္ အလုပ္ကိစၥကို မေရြ႕မရွား မတုန္မလႈပ္ ၾကံ့ၾကံ့ တည္လ်က္ ျပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျဖင့္ျဖစ္သည္။ အဓိ႒ာန္ျပဳရာ၌ ၾကံ့ခ်ိဳကဲ့သို႔ က်င့္ရသည္။ ၾကံ့ခ်ိဳ ဟူသည္ တစ္ေခ်ာင္းတည္းသာရွိ၏ ၊ ႏွစ္ေခ်ာင္းမရွိ။ အဓိ႒ာန္ဟူသည္လည္း အဓိ႒ာန္သည့္အတိုင္း အတည္ သာျဖစ္ရမည္၊ ႏွစ္ခြမရွိရ၊ ႏွစ္မ်ိဳးမရွိ ၊အလုပ္ကိစၥ မျပီးစီးသည္ မရွိရ၊ ျမဲျမဲျမံျမံ ေသေသခ်ာခ်ာ က်င့္ၾကံရမည္ဟု ဆိုလိုသည္။
‘သစၥာဓိ႒ာန္ျပဳၾကပါသည္’ဟု တြဲ၍ သံုးရိုးစဥ္လာ ရွိေနေသာ္လည္း သစၥာႏွင့္အဓိ႒ာန္သည္ အျခားစီျဖစ္သည္။ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ မွန္ကန္ျခင္းသေဘာကို အေျခခံျပဳျပီး လိုအပ္ေသာ အရာကို ေတာင့္ တ ျမြက္ဆို ျခင္းသည္ သစၥာမည္၏ ။ မိမိစိတ္ဆံုးျဖတ္ ရည္မွန္းထားသည့္အတိုင္း ျပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ ရြက္ျခင္းသည္ အဓိ႒ာန္မည္၏ ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဒါနစေသာ ပါရမီအက်င့္မ်ားကို က်င့္ရာ၌ ၾကိဳတင္အဓိ႒ာန္ျပဳျပီးမွ ထိုအဓိ႒ာန္ ခ်က္အတိုင္း စိတ္ဆံုးျဖတ္ထား သည့္အတိုင္း ကိစၥတစ္ခုကို ျပည့္စံုျပီးေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ေလသည္။

၉-ေမတၱာပါရမီ

သူတပါးတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ထြန္းမႈကို လိုလားျခင္းသည္ ေမတၱာမည္၏ ။ လင္ခ်စ္ မယားခ်စ္ (တဏွာေပမ)၊ သားခ်စ္ သမီးခ်စ္ (ေဂဟႆိတေပမ) တို႔ကဲ့သို႔ တဏွာေလာဘပါေသာ အခ်စ္မ်ိဳးမဟုတ္။ ေမတၱာတရားသည္ စင္ၾကယ္မြန္ျမတ္ေသာ အေဒါသ သေဘာတရားသာျဖစ္၍ ျဗသၶ၀ိဟာရဟူေသာ အမည္ကိုလည္း ရ၏ ။ ဤ တရားကို ပြားမ်ားေနလွ်င္ ျမတ္ေသာေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ေမတၱာျဖင့္ ေနျခင္းျဖင့္ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလ အတြင္းဘ၀ေပါင္း မ်ားစြာတို႔၌ ေမတၱာပါရမီကို အစြမ္းကုန္ ျဖည့္က်င့္ ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

၁၀-ဥေပကၡာပါရမီ

ဥေပကၡာ ဟူေသာ စကား၏အဓိပၸာယ္မွာ အညီအမွ်ရႈျခင္းျဖစ္သည္။ဆင္းရဲမႈ ခ်မ္းသာမႈႏွစ္မ်ိဳးတြင္ မည္သည့္ ဘက္ သို႔မွ် တစ္ဘက္သတ္ မလိုက္ဘဲ အညီအမွ် ႐ႈျခင္းျဖစ္သည္။ ဥေပကၡာ ပါရမီသည္ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း ဟူသည့္ အစြန္းႏွစ္မ်ိဳးသို႔ မကပ္ေရာက္ဘဲ လက္မလိုက္ တည့္မတ္ေသာစိတ္ျဖင့္ ျဖည့္က်င့္ရေသာ ပါရမီ ျဖစ္သည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ မိမိအေပၚ ေရာက္ရွိလာေသာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ၊ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းမ်ားကို ခ်ိန္ခြင္ လ်ွာသဖြယ္ မေစာင္းမငဲ့ အမွန္တည့္တည့္ ရပ္တည္ျခင္းျဖင့္ ဥေပကၡာပါရမီကို ျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

ပါရမီျဖည့္ပံု

ပါရမီဆယ္ပါး အျပားသံုးဆယ္တို႔ကို ျဖည့္က်င့္ရာ၌ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ပါရမီတစ္ပါးလွ်င္ တစ္ဘ၀ႏႈန္းျဖင့္ ျဖည့္က်င့္သည္မဟုတ္ေပ၊ ျဖစ္ေလရာရာ ဘ၀တိုင္းတို႔၌ ဒါန သီလ ေနကၡမၼ ပညာ ၀ီရနယ စေသာ ပါရမီဆယ္ပါး ကို ရနိုင္သေလာက္ ျဖည့္က်င့္ခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀ တခ်ိဳ႕ေသာကာလတြင္ ပါရမီ ေျမာက္ ျဖည့္က်င့္ခဲ့သလို တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀တြင္ ဥပပါရမီေျမာက္၊ တခ်ိဳ႕ေသာဘ၀တြင္ ပရမတၳပါရမီေျမာက္ ျဖည့္ က်င့္ခဲ့သည္။

ဒါန ပါရမီကိုပင္ သူမတူေအာင္ စြန္႔လြတ္ ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ပၪၥမဟာပရိစၥာဂ (စြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါး) ဟု ၀ိေသသတပ္၍ အျမတ္တႏိုး ေခၚခဲ့ၾကသည္။ ပါရမီမ်ားကို ျဖည့္က်င့္ရာတြင္ စရိယာ သံုးပါးေခၚ က်င့္စဥ္သံုးပါးကို ျဖည့္ က်င့္ ခဲ့သည္။
- သတၱ၀ါအားလံုး ေကာင္းစားေရး
- မိမိမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လံုး ေကာင္းစားေရး
- သဗၺၫုတၪာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေရး -
ဟူေသာ ပဓာနရည္မွန္းခ်က္ၾကီးမ်ား ျပည့္၀ေအာင္ အသက္ကိုပင္ စြန္႔၍ျဖည့္က်င့္ ခဲ့ရေလသည္။

ဤသို႕လွ်င္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ ဘ၀ ဗ်ာဒိတ္ရခ်ိန္မွစ၍ ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းတိုင္ေအာင္ ဘ၀မ်ား စြာအနစ္နာခံလ်က္ ပါရမီ ဆယ္တန္တို႔ကို က်င့္ၾကံျဖည့္ဆည္း ေတာ္မႈခဲ့သျဖင့္ ေနာက္ဆံုးဘ၀၀ယ္ သဗၺၫုတ ဥာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ဆရာမရွိ မိမိကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရရွိပိုင္ဆိုင္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

စြန္႕ျခင္းၾကီး ငါးပါး

ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဒါန စေသာ ပါရမီတရားမ်ားကို ေလးအသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတစ္သိန္းကာလ ပတ္လံုး ဘ၀ ဆက္တိုင္း ျဖည့္က်င့္ေတာ္မႈရာ၌ အျခားတပါးသူတို႔ ၾကံေတြးရံုမွ် ၾကက္သီထေလာက္ေအာင္ လြန္စြာ အနစ္နာခံ မႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔စြန္လြတ္မႈ အနစ္နာ ခံမႈမ်ားကို ျမင့္ျမတ္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ စြန္႔ လြတ္ျဖည့္က်င့္ ခဲ့သျဖင့္ ပဥၥမဟာပရိစစၥာဂ=စြန္႕ျခင္းၾကီးငါးပါး ဟူ၍ ဂုဏ္ျပဳေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည္။ စြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါး ကိုစြန္႔ကာ သူမတူေအာင္ ျဖည့္က်င့္ၾကိဳးပမ္းခဲ့သည္မွာ သဗၺၫဳတ ဥာဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ရရွိ ေရး အတြက္သာ ျဖစ္သည္။ ထိုဥာဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ရယူလိုသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာလည္းသတၱ၀ါ အမ်ားကို သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ အေပါင္းမွ ကယ္တင္ေတာ္မႈလိုေသာ အာသီသဆႏၵ ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဤ စြန္႔လြတ္ အနစ္နာခံမႈမ်ားကို မဟာပရိစၥာဂ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျမင့္ျမတ္ေသာသူတို႕သာ ျပဳလုပ္ ႏိုင္စြမ္းေသာ ျမင့္မား ခက္ခဲ သည့္ စြန္႕လြတ္ျခင္းၾကီးမ်ားဟု အမည္သမုတ္ခဲ့ၾကေပသည္။ထိုစြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါးတို႔မွာ -
(၁) ဓနပရိစၥာဂ - ေရႊ ေငြ ဘ႑ာ ရတနာပစၥည္းမ်ားႏွင့္ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံထီးနန္း စည္းစိမ္ ကိုစြန္႔လႉ၍ ပါရမီျဖည့္ျခင္း။
(၂) ပုတၱပရိစၥာဂ - သားသမီး ရတနာမ်ားကို စြန္႔လႉ၍ ပါရမီ ျဖည္းျခင္း။
(၃) ဘရိယပရိစၥာဂ - ဇနီးမယားကုိ စြန္႔လႉ၍ ပါရမီျဖည့္ျခင္း။
(၄) အဂၤပရိစၥာဂ - မ်က္စိ နား နွာ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္အပိုင္း တို႔ကို စြန္႔လႉ၍ ပါရမီျဖည့္ျခင္း။
(၅) ဇီ၀ိတပရိစၥာဂ - မိမိအသက္ကိုပင္ ႏွေျမာတြန္႔တိုမႈ အရွိဘဲ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔လႉ အနစ္နာခံကာ ပါရမီျဖည့္က်င့္ျခင္း- တို႕ျဖစ္သည္။

ဓနပရိစၥာဂ

ထိုစြန္႔ျခင္းၾကီး ငါးပါးတို႔သည္ တစ္မ်ိဳးထက္ တစ္မ်ိဳးက ပို၍ ခက္ခဲသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္ အပတ္တကုတ္ ေနပူ မိုးရြာ မေရွာင္ ေန႔ညမဟူ ခ်မ္းသာဆင္းရဲမ်ိဳးစံု ဆင္ႏြဲကာ ရွာေဖြထားေသာ ပစၥည္းဥစၥာ ရတနာတို႔ကို ပကတိျဖဴစင္ ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ စြန္႔လႉမႈသည္ လူတိုင္းျပဳႏိုင္ေသာ အမႈကိစၥ မဟုတ္ေပ။ မိမိ လက္၀ယ္ ေရာက္ ရွိ ပိုင္ဆိုင္လာေသာ တိုင္းျပည္ ႏိုင္ငံထီနန္း စည္းစိမ္တို႔ကို စြန္႔လႊတ္လႉဒါန္း ႏိုင္မႈသည္လည္း လြန္ စြာခက္ခဲေသာ ကိစၥမ်ိဳးပင္ ျဖစ္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ တို႔မွာမႈ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ ထီး နန္း စည္းစိမ္ကိုပင္ လိုခ်င္သူ ေပၚေပါက္လာပါက စိတ္ရင္းျဖဴစင္စြာ ေပးလႉခဲ့ၾကသည္မွာ ဘ၀မ်ားစြာ အၾကိမ္ မ်ားစြာပင္ ျဖစ္ေလသည္။ မဟာသီလ၀ဘုရင္ မင္းၾကီးဘ၀တြင္ မိမိႏိုင္ငံကို လိုခ်င္ေသာ ေကာသလ မင္းၾကီး အား အသာတၾကည္ပင္ ေပးလႉ၍ ပါရမီျဖည့္ခဲ့ေလသည္။

ပုတၱပရိစၥဂ

ဥစၥာပစၥည္း စြန္႔လႉမႈ၊ တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံ စြန္႔လႉမ၍မ်ိဳးထက္ သားသမီးမ်ားကို လႉဒါန္းႏိုင္မႈ မွာ ပို၍ ခက္ခဲေပသည္။ အေရထူလြန္ေျမာက္ အေရပါးေဖာက္၍ ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီ ေရာက္ေအာင္ အသည္းခိုက္မွ် ခ်စ္ခင္ ယုယ ၾကင္နာ ခဲ့ရသည့္ မိမိရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သားသမီးရတနာတို႔ကို လူတိုင္းခ်စ္ျမတ္ႏိုး ၾကေပသည္။ ဘုရားအ ေလာင္းေတာ္တို႔လည္း လူသားသဘာ၀ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္ပင္။ သုိ႔ေသာ္လည္း သဗၺၫဳတဥာဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ရယူလိုမႈက ပိုမိုျပင္းထန္လွသျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ဘက္ သားသမီးတို႔ကို လိုလားသူ အလႉခံ ေပၚေပါက္ပါက လႉဒါန္း ခဲ့ၾကသည္မွာ ဘ၀မ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ ေ၀ႆႏၱရာမင္းၾကီး ဘ၀တြင္အလႉခံလာသူ ဇူဇကာပုဏၰားအား သားေတာ္ သမီးေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ဇာလီနွင့္ကဏွာဇိန္ တို႔ကို ေပးလႉခဲ့သည္။ ဇူဇကာပုဏၰားက မိမိရင္းေသြးတို႔ကို မိမိမ်က္ေမွာက္မွာပင္ ၾကိဳးႏွင့္တုပ္ တုတ္ႏွင့္ရိုက္ ၾကိမ္းေမာင္း ဆဲဆိုျပီး လိုရာသို႔ေခၚေဆာင္သြားပံုကို ျမင္ ရေသာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေ၀ႆႏၱရာမင္းအဖို႔ စိတ္မသက္သာ ပင္ပန္းနာက်င္ခဲ့ရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း သဗၺၫဳတၪာဏ္ေတာ္ကို လိုလားမႈက ျပင္းျပလွသျဖင့္ သားသမီးတို႔ကို စြန္႔လႉကာ ပါရမီျဖည့္ခဲ့ရပါသည္။

ဘရိယပရိစၥာဂ

ဘရိယပရိစၥာဂမွာ ဇနီးမယားကို စြန္႔လႊတ္လႉဒါန္းမႈျဖစ္သည္။ ဘ၀ၾကင္ေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲ၍ ခ်မ္းသာဆင္းရဲ မခြဲအတူ ၾကည္ျဖဳျမတ္ႏိုး လွေသာ မိမိ၏ဇနီးကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္ကား ၾကီးမားလြန္းလွေသာ စြန္႔ လႊတ္မႈမ်ိဳးျဖစ္သည္။ လူတို႔သဘာ၀အရ မိမိ၏ အိမ္သူသက္ထားကို သူတစ္ပါး ေစ့ေစ့ၾကည့္ေတာင္ ခံ လိုေသာစိတ္မရွိ။ ဘုရားအေလာင္းေတာင္သည္ လူထဲက လူတစ္ဦးသာ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိဇနီးကို ခ်စ္ ခင္ လွ သည္။ သုိ႕ေသာ္လည္း ပါရမီမ်ိဳးေစ့ဟူသမွ် အနည္းငယ္မွ် အက်န္ရေအာင္ ျဖည့္က်င့္ေနေသာ ဘုရား အေလာင္းေတာ္အဖို႔ သဗၺၫဳတဥာဏ္ေတာ္ျမတ္ကို ရရွိေရးသည္သာ ပဓာနျဖစ္သျဖင့္ ခ်စ္လွစြာေသာ ဇနီးမယားတို႔ကို စြန္႔လႊတ္ လႉဒါန္းခဲ့သည့္ အၾကိမ္ေပါင္းမွာ မ်ားလွေခ်ျပီ။ ေ၀ႆႏၱရာမင္းျမတ္သည္ မဒၵီမိဖုရားကို ပုဏၰားအို အေယာင္ေဆာင္လာသူ သိၾကားမင္းအား တြန္႔တို ဆုတ္နစ္မႈမရွိ လႉဒါန္းခဲ့သည္။

အဂၤပရိစၥာဂ

အထက္ပါ စြန္႔ျခင္းၾကီးသံုးမ်ိဳးမွာ ျပဳလုပ္ရန္ လြန္စြာခဲယဥ္းလွပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ခႏၶာႏွင့္ မစပ္ေသာ ျပင္ပအရာ မ်ားသာျဖစ္၍ လႉႏိုင္ေကာင္း လႉႏိုင္ဦးမည္။ မိမိကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းတို႔ကို တစ္ပိုင္းစီ ျဖဳတ္ျဖတ္၍ စြန္႔လႊတ္လႉဒါန္းမႈမွာ ပို၍ ခက္ခဲလွပါ သည္။ လူတိုင္းလူတိုင္းပင္ မိမိကိုယ္ခႏၶာ အားအင္ျပည့္၀ လွပေစရန္ စီမံအားထုတ္ျမဲ ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းပင္ မိမိတို႔ ကိုယ္ခႏၶာကို တြယ္တာ ျမတ္ႏိုးၾကျမဲ ျဖစ္သည္။ ဘ၀တစ္သက္တာတြင္ အတြယ္တာဆံုး အျမတ္ႏိုးဆံုးအရာသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ခႏၶာ ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ် ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးလွပါေသာ ခႏၶာကိုယ္ၾကီးမွ မ်က္စိကို ထုတ္၍ လႉျခင္း၊ နားကိုျဖတ္၍ လႉျခင္း၊ ေျခလက္အဂၤါျဖတ္၍ လႉျခင္းမ်ိဳးကား မိမိစြန္႔လႊတ္မႈေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား အက်ိဳးရွိမည္ဆိုလွ်င္ျဖစ္ေစ၊ အျခားသူတစ္ဦးဦးက မိမိခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုခုကို လိုခ်င္ပါသည္ဟု အလႉခံလာလွ်င္ျဖစ္ေစ နွေျမာတြန္႔တို ျခင္းမရွိ၊ ေၾကာက္စိတ္မ၀င္၊ ရႊင္ၾကည္ ၀မ္းေျမာက္စြာ လႉဒါန္းခဲ့သည္မွာ ဘ၀မ်ားစြာပင္ ရွိခဲ့ျပီ။ သဗၺဳၫဳတဥာဏ္ေတာ္ကိုသာ ရမည္ဆိုပါက စြန္႔လႊတ္မည္သာျဖစ္သည္။ အေလာင္းေတာ္ သိ၀ိမင္းဘ၀ တြင္မ်က္စိႏွစ္ကြင္းကိုထုတ္၍ လႉဒါန္းခဲ့သည္။ အေလာင္းေတာ္ေမ်ာက္မင္း ဘ၀တြင္ မိမိခါးတြင္ ႏြယ္ၾကိဳးခ်ည္၍ ေမ်ာက္အေပါင္းကို ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ေစကာ ကိုယ္ခႏၶာကို စြန္႔လႊတ္၍ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္။

ဇီ၀ိတပရိစၥာဂ

စြန္႔ျခင္းၾကီးငါးပါးတြင္ အခက္ခဲဆံုးကား အသက္ကို စြန္႔လႊတ္၍ ပါရမီျဖည့္မႈ ဇီ၀ိတပရိစၥာဂ ပင္ျဖစ္သည္။ ျပင္ပဥစၥာ သားသမီး ဇနီးမယားတို႕ကို စြန္႔လႊတ္စဥ္ အခါတုန္းက‘‘မိမိကိုယ္တိုင္ မဟုတ္၍ စြန္႔လႉႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ မိမိ သဗၺၫဳဥာဏ္ ရရွိေရး အတြက္ မိမိကို မွီခို အားထားေနၾကသည့္ သားသမီး ဇနီးမယားတို႔ကို ရက္ရက္ေရာေရာ စြန္႔လႉခဲ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ စြန္႔လႊတ္မႈကို မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ျပဳလုပ္သည္’’ ဟုထင္ျမင္ေကာင္း ထင္ျမင္စရာရွိေသာ္လည္း မိမိ၏ ကိုယ္ခႏၶာ အသက္ကိုပင္ ျမက္တစ္ပင္မွ် ပမာမထား စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား သည္ကို ၾကည့္လွ်င္ ထိုထင္ျမင္မႈမ်ား ယုတၱိမရွိေၾကာင္း သိသာလွ၏ ။ အေလာင္းေတာ္ျမတ္တို႔၏ စိတ္အစဥ္၀ယ္ တြယ္ကပ္ စြဲလမ္းေနသည့္အရာမွာ ဘုရားျဖစ္ေရးပင္ျဖစ္သည္။ သဗၺၫဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိရန္သာ ျဖစ္သည္။
သသပ႑ိတ ယုန္ပညာရွိဘ၀တြင္ မိမိအသားကို အလႉခံလာေသာ ပုဏၰားအို (သိၾကားမင္း)အတြက္ မီးပံုၾကီးထဲ ခုန္ဆင္းကာ အသက္စြန္႔လႉဒါန္းခဲ့သည္။ နိေျဂာဓသမင္ ဘ၀တြင္ သားသည္အေမ သမင္မတစ္ေကာင္ အတြက္ မိမိအသက္ကို စြန္႔၍ လႉဒါန္းခဲ့သည္။ အသက္ႏွင့္ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္း တို႔ကို စြန္႔လႊတ္၍ ပါရမီျဖည့္ပံုကို ဆိုရလွ်င္ ေကာင္းကင္ျပင္ရွိ ၾကယ္အေရအတြက္မွ်မက မ်က္စိမ်ားကို လႉဒါန္းခဲ့သည္။ မဟာသမုဒၵရာ ေရျပင္မက ေသြးမ်ားကို လႉဒါန္းခဲ့သည္။ မဟာပထ၀ီ ေျမျပင္မက အသားခႏၶာတို႔ကို လႉဒါန္းခဲ့သည္။ ထိုမွ် ၾကီးက်ယ္မ်ားျပားစြာ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာ ခံမႈမ်ားမွာ သဗၺၫဳတ ၪာဏ္ေတာ္အတြက္သာ ျဖစ္ေခ်သည္။
သဗၺၫဳတဥာဏ္ကိုုသာ ရရွိမည္ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာကို စြန္႔ရစြန္႔ရ၊ စြန္႔ လႊတ္မည္ သာ ျဖစ္ ေပ သည္။ သဗၺ ၫဳတ ဥာဏ္ရမွသာ မိမိကယ္မလိုေသာ သတၱ၀ါတို႔ကို အထြတ္အထိပ္ ကယ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါလား။ ဤသုိ႔လွ်င္ သဗၺၫဳတဥာဏ္ေတာ္ကို ရရွိေရးအတြက္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ စြန္႔ျခင္းၾကီးငါးပါးကိုလည္း စြန္႔ လႉခဲ့ရေလသည္။


စရိယာ သံုးပါး
ဘုရားအေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀မ်ားစြာ ပါရမီတို႔ကို ျဖည့္က်င့္ရာ၌ က်င့္စဥ္ၾကီးသံုး
ခ်က္ကို ဦးထိပ္ထား၍ က်င့္ေတာင္ခဲ့သည္။ ထိုက်င့္ေဆာင္ခ်က္ ၾကီးသံုးမ်ိဳးကို ‘စရိယာ ၃- ပါး’ ဟူ၍ ေခၚၾက သည္။ ထို စရိယာ ၃ - မ်ိဳးမွာ

(၁) ေလာကတၳစရိယာ - ေလာကလူသား ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါ အမ်ား ေကာင္းစားခ်မ္း သာေရး အတြက္က်င့္စဥ္၊
(၂) ဉာတတၳစရိယာ - မိမိ၏ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳး ေကာင္းစား ခ်မ္းသာေရး အတြက္ က်င့္စဥ္၊
(၃) ဗုဒၶတၳစရိယာ - သတၱ၀ါအမ်ားကို သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမ် ကယ္တင္ႏိုင္ေသာ သဗၺၫဳတ ဘုရားျဖစ္ေရးအတြက္ က်င့္စဥ္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည္ ဘ၀တိုင္းဘ၀တိုင္း ပါရမီျဖည့္က်င့္တိုင္း ဤက်င့္စဥ္ၾကီး သံုးရပ္ကို ဦးထိပ္ထားခဲ့ေလသည္။
ေလာကတၳစရိယာ

ေလာကတၳစရိယာ အရ လူ႔ေလာကအပါအ၀င္ သတၱေလာကၾကီး တရပ္လံုး တိုးတက္
ေကာင္းစားေရးအတြက္ အျမဲက်င့္ေဆာင္ခဲ့သည္။
ေရွးအခါက အဂၤတိမင္းၾကီးသည္ မိစၦာအယူရွိသူ ျဗာဟၶဏတို႔၏ ၀ါဒကို မွားယြင္းစြာ လိုက္နာျပီး သူ႔အသက္သတ္မႈ၊ သူ႔ဥစၥာခိုးမႈ၊ သူတပါးသားမယားကို ေစာ္ကားက်ဴးလြန္မႈ၊ မုသားေျမာမႈ၊ အရက္ေသစာ ေသာက္စားမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ေနသည္။ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ငါးပါးသီလ မေစာင့္ထိန္းၾကဘဲ အက်င့္တရား ပ်က္ျပားေနၾကသည္။ သမီးေတာ္ ရုစာမင္းသမီး
က ေဟာျပေသာ္လည္း မလိုက္နာၾကေပ။ သမီးေတာ္၏ အဓိဠာန္ျပဳမႈေၾကာင့္ ဘုရားအ ေလာင္းေတာ္နာရဒရေသ့ ေကာင္းကင္မွၾကြေရာက္ တန္ခိုးျပ၍ တရားေဟာေတာ္မႈမွ အဂၤတိမင္းၾကီး ႏွင့္တကြ တစ္တိုင္းျပည္လံုး ငါးပါးသီလ ေစာင့္ထိန္းၾကသည္။ ဤသုိ႔လွ်င္ လူအမ်ား ေကာင္းစားေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မႈခဲ့ေလသည္။

ဉာတတၳစရိယာ

ဉာတတၳစရိယာ အရ ဘုရားေလာင္းသည္ မိမိအမ်ိဳးသားတို႔ ေကာင္းစားေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပံုကို ဘုရားအေလာင္း က်ီးမင္းဘ၀ တြင္လည္းေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ပုေရာ ဟိတ္ ပုဏၰားတစ္ဦးသည္ ညီလာခံ၀င္လာစဥ္ က်ီးတစ္ေကာင္က မစင္စြန္႔ခ်ခဲ့သျဖင့္ က်ီးတို႔ကို ရြံမုန္းစိတ္နာျပီး က်ီးမ်ိဳးျပဳတ္ေစရန္ ၾကံခဲ့ဖူးသည္။ ဘုရင့္ဆင္မ်ား၏ မီးေလာင္ ဒဏ္ရာ အနာကို ‘က်ီးကန္အဆီျဖင့္ သုတ္လိမ္းမွ ေပ်ာက္ကင္းပါမည္’ ဟုလက္စားေခ် လိုေသာစိတ္ ျဖင့္ မဟုတ္မမွန္ သံေတာ္ဦးတင္ခဲ့သည္။ ဘုရင္လည္း က်ီးကန္းဟူသမွ် ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ ခိုင္းသည္။
ဘုရားအေလာင္းက်ီးမင္းသည္ မိမိအသက္ကို စြန္႔၍ ဘုရင့္ထံ အေရာက္၀င္ကာ က်ီးတို႔မွာ အဆီမရွိေၾကာင္း တင္ျပေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။ ထိုသို႔ အသက္စြန္႔၍ မိမိအမ်ိဳးက်ီးကန္း မ်ားအတြက္ ေဆာင္ရြက္မႈေၾကာင့္ က်ီးကန္းေလာက မ်ိဳးျပဳတ္ေရးေဆာင္ ရြက္ခ်က္ ရပ္ဆို္င္းသြားရသည္။ ဤသို႔လွ်င္ မိမိအမ်ိဳးသား ေကာင္းစားေရးအတြက္ ဘ၀အဆက္ဆက္ ၾကိဳးပမ္းက်င့္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မႈေသာအခါကား ေျပာဖြယ္ရာ
မရွိ၊ ေရာဟိနီျမစ္ေရခြဲေ၀မႈႏွင့္ ပတ္သတ္၍ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္တို႕ စစ္မက္ခင္းကာလက္နက္ ျဖင့္ေျဖရွင္းၾကမည္ ရွိေသာအခါ ေကာင္းကင္မွ ၾကြသြားေတာ္မႈျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရား ေဟာၾကားေတာ္မႈရာ သာကီ၀င္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္မ်ား အားလံုး အသက္ေဘးမွ လြတ္ကာ ခ်မ္းသာရာ ရခဲ့ၾကသည္။

ဗုဒၶတၳစရိယာ

ဗုဒၶတၳစရိယာ အရ ဘုရားျဖစ္ေရးက်င့္ေဆာင္ မႈမွာအထူး ေျပာရန္မလို၊ ဘုရား အေလာင္းေတာ္သည ဤရည္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ဘ၀မ်ားစြာ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္။ စြန႔္ျခင္းၾကီး
ငါးပါး ျဖည့္က်င့္ခဲ့သည္။ ထိုက်င့္ၾကံမႈ မွန္သမွ်၏ ပဓာနရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဘုရားျဖစ္ေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုရည္ရြယ္ခ်က္ ျပီးေျမာက္၍ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေတာ္မႈေသာအခါ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြား ခ်မ္းသားေရးကိုသာ ၄၅-၀ါ ကာလပတ္လံုး မရပ္မနား ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေတာ္ မႈခဲ့ေလသည္။

ဤသည္မွာ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ က်င့္စဥ္ စရိယာၾကီးသံုးပါးပင္ ျဖစ္ေပသည္။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

အခက္အခဲဟူသမွ် ေက်ာ္လႊား လြန္ေျမာက္ႏိုင္သည့္ ဂါထာေတာ္

ဂါထာေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာပံု

ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းတိုက္၌ သီတင္းသံုးေနေတာ္မႈစဥ္ ညတစ္ည၀ယ္ လနတ္သားသည္ ရာဟု အသူရိန္မင္းၾကီး၏ ဖမ္းယူျခင္းကို ခံရ၏ ။ ထိုအခါ လနတ္သားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို သတိရ အာရံုျပဳလ်က္ တမ္းတ တိုင္တည္ေသာအားျဖင့္ ပထမဂါထာကို ရြတ္ဆိုသည္။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ လနတ္သား အခက္အခဲမွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဒုတိယ ဂါထာကို ရြတ္ဆိုေတာ္မႈကာ ရာဟု အသူရိန္နတ္ၾကီးအား အမိန္႔ေပးေတာ္မႈသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အမိန္႔ေပး ေမတၱာရပ္ခံစကားေၾကာင့္ ရာဟုအသူရိန္သည္ လဗိမာန္ကို ဖမ္းထားရာမွ လႊတ္လိုက္သျဖင့္ ခ်မ္းသာသုခ ရခဲ့သည္။



ဂါထာ
၁။ နေမာ ေတ ဗုဒၶ ၀ီရတၳဳ၊ ၀ိပၸမုေတၱာသိ သဗၺဓိ။
သမၺဓပၸဋိပေႏၷာ သိၼ၊ တႆ ေမ သရဏံ ဘ၀။

၂။ ထထာဂတံ အရဟႏၱံ၊ စႏၵိမာ သရဏံ ဂေတာ။
ရာဟု စႏၵံ ပမုၪၥႆု၊ ဗုဒၶါ ေလာကာႏုကမၸကာ။

၁။ ၀ီရ၊ ၾကီးျမတ္ေသာ လံု႔လ ၀ီရိယ ရွိေတာ္မူေသာ။ ဗုဒၶ၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား။ ေတ၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားအား။ ေမ၊ တပည့္ေတာ္၏ ။ နေမာ။ လက္စံုမိုး၍ ရွိခိုးျခင္းသည္။အတၳဴ၊ ျဖစ္ပါေစသတည္း။ တြံ၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားသည္။ သဗၺဓိ၊ ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ဟူေသာ က်ဥ္းက်ပ္ရာ ဌာနအေပါင္းမွ။ ၀ိပၸမုေတၱာ၊ ေကာင္းစြာမခၽြတ္ ကၽြတ္လြတ္ေတာ္မူသည္။ အသိ၊ ျဖစ္ျပီ။ အဟံ ပန၊ တပည့္ေတာ္မွာ မူကား။ သမၼာဓဋိပေႏၷာ၊ ရာဟု အသူရိန္နတ္မင္းၾကီး၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံေနရ၍ က်ပ္တည္း က်ဥ္းေျမာင္း လဲေလ်ာင္းေနရသည္ (၀ါ) အခက္အခဲႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ အသၼိ၊ ျဖစ္၏ ။ တြံ၊ ရွင္ေတာ္ျမတ္ ဘုရားသည္။ တႆ ေမ၊ ထိုသို႕ အခက္ အခဲႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ တပည့္ေတာ္၏။ သရဏံ၊ ကိုးကြယ္ အားထားရာသည္။ ဘ၀၊ ျဖစ္ေတာ္မူပါဘုရား။

၂။ ရာဟု၊ အို- ရာဟုအသူရိန္။ စႏၵိမာ၊ လနတ္သားသည္။ အရဟႏၱံ၊ ပူေဇာ္အထူးကို ခံေတာ္မူ ထိုက္ေသာ။ တထာဂတံ၊ ျမတ္စြာဘုရားကို။ သရဏံ၊ မွီခိုအားထား ကိုးစားရာဟူ၍ မွီ၀ဲ ဆည္းကပ္ သိမွတ္ပါ၏ ။ စႏၵံ၊ လဗိမာန္ကို။ ပမုၪၥႆု၊ လႊတ္လိုက္ပါေလာ။ ဗုဒၶါ၊ ဘုရားရွင္တို႔ မည္သည္။ ေလာကာႏုကမၸကာ။ လူ နတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါ ဟူသမွ်ကို သနားသမႈ ေၾကာင့္ၾကျပဳ၍ ဂရုစိုက္ေတာ္မူၾကကုန္၏ ။ ရာဟု၊ ရာဟုအသူရိန္နတ္။ တြံ၊ သင္သည္။ စႏၵံ၊ လဗိမာန္ကို။ ပမုၪၥႆု၊ လႊတ္လိုက္ပါေလာ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...

လူမႈေရးက်င့္၀တ္မ်ား

သိဂၤါေလာ၀ါဒသုတ္လာ က်င့္၀တ္မ်ား

သိဂၤါေလာ၀ါဒေခၚ လူတို႔က်င့္၀တ္မ်ား

တစ္ေလာကလံုး၊ ညြတ္ရံုးဦးခ်၊ ႏိႈင္းမမွ်သား၊ ဘုရားေရႊစက္၊ ေရာင္ျပိဳးျပက္ကို၊ ဦးထက္တင္ထား၊ ရိုညြတ္တြား၍၊ သားႏွင့္မိဘ၊ တပည့္စသည္၊ ျပဳရအံ့၀တ္၊ ခၽြတ္မူပါယ္ရြာ၊ လားမည္တာေၾကာင့္၊ သုတ္ပါေထယ်၊ က်မ္း၌ျပသည့္၊ ေလာကက်င့္ရာ၊ အက်ဥ္းမွာပိမ့္၊ နတ္ရြာသို႔လံုးလံုး၊ က်က္၍သံုး။

သားသမီးက်င့္၀တ္ ၅-ပါး
ေကၽြးေမြးမပ်က္၊ ေဆာင္ရြက္စီမံ၊ ေမြခံထိုက္ေစ၊ လွႈမွ်ေ၀၍၊ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ ၀တ္ငါးသြယ္၊ က်င့္ဖြယ္ သားတို႔တာ။


(၁) မိဘတို႔ကို လုပ္ေကၽြးျခင္း၊
(၂) မိဘတို႔၏ အမႈကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊
(၃) မိဘစကားကို နားေထာင္၍ မိဘတို႔အေမြကို ခံထိုက္ ေအာင္ ျပဳ
ျပဳလုပ္ျခင္း၊
(မိဘစကား နားမေထာင္က အေမြမခံထိုက္ပါ)
(၄) မိဘတို႔ ကြယ္လြန္ေသာအခါ မိဘတို႔အတြက္ ရည္စူး၍
ကုသိုလ္ျပဳလုပ္ အမွ်ေပးေ၀ျခင္း၊
(၅) မိဘတို႔၏ မ်ိဳးႏြယ္ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္
ရျခင္း။



မိဘက်င့္၀တ္ ၅- ပါး
မေကာင္းျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာညြႇန္လတ္၊ အတတ္သင္ေစ၊ ေပးေ၀ႏွီးရင္း၊ ထိမ္ျမားျခင္းလွ်င္၊ ၀တ္ငါးအင္၊ ဖခင္ မယ္တိုု႔တာ။
(၁) မေကာင္းမႈမ်ားကို တားျမစ္ျခင္း၊
(၂) ေကာင္းမႈ ေကာင္းရာမ်ားကို ညြႇန္ျပရျခင္း၊
(၃) အတတ္ပညာ သင္ၾကား ေပးရျခင္း၊
(၄) ရင္းႏွီးလုပ္ကိုင္စားဖို႔ရန္ ေပးရျခင္း၊
(၅) လက္ထက္ထိမ္းျမာ ေပးရျခင္း၊

တပည့္က်င့္၀တ္ ၅-ပါး
ညီညာထၾကြ၊ ဆံုးမနာယူ၊ လာမူၾကိဳဆီး၊ ထံႏွီး. လုပ္ေကၽြး၊ သင္ေတြးအံရြတ္၊
တပည့္၀တ္၊ မခၽြတ္ ငါးခုသာ။
(၁) ဆရာသင္ၾကား ဆံုးမသမွ်ကို ေလးစားစြာ ဂရုတစိုက္
နာခံမွတ္သား ရျခင္း (ဆံုးမနာယူ)၊
(၂) ဆရာလာေသာအခါ ညီညာစြာ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ခရီးဦး ၾကိဳဆို
ရျခင္း ( လာမႈၾကိဳဆီး)၊
(၃) ဆရာ့ထံပါး ဆည္းကပ္ ခစားရျခင္း (ထံနီး)၊
(၄) ဆရာ့ထံပါး၀ယ္ ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးရျခင္း (လုပ္ေကၽြး)
(၅) ဆရာသင္ေပး ျပီးေသာသင္ခန္းစာ မ်ားကိုေလးစားစြာ ေတြးေတာ
ၾကံစည္ သင္အံေလ့က်က္ ႏႈတ္တက္ရြက္ဆို ရျခင္း (သင္ေတြးအံရြတ္)။

ဆရာက်င့္၀တ္ ၅-ပါး
အတတ္လည္းသင္၊ ပဲ့ျပင္ဆံုးမ၊ သိပၸမခ်န္၊ ေဘးရန္ဆီးကာ၊ သင့္ရာအပ္ဖို႔၊
ဆရာတို႔၊ က်င့္ဖို႔ ၀တ္ငါးျဖာ။
(၁) သိသင့္သမွ် အတတ္ပညာမ်ားကို သင္ၾကားးေပးရျခင္း၊
(၂) ဆံုးမ ၾသ၀ါဒေပး၍ ျပဳျပင္ေပးရျခင္း၊
(၃) မိမိတတ္သမွ် အကုန္သင္ေပးရျခင္း၊
(၄) တပည့္မ်ား ေဘးအႏၱရာယ္ မျဖစ္ေစရန္ ၾကိဳတင္တားဆီး
ကာကြယ္ေပးရျခင္း၊
(၅) မိမိထက္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္မည့္ ဆရာထံသို႔ အပ္ႏွံေပးရျခင္း။

လင္က်င့္၀တ္ ၅-ပါး
မထီမဲ့ကင္း၊ အပ္ႏွင္းဥစၥာ၊ မိစၦာမွား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ျမတ္ႏိုးၾကင္၊ ငါးအင္ လင္က်င့္ရာ။
(၁) မိမိ မယားအား မထီေလးစား မျပဳလုပ္ရျခင္း၊
(၂) မိမိ ရွာေဖြရသမွ် ဥစၥာမ်ားကို အပ္ႏွံရျခင္၊
(၃) အျခားမိန္းမမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပား က်ဴးလြန္မႈ မရွိရျခင္း၊
(၄) အ၀တ္အစားမ်ားကို ဆင္ယင္ေပးရျခင္း၊
(၅) ျမတ္ႏိုးၾကင္နာစြာ ဆက္ဆံရျခင္း။

မယားက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ၊ မိစၦာၾကဥ္ေရွာင္၊ ေလ်ာ္ေအာင္ျဖန္႔ခ်ိ၊ ပ်င္းရိမမႈ၊ ၀တ္ငါးဆူ၊ အိမ္သူ က်င့္အပ္စြာ။
(၁) အိမ္တြင္းမႈ လုပ္ငန္းကိစၥကို အဆင္ေျပေစရန္ စီမံျပဳလုပ္ရျခင္း၊
(၂) မိမိလင္ေယာက်္ား အပ္ႏွံလာေသာ ဥစၥာမ်ားကို စနစ္တက် သိမ္း
ဆည္း ထိန္းသိမ္းထားရျခင္း၊
(၃) မိမိေယာက်္ားမွ တပါးေသာ ေယာက်္ားတို႔ႏွင့္ မမွားယြင္း မေဖာက္
ျပန္ရျခင္း၊
(၄) မိမိဘက္ေဆြမ်ိဳး လင္ဘက္ေဆြမ်ိဳးတို႔၌ မွ်မွ် တတ ေပးကမ္း
ရျခင္း၊
(၅) လုပ္ငန္းကိစၥ အ၀၀၌ ပ်င္းရိျခင္းကင္း၍ ကၽြမ္းက်င္ရျခင္း။

မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင့္၊ ကိုယ္ႏွင့္ယဥ္ထား၊ စီးပြားေဆာင္ရြက္၊ ႏႈတ္ျမြက္ခ်ိဳသာ၊ သစၥာမွွန္ေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊ က်င့္ေလ မိတ္သဟာ။
(၁) မိမိတတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးကမ္းခ်ီးျမႇင့္ျခင္း၊
(၂) ကိုယ့္ေအာက္သို႔ မႏွိမ့္ခ်မူ၍ ကိုယ္နွင့္တန္းတူထားကာ ဆက္ဆံ
ျခင္း၊
(၃) ႏွစ္ဦးႏွစ္၀ ၾကီးပြားရန္အတြက္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္
ေဆာင္ရြက္ရျခင္း၊
(၄) ေျပာဆိုဆက္ဆံရာ၌ စကားအရာ ေျပျပစ္ ခ်ိဳသာစြာ ေျပာရျခင္း၊
(၅) စီးပြားေရးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရာတြင္ သစၥာေဖာက္ဖ်က္မႈ မရွိဘဲ
မွန္ကန္တိက်ျခင္း။

ေက်းဇူးခံ မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

ေမ့ေလ်ာ့ေစာင့္လာ၊ ဥစၥာေစာင့္ေရွာက္၊ ေဘးေရာက္ကိုးကြယ္၊ ေဘးတြယ္မပစ္၊ သားျမစ္စဥ္ဆက္၊ မပ်က္ခ်ီးပင့္၊ ၀တ္ ငါးဆင့္၊ ျပဳက်င့္မိတ္ေဆြမ်ား။

(၁) ေမ့ေလ်ာ့ေနေသာ ဥစၥာမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း၊
(၂) တစ္ဘက္မိတ္ေဆြ၏ ဥစၥာမ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ရျခင္း၊
(၃) မိမိမိတ္ေဆြ ေဘးဒုကၡေရာက္ေသာအခါ အားကိုးရာ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၄) ေဘးဒုကၡေရာက္ေသာအခါ ပစ္ပယ္စြန္႔ခြာ၍ မသြားရျခင္း၊
(၅) သားစဥ္ေျမးဆက္ အဆက္ဆက္ မိတ္၀တ္မပ်က္ဘဲ ေပးကမ္းခ်ီး
ျမႇင့္ရျခင္း။

အလုပ္ရွင္က်င့္၀တ္ ၅-ပါး

၀စြာ ေကၽြးေမြး၊ ျပဳေရးစီရင္၊ နာလွ်င္ကုေစ၊ ငွေ၀ရသာ၊ အခါကိုလႊတ္၊ အရွင္၀တ္၊ မခၽြတ္ ငါးခုသာ။
(၁) မိမိအလုပ္သမားကို ၀လင္စြာ ေကၽြးေမြးရျခင္း၊
(၂)သူတို႔လုပ္ႏိုင္ေသာ အလုပ္ကိုသာ လုပ္ေစျပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာ
အခ်ိန္၌ ခိုင္းေစရျခင္း၊
(၃) မက်န္းမမာေသာအခါ၌ ေရာဂါေပ်ာက္ေအာင္ ကုသေပးရျခင္း၊
(၄) ထူးဆန္းေသာ အစားအစာကို ရေသာအခါ ေ၀ငွေပးကမ္းရျခင္း၊
(၅) ဥပုသ္ေန႔၊ ပြဲေတာ္ေန႔၊ အလုပ္ပိတ္ရက္ စေသာအခါတို႔၌ အခိုင္း
အေစ စာရင္းငွား ကၽြဲႏြားတို႔ကို မခိုင္းေစဘဲ အနားေပးရျခင္း၊ အခြင့္
လႊတ္ရျခင္း။

အလုပ္သမားက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

အိပ္ေသာ္ေနာက္က်၊ ထေသာ္ကားေရွ႕၊ ေပးမွယူအပ္၊ ေစ့စပ္ေဆာင္ရြက္၊ ေက်းဇူးျမြက္၊ ငါးခ်က္ ကၽြန္က်င့္ရာ။
(၁) ေနာက္က်မွ အိပ္ရျခင္း၊
(၂) အိပ္ရာမွ ေစာေစာထရျခင္း၊
(၃) မိမိအရွင္ ေပးကမ္းမွသာ ယူရျခင္း၊
(၄) မိမိအရွင္၏ လုပ္ငန္းမ်ားကို မခိုမကပ္ဘဲ ေစတနာ ေရွ႕ထား၍
ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ေဆာင္ရြက္ရျခင္း၊
(၅) မိမိအရွင္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုသာ ေျပာဆိုရျခင္း။

ဒါယကာက်င့္၀တ္ ၅-ပါး

ေမတၱာစိတ္သက္၊ ေဆာင္ရြက္ခ်စ္ခင္၊ ခင္မင္ႏႈတ္ခ်ိဳ၊ လိုလွ်င္ဖိတ္ထား၊ တတ္အားလွႈေစ၊ ၀တ္ငါးေထြ၊ ျပဳေလ ဒါယကာ။
(၁)ရဟန္းသံဃာတို႔အေပၚ၌ ေမတၱာစိတ္ ေရွ႕ထားရျခင္း၊
(၂) ရဟန္း သံဃာတို႕အတြက္ ေဆာင္ရြက္စရာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေလး
စား ေစတနာထား၍ ေဆာင္ရြက္ရျခင္း၊
(၃) ခင္ခင္မင္မင္ ေလးေလးစားစား ႏႈတ္ခ်ိဳ ၾကည္သာစြာ ေျပာဆို
ရျခင္း၊
(၄) အလိုရွိေသာအရာမ်ားကို ေတာင္းပါဟု ဖိတ္ထားရျခင္း၊
(၅) တတ္ႏိုင္သမွ် လွႈဒါန္ရျခင္း။

ရဟန္းက်င့္၀တ္ ၆-ပါး

မေကာင္းျမစ္ထာ၊ ေကာင္းရာညႊန္လစ္၊ အသစ္ေဟာက်ဴး၊ နာဖူးထပ္မံ၊ နတ္ထတင္ရာ ေမတၱာလည္းျပဳ၊ ရဟန္းမႈ၊ ေျခာက္ခု လြန္ေသခ်ာ။
(၁)မေကာင္းမႈ မျပဳလုပ္ရန္ တားျမစ္ ေဟာျပရျခင္း၊
(၂) ေကာင္းမႈကုသိုလ္ ျပဳလုပ္ရန္အတြက္ ညႊန္ျပေဟာျပရျခင္း၊
(၃) ထူးျခားေသာ တရားအသစ္မ်ားကို ေဟာၾကားရျခင္း၊
(၄) နဖူးေသာ တရားမ်ားကို ထပ္မံ၍ ေဟာၾကားရျခင္း၊
(၅) နတ္ျပည္သို႔ေရာက္ဖို႕ နည္းလမ္းကို ညႊန္ၾကားေဟာျပရျခင္း၊
(၆) ဒကာ ဒကာမတို႔အား ေစတနာ ေမတၱာထား၍ ဆံုးမေဟာၾကား
ရျခင္း။

နာယကက်င့္၀တ္ ၆-ပါး

ထၾကြ.ႏိုးၾကား၊ သနား.သည္းခံ၊ ေ၀ဖန္.ၾကည့္မႈ၊ဤ ေျခာက္ခု၊ ၾကီးသူ႔ က်င့္ရာတရားတည္း။
(၁) သူမ်ားထက္ လံု႔လရွိရျခင္း၊
(၂) သူမ်ားကို မိမိက ေရွ႕ေဆာင္ျပဳလုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႏိုးၾကား တက္ၾကြ
ျခင္း၊
(၃) မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကို သနားၾကင္နာျခင္း၊
(၄) သည္းခံ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္း၊
(၅) အရာရာကို ခ်င့္ခ်ိန္ ေ၀ဖန္ ေထာက္ဆ၍ ျပဳလုပ္ရျခင္း၊
(၆) အရာရာမွာ ဉာဏ္ပညာျဖင့္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ရႈျခင္း။

စားေရးသူမွတ္ခ်က္။က်င့္၀တ္အေထြေထြကုိဖတ္ရႈ၍သိျမင္နားလည္ႏိုင္ၾကပါေစ။

အျပည့္အစံုသို႔...

အက်ဥ္းခ်ံဳးလိုလွ်င္...